Πολιτισμική ταυτότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Το Πολιτιστική ταυτότητα μετακινήθηκε στο Πολιτισμική ταυτότητα πάνω από την ανακατεύθυνση: Τελικά πιο δόκιμος είναι ο όρος πολιτισμ�
μ δες επίσης
Γραμμή 1:
'''ΠολιτιστικήΠολιτισμική ταυτότητα''' είναι η [[ταυτότητα (κοινωνικές επιστήμες)|ταυτότητα]] μιας ομάδας ή [[πολιτισμός|πολιτισμού]] (με την έννοια της [[κουλτούρα|κουλτούρας]]), ή ενός ατόμου στο βαθμό που κάποιος ή κάποια επηρεάζεται από μία ομάδα ή πολιτισμό στον οποίο ανήκει. Είναι παρόμοια ή συμπίπτει με την ''[[πολιτική ταυτότητα]]'' , αν και δεν είναι ίδια.
 
==Περιγραφή==
Υπάρχουν σήμερα πολλά σύγχρονα ζητήματα πολιτισμού, τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε ερωτήσεις που αφορούν την ταυτότητα. Το ζήτημα της πολιτιστικήςπολιτισμικής ταυτότητας αποτελεί αντικείμενο έρευνας σε πολλές μελέτες του πολιτισμού και σε πολλές κοινωνικές θεωρίες. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει εμφανιστεί ένας νέος τύπος αναγνώρισης του όρου. Η νέα αυτή μορφή αναγνώρισης κατανέμει την κατανόηση του ατόμου ως σύνολο σε μια σειρά διαφορετικών αναγνωριστικών πολιτισμού. Αυτά τα πολιτιστικά αναγνωριστικά εξετάζουν τις συνθήκες του ατόμου με βάση διαφορετικές πτυχές, όπως ο [[τόπος]], το [[φύλο]], η [[φυλή]], η [[ιστορία]], η [[γλώσσα]], ο [[σεξουαλικός προσανατολισμός]], οι [[θρησκεία|θρησκευτικές πεποιθήσεις]], η [[εθνικότητα]] και η [[αισθητική]].
 
Ο πολιτισμός, ως κοινωνική πρακτική, δεν είναι κάτι που κατέχεται από ανθρώπους. Πρόκειται πιο πολύ για κοινωνική διαδικασία με τη συμμετοχή των ατόμων, στα πλαίσια της αλλαγής των ιστορικών συνθηκών.<ref>Nicola, Pratt.Identity, Culture and Democratization: The Case of Egypt (Journal of New Political Science, vol. 27 , no.1, Μάρτιος 2005) </ref>
Ορισμένοι επικριτές της πολιτιστικής ταυτότητας θεωρούν ότι η διατήρησή της , με βάση τις διαφορές, είναι διασπαστική δύναμη για την κοινωνία και ότι ο [[κοσμοπολιτισμός]] δίνει στα άτομα πιο έντονη την αίσθηση της ισότιμης ιθαγένειας (''shared citizenship'').<ref>[http://books.google.com/books?id=_A6qIkbYB_kC ''The Limits of Nationalism''] (''Τα Όρια του Εθνικισμού'') του Chaim Gans. ISBN 9780521004671 ISBN 0521004675</ref>. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πάντοτε τη διάσπαση. Αναφορικά με την βοήθεια στην πράξη που εφαρμόζεται σήμερα από την Διεθνή Κοινότητα, τα κράτη μπορεί να μοιράζονται ένα εγγενές τμήμα της 'δημιουργίας' τους που προσφέρει κοινό έδαφος και εναλλακτικά μέσα για την μεταξύ τους αναγνώριση. Παραδείγματα μπορούν να βρεθούν τόσο από τον παλιό όσο και από τον σύγχρονο κόσμο. Έτσι, στην παλαιά παγκόσμια τάξη τα κράτη της Ευρώπης μοιράζονταν ένα υψηλό επίπεδο πολιτιστικής ομοιογένειας, εξαιτίας της κοινής τους ιστορίας και των "συχνά βίαιων σχέσεων και των πολιτιστικών ριζών από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη" (Μπράουν 2001). Ο Μπράουν επίσης θεωρεί ότι οι επιδράσεις της Δύσης στο [[έθνος-κράτος]] αποδείχθηκαν ένας ελκυστικός παράγοντας και κάτι που συνετέλεσε στην ομοιογένεια πολλών πολιτισμών.<ref>C Brown (2001) ''Understanding International Relations''. Hampshire, Palgrave</ref>.
 
Γραμμή 44:
*[http://www.caleidoscope.gr/el/id-europe Καλειδοσκόπιο]: Η Πολιτιστική ταυτότητα της Ευρώπης :
Μύθος, Ιστορία, Τέχνη, ανάκτηση 6 Ιανουαρίου 2010.
*[http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=242 Πολιτισμική και εθνική ταυτότητα], της Μ. Σαρρή., 2008 (ανάκτηση 6 Ιανουαρίου 2010)
 
== Δες επίσης ==
*[[Εθνική ταυτότητα]]
 
[[Κατηγορία:Γεωγραφία]]