Συνθήκη της Ανταρκτικής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

 

Η κύρια συνθήκη τέθηκε προς υπογραφή την 1η Δεκεμβρίου του [[1959]] και τέθηκε επίσημα σε ισχύ στις 23 Ιουνίου του 1961.<ref>{{cite web

|url=http://www.70south.com/resources/plonearticle.2005-12-28.3597747204/?searchterm=treaty

|publisher=70South}}</ref> Αρχικά η συνθήκη υπογράφηκε από 12 χώρες, οι οποίες ήταν ενεργές στην Ανταρκτική κατά το [[Διεθνές Γεωφυσικό Έτος]] (IGY) του 1957-58 και ήταν πρόθυμες να δεχτούν την πρόσκληση των ΗΠΑ για συμμετοχή σε διάσκεψη με θέμα τη διαπραγμάτευση της συνθήκης. Οι χώρες εκείνες ήταν αυτές που εκείνη την περίοδο είχαν συμφέροντα στην ήπειρο: [[Αργεντινή]], [[Αυστραλία]], [[Βέλγιο]], [[Γαλλία]], [[Ηνωμένες Πολιτείες]], [[Ηνωμένο Βασίλειο]], [[Ιαπωνία]], [[Νέα Ζηλανδία]], [[Νορβηγία]], [[Νότια Αφρική]], [[Σοβιετική Ένωση]] και [[Χιλή]]. Μεταξύ αυτών των κρατών, οι υπογράφοντες τη συνθήκη είχαν ιδρύσει περισσότερους από 50 ερευνητικούς σταθμούς της Ανταρκτικής στα πλαίσια του IGY. Η συνθήκη αποτελούσε έκφραση της διπλωματίας για λειτουργική και επιστημονική συνεργασία, η οποία είχε επιτευχθεί "στον πάγο".

 

 

Κύριος σκοπός της ATS είναι η εξασφάλιση<cite>με βάση το συμφέρον όλου του ανθρώπινου είδους ότι η Ανταρκτική θα πρέπει να χρησιμοποιείται για πάντα για ειρηνικούς σκοπούς και όχι να γίνει θέατρο διαφωνιών ή αντικείμενο διεθνούς διένεξης</cite>. Η συνθήκη απαγορεύει τη λήψη <cite>οποιωνδήποτε μέτρων στρατιωτικού χαρακτήρα</cite>, όχι όμως και την παρουσία στρατιωτικού προσωπικού.

 

Περίπου 200 παρόμοιες συμφωνίες υιοθετήθηκαν κατά τις συμβουλευτικές συναντήσεις και επικυρώθηκαν από τις κυβερνήσεις. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται:

 

Οι ετήσιες συμβουλευτικές συναντήσεις (Antarctic Treaty Consultative Meetings ή ATCM) είναι το διεθνές φόρουμ για τη διοίκηση και τη διαχείριση της περιοχής. Μόνο 28 επί συνόλου 46 χωρών που έχουν υπογράψει τη συνθήκη έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων σε αυτές τις συναντήσεις, παρότι οι υπόλοιπες 18 επιτρέπεται να τις παρακολουθούν. Οι συμμετέχοντες που λαμβάνουν τις αποφάσεις είναι οι σύμβουλοι (''Consultative Parties'') και, εκτός από τους 12 αρχικούς υπογράφοντες, περιλαμβάνουν 16 χώρες οι οποίες έχουν επιδείξει το ενδιαφέρον τους για την Ανταρκτική με το να έχουν διεξαγάγει σημαντική επιστημονική έρευνα στην ήπειρο.<ref>[http://www.ats.aq/ Antarctic Treaty Secretariat]</ref>

 

 

 

{{DDR}}

|

05-10-1987

19-11-1974

|-

|}

 

<nowiki>**</nowiki> Με την επιφύλαξη του δικαιώματος για διεκδίκηση περιοχών.

 

Σήμερα (2009), there are 4 υπάρχουν 46 κράτη- μέλη στη συνθήκη: εξ αυτών τα 28 έχουν ρόλο συμβούλου και τα 18 έχουν γίνει δεκτά στη συνθήκη. Τα συμβουλευτικά (αιρετά) μέλη συμπεριλαμβάνουν τις 7 χώρες που έχουν εδαφικές διεκδικήσεις στην Ανταρκτική ως δικό τους έδαφος. Τα 21 κράτη χωρίς διεκδικήσεις είτε δεν αναγνωρίζουν τις διεκδικήσεις άλλων κρατών ή δεν έχουν αποσαφηνίσει τις θέσεις τους.

 

Η Γραμματεία της Συνθήκης της Ανταρκτικής θεσμοθετήθηκε στο [[Μπουένος Άιρες]] της Αργεντινής το Σεπτέμβριο του 2004 με απόφαση της συμβουλευτικής συνάντησης (Antarctic Treaty Consultative Meeting ή ATCM).

Καθήκοντα της Γραμματείας είναι:

 

Σήμερα 46 χώρες έχουν δικές τους βάσεις στην Ανταρκτική.

 

Η Ανταρκτική δεν έχει "μόνιμο πληθυσμό" και γι' αυτό δεν υπάρχει [[υπηκοότητα]] ή [[κυβέρνηση]]. Όλο το προσωπικό που βρίσκεται στην ήπειρο σε οποιαδήποτε στιγμή είναι υπήκοοι ή πολίτες με κάποια κυριαρχία εκτός Ανταρκτικής, καθώς δεν υπάρχει κυριαρχία στην Ανταρκτική. Το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου διεκδικείται από μία ή περισσότερες χώρες, όμως οι πιο πολλές χώρες αναγνωρίζουν αυτές τις διεκδικήσεις. Η περιοχή που βρίσκεται σε συντεταγμένες 90 μοίρες Δυτικά και 150 μοίρες Δυτικά είναι η μοναδική ξηρά στη Γη που δεν διεκδικείται από οποιαδήποτε χώρα.<ref>Wright, Minturn, "The Ownership of Antarctica, Its Living and Mineral Resources", ''Journal of Law and the Environment'' 4 (1987).</ref>

 

Οι κυβερνήσεις που είναι εταίροι της Συνθήκης της Ανταρκτικής και του Πρωτοκόλλου για την Περιβαλλοντική Προστασία εφαρμόζουν τα άρθρα των συμφωνιών εκείνων και των αποφάσεων που ελήφθησαν, μέσω της εθνικής νομοθεσίας. Οι νόμο αυτοί γενικά απευθύνονται στους δικούς τους πολίτες, οπουδήποτε βρίσκονται στην Ανταρκτική, και στόχος τους είναι η τήρηση των συμφωνηθέντων στις συμβουλευτικές συναντήσεις.

 

Σύμφωνα με τους κανονισμούς της Αργεντινής, οποιοδήποτε αδίκημα διαπράττεται σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων από οποιαδήποτε αργεντίνικη βάση θα πρέπει να δικάζεται στην [[Ουσουάια]] (ως πρωτεύουσα της επαρχίας της [[Γη του Πυρός|Γης του Πυρός]]).

 

Καθώς η ανακήρυξη του Αυστραλιανού Εδάφους της Ανταρκτικής προηγήθηκε της υπογραφής της συνθήκης, μερικοί πολύπλοκοι νόμοι της Αυστραλίας σχετικοί με την Ανταρκτική ανάγονται περισσότερες από δύο δεκαετίες πριν την εποχή της συνθήκης της Ανταρκτικής. Αναφορικά με το ποινικό δίκαιο, στο Αυστραλιανό Έδαφος της Ανταρκτικής ισχύουν οι νόμοι του Εδάφους στον Κόλπο του Τζέρβις (πρόκειται για τμήμα του Εδάφους Αυστραλιανής Πρωτεύουσας).<ref>[http://www.aad.gov.au/default.asp?casid=3358 Australian Antarctic Division - Australian environmental law and guidelines<!-- Bot generated title -->]</ref>

 

Η νομοθεσία των ΗΠΑ δύναται να ισχύει σε περιοχές που δεν είναι υπό τη δικαιοδοσία άλλων χωρών. Περιλαμβάνει συγκεκριμένα ποινικά αδικήματα από ή εναντίον Αμερικανών πολιτών, όπως φόνος. Σήμερα για την εφαρμογή του νόμου στην Ανταρκτική υπάρχουν ειδικοί αξιωματούχοι (U.S. Marshals).<ref>[http://www.usmarshals.gov/history/antarctica/ Marshals and Antarctica<!-- Bot generated title -->]</ref>

Αρκετοί αμερικανικοί νόμοι αφορούν απευθείας την Ανταρκτική, όπως η σύλληψη θηλαστικών ή πτηνών που είναι ιθαγενή στην Ανταρκτική, η εισαγωγή στην ήπειρο μη ιθαγενών φυτών ή ζώων, η είσοδος σε ειδικά προστατευμένες ή επιστημονικές περιοχές, η απόρριψη ρυπαντών στην ήπειρο ή στα νερά της και η εισαγωγή στις ΗΠΑ συγκεκριμένων αντικειμένων από την Ανταρκτική.

Η παραβίαση της Πράξης για την Ανταρκτική επισείει πρόστιμα ύψους 10.000 δολαρίων ΗΠΑ και φυλάκιση ενός έτους. Για την εφαρμογή της νομοθεσίας την ευθύνη έχουν τα αμερικανικά υπουργεία Οικονομικών, Εμπορίου, Μεταφορών και Εσωτερικών.

 

Το 2006 η αστυνομία της Νέας Ζηλανδίας ανακοίνωσε ότι ζητήματα δικαιοδοσίας τους εμπόδισαν από το να εκδώσουν εντάλματα σύλληψης εναντίον πιθανών αμερικανών μαρτύρων οι οποίοι ήταν απρόθυμοι να καταθέσουν στη διάρκεια της ιατροδικαστικής έρευνας για το θάνατο από δηλητηρίαση του αστροφυσικού [[Ρόντνεϊ Μαρκς]] στον Νότιο Πόλο, σε βάση, το Μάιο του 2000.<ref name="stuffSunday">Hotere, Andrea. [http://www.stuff.co.nz/stuff/sundaystartimes/3902305a6442.html "South Pole death file still open".] ''Sunday Star Times'', [[17 Δεκεμβρίου]] [[2006]].</ref><ref name="DPA">Deutsche Presse-Agentur. [http://news.monstersandcritics.com/asiapacific/news/printer_1233162.php "Death of Australian astrophysicist an Antarctic whodunnit".] ''Monstersandcritics.com'', [[14 Δεκεμβρίου]] [[2006]]. </ref> Ο δρ Μαρκς πέθανε ενώ διαχείμαζε πάνω από τον αμερικανικό έλεγχο σταθμό Αμούδσεν-Σκοτ στον Νότιο Πόλο , όμως εντός της Κτήσης Ρος, την οποία διεκδικεί η Νέα Ζηλανδία. Πριν τη νεκροψία, ο θάνατος είχε αποδοθεί σε φυσικά αίτια από το διοικητή της βάσης και το Εθνικό Επιστημονικό Ίδρυμα. Ωστόσο, σε νεκροψία που διενεργήθηκε στη Νέα Ζηλανδία αποκαλύφθηκε ότι ο δρ Μαρκς είχε πεθάνει από δηλητηρίαση μεθανόλης. Η νεοζηλανδική αστυνομία ξεκίνησε έρευνα και ο ιατροδικαστής στο Κρίστσερτς δήλωσε ότι ήταν απίθανο ο δρ Μαρκς να είχε εισπνεύσει το δηλητήριο εσκεμμένα. Ωστόσο, δεν υπήρχε βεβαιότητα ότι είχε πεθάνει ως άμεσο αποτέλεσμα της πράξης άλλου προσώπου. Σε συνεντεύξεις στα ΜΜΕ ο επιθεωρητής της αστυνομίας στον οποίο ανατέθηκε η διερεύνηση της υπόθεσης άσκησε κριτική εναντίον του Εθνικού Επιστημονικού Ιδρύματος και του διοικητή Ρέιθιον, επειδή ήταν μη συνεργάσιμοι.<ref name="TelegraphChapman">Chapman, Paul. [http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2006/12/14/wpole14.xml "New Zealand Probes What May Be First South Pole Murder".] ''The Daily Telegraph'', (14 Δεκεμβρίου 2006), αναδημοσίευση στο [http://www.nysun.com/article/45132 ''The New York Sun''] (19 Δεκεμβρίου 2006). </ref><ref name="nzherald">Booker, Jarrod. [http://www.nzherald.co.nz/section/1/story.cfm?c_id=1&objectid=10415310&ref=rss "South Pole scientist may have been poisoned".] ''The New Zealand Herald'', (14 Δεκεμβρίου 2006).</ref><ref name="Sunday Star Times Jan21">[http://www.stuff.co.nz/3935255a11.html "South Pole Death Mystery - Who killed Rodney Marks?"] ''Sunday Star Times'' (21 Ιανουαρίου 2007)</ref>

 

{{reflist|2}}

 

{{Wikisource|The Antarctic Treaty}}

 

{{Μεταφρασμένο|en|Treaty of Antarctica}}

[[sv:Antarktisfördraget]]

[[tg:Созишнома дар бораи Антарктика]]

[[zh:南极条约体系]]