Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας είναι βραχώδες, απόκρημνο και με αρκετές απορρωγές. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο στην όψη [[ακρωτήριο]] που όμως υπήρξε πολύ σπουδαίο την εποχή των εξερευνήσεων, στην αναζήτηση των δυτικών Ινδιών.

Πρώτος εξερευνητής που έφθασε στο ακρωτήριο αυτό ήταν ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος [[Βαρθολομαίος Ντιάζ]], μόλις 35 χρόνια μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης]], το 1488, ο οποίος και το ονόμασε αρχικά [[Κάμπο ντας Τορμέντας]], (= Ακρωτήριο των Τρικυμιών), λόγω της μεγάλης θαλασσοταραχής που αντιμετώπισε στη περιοχή, πλην όμως ο Βασιλεύς [[Ιωάννης Β΄ της Πορτογαλίας]] διαισθανόμενος ότι τελικά από εκεί συνεχίζει πλέον ανατολικά ο θαλάσσιος δρόμος προς την [[Ινδία]] το ονόμασε επίσημα '''Κάμπο ντα Μπόα Εσπεράντζα''', που σημαίνει Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος (προς Ινδία). To [[1652]] όταν κατέλαβαν την περιοχή οι [[Ολλανδία|Ολλανδοί]] θαλασσοπόροι το ονόμασαν ''Ακρωτήριο Αποικίας'' (Κόλονυ). Το [[1795]] που η [[Ολλανδία]] βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή το ακρωτήριο κατέλαβαν οι [[Άγγλοι]] που παρέμεινε σ΄ αυτούς, μέχρι το [[1910]] με τη δημιουργία της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης επανακτώντας το προηγούμενο, (σημερινό) όνομα.

 

 

Σημειώνεται όμως ότι με την ονομασία Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος ονομάζεται και η [[Ακρωτήριο Καλής Ελπίδος (χερσόνησος)|χερσόνησος]] της οποίας αποτελεί εσχατιά, καθώς και η γύρω [[Ακρωτήριο Καλής Ελπίδος (επαρχία)|ηπειρωτική περιοχή]] που αποτέλεσε διοικητικά μία από τις τέσσερις επαρχίες της [[Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία|Νοτιοαφρικανικής Ένωσης]] με πρωτεύουσα το [[Καίηπ Τάουν]].

 

[[Κατηγορία: Ακρωτήρια|Καλής Ελπίδος]]