Καταστατική εξίσωση των ιδανικών αερίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ διορθ
Γραμμή 1:
Από τους νόμους των [[Νόμος του Μπόιλ|Μπόιλ-Μαριότ]] και [[Νόμος Γκέι-Λουσάκ|Γκέ-Λουσάκ]] προκύπτει ότι <math>\frac{p V}{n T} = </math> σταθερό. Η σταθερά της αναλογίας μελετήθηκε από τον [[RegnaultΡενιό]] και γι' αυτό συμβολίζεται με <math>R \,</math>.
 
:<math>\frac{p V}{n T} = R</math>
Γραμμή 8:
 
όπου
*'''p''': η [[πίεση]] του αερίου σε ατμόσφαρεςατμόσφαιρες(atm).
*'''V''': ο [[όγκος]] του αερίου σε λίτρα (Ll).
*'''n''': ο αριθμός των [[γραμμομόριο|γραμμομορίων]] του αερίου.
*'''R''': η παγκόσμια σταθερά των αερίων με τιμή <math>0,08205(atm \cdot lit)/(mole \cdot deg)</math> καί στο διεθνές σύστημα μονάδων (S.I) <math>8,314 (joule)/(mole \cdot deg)</math>
*'''T''': η απόλυτη θερμοκρασία σε βαθμούς [[Κλίμακα Kelvin|Κέλβιν]] '''(273&nbsp;°C)'''.
 
Η καταστατική εξίσωση, όπως και οι νόμοι των αερίων, ισχύει επακριβώς για [[ιδανικά αέρια]]. Όμως μπορούν να εφαρμοστούν σαν καλή προσέγγιση και σε πραγματικά αέρια.
 
[[Κατηγορία:Θερμοδυναμική]]