Καζασκέρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Καζασκέρης''' (τουρκ. ''kadıasker'') ήταν στρατιωτικός και [[θρησκεία|θρησκευτικός]] τίτλος στην [[οθωμανική αυτοκρατορία]]. Είναι σύνθετη λέξη που προέρχεται από το [[καδής]] (=ιεροδικαστής) και ασκέρ (= στρατός), και αντιστοιχεί περίπου σε σύγχρονο ανώτατο στρατοδίκη. Ο θεσμός του καζασκέρη χρονολογείται από το 2ο/8ο αιώνα, όταν ο ηγεμόνας της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]] Σαλίχ μπιν Αλί (π. 132/750), οργάνωσε στρατιωτική εκστρατεία διορίζοντας ένα δικαστή για κάθε μονάδα του στρατού. Κατά τη δυναστεία των Αγιουβιδών, τέθηκε σε χρήση από τον [[Σαλαντίν]] (1138-93), ενώ ο ίδιος θεσμός χρησιμοποιήθηκε επίσης από τους [[Σελτζούκοι|Σελτζούκους]].

 

 

Ο Καζασκέρης στην περίοδο της σουλτανικής Τουρκίας θεωρούνταν ανώτατος θρησκευτικός λειτουργός και κατείχε στην ιεραρχία την ενδιάμεση θέση μεταξύ του Σεϊχουισλάμη και των Καδήδων και ανήκε στην ακολουθία του [[Σουλτάνος|σουλτάνου]], τόσο στις εκστρατείες του που επιχειρούσε, όσο και στις διάφορες επισκέψεις του στην ύπαιθρο, προκειμένου να παρέχει συμβουλές σε διάφορα ζητήματα που προέκυπταν. Η ημερήσια αμοιβή του ανερχόταν στους 500 [[ακτσές|ακτσέδες]], αλλά του αναλογούσε επιπλέον το 15 τοις χιλίοις της περιουσίας των στρατιωτών. Μέχρι τον 11ο/17ο αιώνα διοριζόταν με πρόταση από τον [[Μεγάλος Βεζίρης|Μεγάλο Βεζίρη]] και αργότερα από τον [[μουφτής|μουφτή]] της Ισταμπούλ. Η θητεία του είχε διάρκεια ενός ετούς. Από τα μέσα του 16ου αιώνα η επιρροή τους μειώθηκε σημαντικά, αν και παρέμειναν μέλη του αυτοκρατορικού συμβουλίου (διβάνι) μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Οι τίτλοι των καζασκέρηδων Ρούμελης και Ανατολίας ενοποιήθηκαν το 1914.