Τέχνη Γραμματική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 63:
==Η απήχηση της ''Τέχνης Γραμματικής''==
Παρά τις εγνωσμένες αδυναμίες της, η ''Τέχνη Γραμματική'' υπήρξε σημείο αναφοράς για το πρότυπο γλωσσολογικής ανάλυσης και γραμματικής περιγραφής που έγινε κατόπιν γνωστό ως ''Σχολική Γραμματική'' (Schulgrammatik). Αυτό συνέβη ασφαλώς λόγω της μεθοδικότητας και της συντομίας της, καθώς και εξαιτίας τής ισχυρής εξάρτησης από τη φιλοσοφία των Στωικών.
Τα χαρακτηριστικά τού εν λόγω προτύπου, τα οποία εισήγαγε η ''Τέχνη Γραμματική'', είναι τα ακόλουθα:
# Τεχνική ορολογία περιγραφής των γραμματικών εννοιών.
# Σαφής και ευδιάκριτη ιεραρχική δομή και διάρθρωση.
# Λογική ανάλυση της γλώσσας με συγκεκριμένο θεωρητικό υπόβαθρο.
# Έμφαση στα σημασιολογικά χαρακτηριστικά και ταυτόχρονη υποβάθμιση των μορφολογικών κατηγοριών, με αποτέλεσμα την ανομοιογενή ταξινομία.
Οι «σχολικές» γραμματικές που επακολούθησαν υιοθέτησαν ρυθμιστική κατεύθυνση με βάση την αρχή που είχε θέσει εξ αρχής ο Διονύσιος, ότι δηλαδή στόχος τής γραμματικής είναι η εξακρίβωση της λογοτεχνικότητας και η αναγνώριση των στοιχείων που καθιστούν τον λόγο καλλιεπή και υψηλό. Μερικά μεταγενέστερα έργα που φαίνεται ότι επηρεάστηκαν από την ''Τέχνη Γραμματική'' είναι τα ακόλουθα:
* Varro, ''De lingua Latina'' (περ. 47-45 π.Χ.)
* Quintilianus, ''Institutio oratoria'' (περ. 60-70 μ.Χ.)
* Aelius Donatus, ''Ars major & Ars minor'' (περ. 350 μ.Χ.)
* Dositheus, ''Ars grammatica'' (τέλος 4ου αι. μ.Χ.)
* Priscianus, ''Institutiones grammaticae'' (περ. 526-7 μ.Χ.)
Οι αρχές τής ''Τέχνης Γραμματικής'' βαθμηδόν ενσωματώθηκαν στις γραμματικές που προορίζονταν για διδασκαλία τής γλώσσας. Οι ρυθμιστικές γραμματικές που συντάχθηκαν έκτοτε αντανακλούσαν κυρίως την τάση για προσήλωση σε εννοιολογικές κατηγορίες, την ατελή αντίληψη της μορφολογίας και την έμφαση στη σύνταξη ορισμών για τους γραμματικούς όρους. Επιπλέον, οι σχολιαστές των εν λόγω γραμματικών αναζήτησαν τρόπους να εμβαθύνουν περαιτέρω, όχι στην ανάλυση της δομής τής γλώσσας, αλλά της δομής των ορισμών και των ονομάτων, πράγμα που καθόρισε τη συγγραφή των σχολικών γραμματικών ώς τον 20ό αιώνα.
==Βιβλιογραφία==
| |||