|
Με την ονομασία '''Συνθήκη του Τριανόν''' φέρεται η "συνθήκη ειρήνης" που υπογράφηκε στις [[4 Ιουνίου]] του [[1920]], στη βασιλική έπαυλη "Μεγάλο Τριανόν", Grand Trianon Palace, στο άλσος των [[Βερσαλλίες|Βερσαλλιών]] της [[Γαλλία|Γαλλίας]], εξ ου και η ονομασία της, στο τέλος του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]], μεταξύ των συμμάχων Χωρών της [[Αντάντ]] καθώς και των [[ΗΠΑ]], (23 συνολικά Χωρών) αφενός, και της [[Ουγγαρία|Ουγγαρίας]], αφετέτου, που επιδιωκόταν να ήταν ο διάδοχος της [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγαρίας]].
Η Συνθήκη αυτή που επικυρώθηκε στις [[13 Νοεμβρίου]] του [[1920]] περιελάμβανε 364 άρθρα και περιείχε ως εισαγωγή (προοίμιο) το Σύμφωνο της Κοινωνίας των Εθνών, και διατάξεις των συνθηκών των [[Συνθήκη ειρήνης Βερσαλλιών|Βερσαλλιών]] ([[28 Ιουνίου]] [[1919]]) και [[Συνθήκη Αγίου Γερμανού|Αγίου Γερμανού]] ([[10 Σεπτεμβρίου]] [[1919]]). Με αυτή τη συνθήκη επαναπροσδιορίστικαν τα σύνορά της Ουγγαρίας με της [[Αυστρία]]ς, της [[Τσεχοσλοβακία]]ς, της τότε Νοτιοσλαβίας και [[Ρουμανία]]ς, καθώς και οι ρυθμίσεις για την διεθνή θέση της, (υποχρεώσεις του νέου κράτους, δικαιώματα μειονοτήτων κ.λπ.).
Η Ουγγαρία έχασε τα 3/4 του εδάφους της και το 65% του πληθυσμού της.<ref>[http://www.britannica.com/eb/article-9073332/Treaty-of-Trianon Συνθήκη του Τριανόν] {{en}}</ref><br>
Συγκεκριμένα η Ουγγαρία έχασε τα ακόλουθα εδάφη:
# την [[Κροατία]] και τη [[Σλοβενία]] που προσαρτήσθηκαν στο νέο Βασίλειο των Σέρβων Κροατών και Σλοβένων.
# τη [[Σλοβακία]] και τη [[Ρουθηνία]] που παραχωρήθηκαν στη Τσεχοσλοβακία
# την [[Τρασυλβανία]] και το [[Βανάτο του Τέμεσβαρ]] που παραχωρήθηκαν στη Ρουμανία, αν και το Βανάτο το διεκδικούσε η [[Σερβία]].
Γενικά το μεγαλύτερο μέρος παραχωρήθηκε στη [[Ρουμανία]], στη [[Γιουγκοσλαβία]] και στην [[Τσεχοσλοβακία]].
==Παρατηρήσεις==
* Με τη συνθήκη αυτή διαιωνίστηκε για 20 ακόμη χρόνια το πρόβλημα των παραδουνάβιων Χωρών προκαλώντας πολλές διαμάχες και συγκρούσεις εθνοτήτων, ζητήματα μειονοτήτων, αλυτρωτικές διεκδικήσεις, μέχρι και οικονομικές κρίσεις, μερικές των οποίων έφθασαν μέχρι τη σύγχρονη εποχή με το διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Τσεχοσλοβακίας.
* Σύμφωνα μ΄ αυτή τη συνθήκη η Ουγγαρία αποκλείσθηκε πλέον της θαλάσσιας εξόδου καθώς και από τα πλούσια σε μεταλλεύματα και ξυλεία όρη της διατηρώντας μόνο τις εύφορες πεδιάδες της.<br>
* Από την υπογραφή της συνθήκης αυτής η Ουγγαρία φέρεται στους διπλωματικούς κύκλους ως "''η μεγάλη ανάπηρος της Ευρώπης''", λόγω ακριβώς της ευρείας έκτασης των χερσαίων ακρωτηριασμών που υπέστει εξ αυτής.
* Τη συνθήκη αυτή προσυπέγραψε και η [[Ελλάδα]].
== Σημειώσεις ==
<references/>
Συνέχεια αυτής της συνθήκης υπήρξαν η [[Συμφωνία Βελιγραδίου (1920)]], (μεταξύ Τσεχοσλοβακίας και Σερβίας), η [[Συμφωνία Βουκουρεστίου (1921)]], (μεταξύ Τσεχοσλοβακίας και Ρουμανίας), καθώς και η [[Συμφωνία Βελιγραδίου (1921)]], (μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Ρουμανίας) που όλες αποτελούσαν διμερείς συμφωνίες των όμορων Χωρών της Ουγγαρίας που απέβλεπαν στη διατήρηση αφενός της παρούσας Συνθήκης του Τριανόν αλλά και της δημιουργίας εκ της εξέλιξης αυτών της λεγόμενης "Μικράς Συνεννόησης" ή περισσότερο γνωστή ως [[Μικρή Αντάντ]].
== Πηγές ==
| 