Γεώργιος Παναγόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Γεώργιος Παναγόπουλος''' (1910-1988)
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στο [[Αίγιο]] το [[1910]] και ήταν γιος του συμβολαιογράφου Αιγίου Δημητρίου Παναγόπουλου. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε στη γενέτειρά του ως δικηγόρος και στη συνέχεια ως συμβολαιογράφος. Νυμφεύτηκε την Αιγιώτισσα καθηγήτρια μουσικής Σπυριδούλα (Πίπη) Αργυριάδη (κόρη του αρχιμουσικού Δημητρίου Αργυριάδη). Από νωρίς εντρύφησε στην ιστορία της πόλης του Αιγίου και της Αιγιάλειας, πράγμα το οποίον επιβεβαιώνει το συγγραφικό του έργο.
Απεβίωσε τον Ιούνιο του [[1988]]. Το μεγάλο του αρχείο του, προϊόν πολυετούς έρευνας,▼
κληροδότησε στο Τοπικό Ιστορικό Αρχείο στο Αίγιο (Παράρτημα των Γενικών Αρχείων του Κράτους), ενώ ορισμένες ιστοριοδιφικές του μελέτες παραμένουν ανέκδοτες.▼
==Η προσφορά του==
Με δικές του ενέργειες ανηγέρθη το [[1955]] το κτήριο της Στέγης των Γραμμάτων και των Τεχνών Αιγίου, το θέατρο που στεγάζει και σήμερα τη Φιλαρμονική Αιγίου Ευτέρπη. Στα [[1970]]-[[1971]] Ο Γ. Παναγόπουλος έκανε προσπάθειες για να καθιερωθεί η 26η Ιανουαρίου (η ημέρα της Μυστικής Συνέλευσης της Βοστίτσας) ως τοπική εορτή, οι ενέργειές του ωστόσο απέβησαν άκαρπες.
Το έργο της σύντομης δημαρχίας του (1974-1978) ήταν πολύπλευρο, στραμμένο πάντοτε γύρω από την προβολή και ανάδειξη της ιστορικής, πνευματικής και καλλιτεχνικής παράδοσης του Αιγίου. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Εταιρείας Φίλων της αρχαίας [[Ελίκη|Ελίκης]], της Δημοτικής Πινακοθήκης,της Φιλοτελικής Εταιρείας, του Σκακιστικού Ομίλου, του Χορευτικού ομίλου Αιγίου.
Επί των ημερών του αναβιώθηκαν τα ''Ανθεστήρια'' (ανοιξιάτικες γιορτές του παλιού Αιγίου), ανακαινίστηκε το νεοκλασικό της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αιγίου, εγκαινιάστηκαν οι εγκαταστάσεις της Ε.Β.Ο. (Ελληνική Βιομηχανία Όπλων) και ξεκίνησαν έργα με στόχο την ανάπλαση της παραλίας του Αιγίου με την κατεδάφιση ορισμένων ερειπωμένων σταφιδαποθηκών. Επίσης τέθηκαν οι βάσεις για την αναπαλαίωση δύο νεοκλασικών της πόλης του, της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς (έργο του [[Ερνέστο Τσίλλερ|Ερνέστου Τσίλλερ]], σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο) και του Παλαιού Νοσοκομείου (σημερινό Πολιτιστικό Κέντρο.
==Συγγραφικό έργο ==
▲Απεβίωσε τον Ιούνιο του [[1988]]. Το μεγάλο του αρχείο του, προϊόν πολυετούς έρευνας,
▲κληροδότησε στο Τοπικό Ιστορικό Αρχείο στο Αίγιο (Παράρτημα των Γενικών Αρχείων του Κράτους), ενώ ορισμένες ιστοριοδιφικές του μελέτες παραμένουν ανέκδοτες.
*''Ιστορία της Φιλαρμονικής Αιγίου (1892-1952''). Αίγιον 1953, (Έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών).
*''Η Αστική Κοινότης της Βοστίτσας κατά την Β΄ Βενετοκρατία'' (Συμβολή εις την ιστορίαν της Πόλεως Αιγίου), Αθήνα 1981.
| |||