Βασίλειος Αθανασίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
 
 
Το 1812 υπηρετούσε στις στρατιωτικές φρουρές της [[Μολδοβλαχία|Μολδοβλαχίας]]. ΌτανΤο 1821 ο [[Αλέξανδρος Υψηλάντης]] συγκρότησετου τοανέθεσε επαναστατικότην στράτευμααρχηγία στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, ο ''Αθανασίου'' τέθηκε επικεφαλής μικρήςομάδας ομάδας στρατιωτών υπό τιςτο γενικό οδηγίεςπρόσταγμα του [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Γεωργάκη Ολυμπίου]] και πολέμησε τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]] σε όλες τις μάχες τουστο Ρους Ντε Βέντε, στη μάχη του [[Μάχη του Δραγατσανίου|Δραγατσανίου]] και τηςστη ΜονήςΜονή Σέκου. Μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Μοδοβλαχία, μετέβη στη [[Ρωσία]] όπου για διάφορους λόγους, κατέστη αδύνατο να επιστρέψει στην επαναστατημένη Ελλάδα.
 
Το 1825, συμμετείχε ως λοχαγός του ιππικού στις πολεμικές επιχειρήσεις στη [[Στερεά Ελλάδα]] υπό το συνταγματάρχη [[Φαβιέρος|Φαβιέρο]]. Το 1826 εντάχθηκε στο άτακτο ιππικό σώμα του [[Ήπειρος|Ηπειρώτη]] Χατζημιχάλη Νταλιάνη που συμμετείχε στην εκστρατεία του [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιου Καραϊσκάκη]] στη Ρούμελη. Έλαβε μέρος στη μάχη της [[Αράχοβα|Αράχοβας]] και στις μάχες της [[Δήμος Θίσβης|Δόμβραινας]], Τουρκοχωρίου και [[Δίστομο|Διστόμου]]. Μεγάλη γενναιότητα έδειξεΔιακρίθηκε στις μάχεςσυμπλοκές της [[Αθήνα|Αθήνας]] εναντίον του Κιουταχή, όπου συνεργάστηκε μεταξύ άλλων και με το στρατηγό [[Μακρυγιάννης|Μακρυγιάννη]]. Το 1828, το ιππικό σώμα του Νταλιάνη μετέβη στην [[Κρήτη]], όπου ο ''Αθανασίου'' ποέμησεπολέμησε στη μάχη του Φραγκοκάστελλου. Μετά το θάνατο του Χατζημιχάλη Νταλιάνη στο Φραγκοκάστελλο, τοο ''ΚρητικοΒασίλειος ΣυμβούλιοΑθανασίου'' τουκλήθηκε ανέθεσεαπό τητο σύσταση''Κρητικο καιΣυμβούλιο'' τηννα αρχηγίασχηματίσει νέουνέο ιππικούιππικό σώματοςσώμα. Έως το 1830, το σώμα του ''Βασίλειου Αθανασίου'' πέτυχε να εγκλείσειπεριορίσει τον Οθωμανικό στρατό μέσα στα φρούρια της Μεγαλονήσου.
 
Με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους (στο οποίο δεν περιλαμβανόταν η Κρήτη), μετέβη στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Εκεί με τη συμπαράσταση του κουμπάρου του, Μακρυγιάννη (τον στεφάνωσε), διορίστηκε ωςστη ανώτερονεοσύστατη στέλεχος της νεοσύστατης ΧωροφυλακήςΧωροφυλακή, με το βαθμό του ταγματάρχη ιππικού (1833). Υπηρέτησε στη Χωροφυλακή, όπου διακρίθηκε για την τιμιότητά του και συνέβαλεγια τη συμβολή του στην πάταξηαντιμετώπιση της ληστείας, στη Στερεά Ελλάδα. Τιμήθηκε για τηνΗ προσφορά του στην Επανάσταση μεαναγνωρίστηκε τηκαι μετάταξήμετατάχθηκε τουτιμητικά στη Βασιλική Φάλαγγα. καιΤο προικοδοτήθηκεΕλληνικό μεΚράτος του διέθεσε εθνικές γαίες στο [[Νομός Φθιώτιδας|Νομό Φθιώτιδας]]. Τα τελευταία του χρόνια, τα πέρασε στη Λαμία, όπου σχεδίαζε από κοινού με τον Μακρυγιάννη, την απελευθέρωση της [[Μακεδονία|Μακεδονίας]]. Πέθανε το 1839, αφήνοντας 3 ανήλικα τέκνα.
 
Τραυματίστηκε τρείς φορές στιςστην πολεμικέςστρατιωτική επιχειρήσεις με τοντου εχθρόπορεία, στη Δόμβραινα [[Νομός Βοιωτίας|Βοιωτίας]], στην Αθήνα και στο Φραγκοκάστελλο [[Νομός Χανίων|Χανίων]]. Συνολικά, πήρε μέρος σε 25 μάχες. Θεωρούνταν από τους καλύτερους ιππείς και διακρίθηκε για την αξιοσύνη τουτιμιότητα και ευτολμία του. Ο Μακρυγιάννης στα ΑπομνημονεύματάΕνθυμήματά του αναφέρει τα εξής:
 
«Όρκισα εγώ ''(για την απελευθέρωση της Μακεδονίας)'' και τον Βασίλη Αθανασίου. Ήταν αρχηγός της καβαλλαρίας στην Κρήτη και ήρθε στο Άργος και τον στεφάνωσα. Ήταν κι αυτός Μακεδόνας […] Πολλά τίμιος άνθρωπος και γενναίος».