Εθνική ταυτότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΌΟ [[εθνικισμός]] είναι μία σύγχρονη σχετικά [[ιδεολογία]] που νομιμοποιεί την [[πολιτική]] πράξη με [[πολιτισμός|πολιτισμικά]] επιχειρήματα, τα οποία αντλεί από το παρελθόν<ref>Λέκκας, Π. 2001, 207.</ref>. Αυτό επιτεύχθηκε, κατά μεγάλο μέρος, μέσω της οριοθέτησης και τυποποίησης μιας ιδιαίτερης εθνικής παράδοσης, η οποία θα χρησιμοποιείτο ως αποκλειστικό, συμβολικό και παγιωμένο ιδεολογικό υπόβαθρο. Η συμβολική και ιδεολογική αυτή χρήση του παρελθόντος, που εμφανίζεται έντονα στο πλαίσιο της εμφάνισης των νέων κρατών, έχει τη μορφή του μύθου μίας κοινής καταγωγής και σύνδεσης με μία αρχική ταυτότητα και αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό του εθνικού κράτους καθώς ενισχύει και διαμορφώνει μία κοινή συνείδηση<ref name=auto1>Τσουκαλάς Κ. 1983, 42.</ref>.

Στη διαδικασία της [[εθνογένεση|εθνογένεσης]] και της συγκρότησης εθνικών κρατών πολλές [[διάλεκτος|διάλεκτοι]] χάθηκαν, μικρές εθνότητες καταπιέστηκαν και αφομοιώθηκαν σε ευρύτερες εθνικές ομάδες ή εκτοπίστηκαν στα πλαίσια μιας [[εθνοκάθαρση|εθνοκάθαρσης]], ενώ οι μικροί λαοί κατά κανόνα επιβίωσαν αποδεχόμενοι την υποτέλειαυποτέλειά τους σε μια ευρύτερη πολιτειακή ενότητα, όπως οι μεγάλες αυτοκρατορίες. Άλλα έθνη πάλι διαμορφώθηκαν εκ του μηδενός, όντας κατακερματισμένα σε πολυεθνικές ομάδες<ref>Μόνο το 2.,5% των κατοίκων της Ιταλικής Χερσονήσου υπολογίζεται ότι μιλούσε την ιταλική διάλεκτο που καθιερώθηκε ως [[επίσημη γλώσσα]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]], το 1860. Στην εναρκτήρια συνεδρίαση του Κοινοβουλίου ο βουλευτής Μάσιμο ντ' Αζέλιο σχολίασε: “«[...]''Φτιάξαμε την Ιταλία, τώρα πρέπει να φτιάξουμε και τους Ιταλούς''[...]»”Βλ.: Ράπτης Κ. 2000, 75. </ref>.

Κάθε [[άνθρωπος]] μπορεί να συμμετέχει ταυτόχρονα σε πολλά και διαφορετικά κοινωνικά σύνολα, όπως είναι η [[οικογένεια]], η [[φυλή]], η [[θρησκεία]], μια πολιτική παράταξη κλπ. Η κατασκευή της εθνικής ταυτότητας δεν είναι αποτέλεσμα αυθόρμητης πράξης, αλλά συνειδητής επιλογής που οφείλεται στην προσπάθεια νομιμοποίησης και διαφοροποίησης έναντι των «άλλων»<ref>Πασχαλίδης Γ. 1999, 80.</ref>. Η βάση, επάνω στην οποία οικοδομείται αυτή η πολιτισμική ταυτότητα, είναι η ύπαρξη μιας κοινής και μακρόχρονης παράδοσης. Μέσω αυτής εκφράζεται, επιβεβαιώνεται και εν μέρει συγκροτείται η συλλογική ταυτότητα ενός λαού<ref>Ιντζεσίλογλου Ν. 1999, 179.</ref>. Παράλληλα η ιδιότητα του πολίτη και οι πολιτικές ελευθερίες αποτελούν σημαντικά στοιχεία της εθνικής ταυτότητας, αλλά σπάνια βρίσκουν την έκφρασή τους στην περίπτωση των εθνικών μειονοτήτων.