Φυσικό πρόσωπο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μόνο ο άνθρωπος θεωρείται "φυσικό πρόσωπο", σε αντιδιαστολή με το [[Νομικό πρόσωπο]].

 

 

Ο κάθε άνθρωπος από τη γέννησή του και ως το θάνατό του έχει ικανότητα Δικαίου, την ικανότητα δηλαδή να είναι υποκείμενο [[δικαίωμα|δικαιωμάτων]] και υποχρεώσεων. Προς την ικανότητα Δικαίου αντιδιαστέλλεται η ικανότητα προς [[Δικαιοπραξία]], η ικανότητα δηλαδή να διαθέτει αυτοβούλως τα δικαιώματά του και να αναλαμβάνει αυτοβούλως υποχρεώσεις. Η πλήρης ικανότητα προς δικαιοπραξία αναγνωρίζεται στους ανθρώπους με τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους. Μέχρι το 18ο έτος ο άνθρωπος είναι είτε ανίκανος για δικαιοπραξία είτε περιορισμένα ικανός (μπορεί να διαθέσει ορισμένα δικαιώματα και να αναλάβει ορισμένες υποχρεώσεις). Οι ανίκανοι για δικαιοπραξία μπορούν να εκποιούν δικαιώματα και να αναλαμβάνουν υποχρεώσεις μόνο μέσω του νομίμου αντιπροσώπου τους (συνήθως των γονέων, εκτός αν έχει οριστεί άλλος). Ο περιορισμός της δικαιοπρακτικής ικανότητας στοχεύει στην προστασία των ανηλίκων από την ανάληψη υποχρεώσεων, την έκταση των οποίων δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν. Ενήλικοι μπορεί να είναι ανίκανοι για δικαιοπραξία, αν κηρυχθούν με δικαστική απόφαση σε [[δικαστική συμπαράσταση]]. Η κήρυξη σε δικαστική συμπαράσταση γίνεται κυρίως σε περιπτώσεις ψυχικών νόσων που δεν επιτρέπουν στο άτομο να έχει συνείδηση των πράξεών του. Η δικαστική απόφαση οφείλει να ορίζει και το νόμιμο αντιπρόσωπο, το δικαστικό συμπαραστάτη, ο οποίος θα διενεργεί πράξεις στο όνομα του αντιπροσωπευομένου.

Το [[έμβρυο]] (nasciturus) θεωρείται αναδρομικά υποκείμενο δικαίου, αν γεννηθεί ζωντανό. Η ρύθμιση αυτή έχει σημασία στο [[Κληρονομικό Δίκαιο]]: αν έμβρυο οριστεί [[κληρονόμος]] με [[διαθήκη]] ή [[εξ αδιαθέτου]], κληρονομεί αναδρομικά μόνο αν γεννηθεί ζωντανό (ακόμη κι αν πεθάνει αμέσως μετά τη γέννα).

 

 

[[Κατηγορία:Αστικό Δίκαιο]]

[[gl:Persoa física]]

[[hr:Fizička osoba]]

[[it:Persona fisica]]

[[lt:Fizinis asmuo]]