Μάχη του Δραγατσανίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{μάχη

| μάχη = Μάχη του Δραγατσανίου

| πόλεμος = [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]

|μαχόμενος1 = {{flagicon|Greece (1821)}} [[Φιλική Εταιρεία]]

|μαχόμενος2 = {{flagicon|the Ottoman Empire (1453-1844)}} [[Οθωμανική αυτοκρατορία]]

| αρχηγός2 = Καρά Φεϊζ

| σθένος1 =

Η '''Μάχη του Δραγατσανίου''' ήταν στρατιωτική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις της [[Φιλική Εταιρία|Φιλικής Εταιρίας]] και στρατευμάτων της [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]], στα ευρύτερα πλαίσια της της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής επανάστασης του 1821]]. Έλαβε μέρος στις 7/19 Ιουνίου του [[1821]] στο [[Δραγατσάνι]] της [[Βλαχία|Βλαχίας]].

 

Στις 30 Απριλίου 1821 πραγματοποιήθηκε, με τη συγκατάθεση της Ρωσίας, είσοδος των Οθωμανικών στρατευμάτων στη [[Μολδοβλαχία]]. Με αρχιστράτηγο το [[βαλής|βαλή]] της Σιλιστρίας Σελίμ Μεχμέτ, οι Οθωμανοί πέρασαν τα σύνορα από την περιοχή της Βράϊλας και η πρώτη μεγάλη σύγκρουση έγινε την 1 Μαΐου 1921 στο [[Γκαλάτσι|Γαλάτσι]] – στο οποίο η ελληνική σημαία είχε υψωθεί στις [[21 Φεβρουαρίου]] 1821 από το [[Βασίλειος Καραβίας|Βασίλειο Καραβία]] - το οποίο οι Τούρκοι ανακατέλαβαν με μεγάλες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό. Καθόλη τη διάρκεια του Μαΐου 1821, άλλες συγκρούσεις του τουρκικού στρατού με τους Έλληνες έλαβαν χώρα, χωρίς οι δυνάμεις του Υψηλάντη να έχουν κάποια επιτυχία. Οι Έλληνες συγκεντρώθηκαν στο Ρίμνικο, που απείχε 8 ώρες από το Δραγατσάνι, ενώ οι Τούρκοι, που η δύναμη τους ανερχόταν στους 2.600 άντρες, κατέλαβαν τα μοναστήρια Σερμπανεστίου, Σταντσεστίου, Στραζεστίου και Μαμούλ, κλείνοντας την είσοδο της κοιλάδας των [[Καρπάθια|Καρπαθίων]]. Συγχρόνως 800 Τούρκοι μετακινήθηκαν στο Δραγατσάνι. Τελικά ο [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Αλέξανδρος Υψηλάντης]] αποφάσισε να αντιμετωπίσει τους Τούρκους στη πεδιάδα του Δραγατσανίου με όλο του το στρατό, που αποτελούσαν 5.000 πεζοί, 2.500 ιππείς και 4 κανόνια.

 

Τα πρώτα ελληνικά τμήματα ξεκίνησαν προς την κατεύθυνση του Δραγατσανίου στις 3 Ιουνίου 1821, με άσκημες καιρικές συνθήκες και έφτασαν στην περιοχή στις 6 Ιουνίου. Οι θέσεις που κατέλαβαν οι Έλληνες στους πρόποδες των γύρω βουνών παρείχαν πλεονεκτήματα, και ο αρχηγός των τουρκικών δυνάμεων του Δραγατσανίου Καρά Φεϊζ, για να αντιμετωπίσει τα ελληνικά τμήματα, άρχισε να κατασκευάζει οχυρώματα και συγχρόνως να πυρπολεί τμήμα του χωριού.

 

Έτσι ο Ιερός Λόχος δέχτηκε επίθεση από το τουρκικό ιππικό, αρνούμενος το κάλεσμα να παραδοθεί, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρές απώλειες. Ο σημαιοφόρος του λόχου, 25 αξιωματικοί και 180 στρατιώτες έπεσαν νεκροί, ενώ 37 Ιερολοχίτες αιχμαλωτίστηκαν. Στη κρίσιμη στιγμή της μάχης έφτασε ο [[Γεωργάκης Ολύμπιος]] ο οποίος διέσωσε τους υπόλοιπους, 136 συνολικά, μεταξύ των οποίων και ο αρχηγός [[Νικόλαος Υψηλάντης]] και ο υπασπιστής του Ιερού Λόχου [[Αθανάσιος Τσακάλωφ]], συνιδρυτής της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]].

 

Μετά την καταστροφή στο Δραγατσάνι, η επανάσταση στη Μολδοβλαχία είχε πλέον κριθεί. Οι εθελοντές λιποτάχτησαν και ο στρατός του Υψηλάντη διαλύθηκε. Ο [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Υψηλάντης]] κατέφυγε στο Ρίμνικο, όπου στις 8 Ιουνίου 1821 συνέταξε την τελευταία διαταγή του, με την οποία στιγμάτισε την προδοσία του πολιτικού και στρατιωτικού του επιτελείου και εξήρε την αυτοθυσία του [[Ιερός Λόχος (1821)|Ιερού Λόχου]]:

 

Η μάχη αποτέλεσε και το ουσιαστικό τέλος της Φιλικής Εταιρίας. Ο [[Αθανάσιος Τσακάλωφ|Τσακάλωφ]] κατέβηκε στη Ρούμελη προκειμένου να βοηθήσει την επανάσταση που είχε λίγο πριν ξεσπάσει. Ο [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Υψηλάντης]] συνελήφθη και φυλακίστηκε στην [[Αυστρία]] όπου κατέφυγε με τα εναπομείναντα στρατεύματα, ενώ ο [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Ολύμπιος]] ανατινάχτηκε μαζί με τους άντρες του και δυνάμεις του εχθρού στη μονή Σέκου της Μολδαβίας, όπου είχε αποκλειστεί από τα Οθωμανικά στρατεύματα.

 

 

 

 

 

[[en:Battle of Dragashani]]

[[tr:Dragaşani Çarpışması]]