Κηδεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{ελληνοκεντρικό}}

Με τον όρο γενικά '''κηδεία''' ονομάζεται το σύνολο εκείνο των φροντίδων και τελετών που γίνονται μετά το θάνατο κάποιου από την οικογένεια και την κοινότητά του. Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από το ρήμα «κήδομαι» που σημαίνει στη νεοελληνική φροντίζω, επιμελούμαι. Παράγωγες επίσης λέξεις ο κηδεμών, η [[κηδεμονία]], ο [[επικήδειος]].

 

Aπό την εποχή του [[κυκλαδικός πολιτισμός|κυκλαδικού πολιτισμού]] γύρω στο 3000 π.Χ. ως την υπο-[[μυκηναϊκή περίοδος|μυκηναϊκή περίοδο]] το 1100 με 1200 π.Χ. οι Έλληνες εφάρμοζαν τον ενταφιασμό ως αποκλειστική πρακτική κήδευσης. Η [[καύση των νεκρών]] που εμφανίζεται γύρω στον 11ο αιώνα π.Χ. θεωρείται επίδραση της Ανατολής, πιθανώς των [[Χετταίοι|Χετταίων]], και διαδόθηκε στην [[Ελλάδα]] από την [[Μικρά Ασία]]. Ως τους χριστιανικούς χρόνους όπου ο [[ενταφιασμός]] ξαναγίνεται η μόνη πρακτική κήδευσης και οι δύο μέθοδοι εξασκούνταν στην Ελλάδα ανάλογα με την ιστορική περίοδο και την περιοχή.

 

Ο [[Κικέρων|Κικέρωνας]] περιγράφει τη συνήθεια να φυτεύονται λουλούδια στο σημείο της ταφής ώστε να αγαλλιάσει η ψυχή του νεκρού και να εξαγνιστεί το έδαφος, συνήθεια που επιβιώνει ως σήμερα. Μετά την ταφή οι πενθούντες επιστρέφουν στο σπίτι του νεκρού για το ''περίδειπνο'', το δείπνο της παρηγοριάς, που συνοδεύεται από τον καφέ της παρηγοριάς (τούρκικος/ελληνικός) που σερβίρεται με [[κονιάκ]] και παξιμάδια. Δυο μέρες μετά την ταφή οι αρχαίοι συνήθιζαν να διοργανώνουν μια τελετή που ονομάζονταν ''τρίτα'', τα σημερινά τριήμερα, ενώ οχτώ μέρες μετά την ταφή ακολουθούσαν τα έννατα, που πραγματοποιούνταν στο σημείο ταφής και αντίστοιχούν στα σύγχρονα εννιάμερα. Επιπλέον, στη σύγχρονη εποχή πραγματοποιούνται επιμνημόσυνες τελετές στις 40 μέρες, στους 3,6 και 9 μήνες και στον χρόνο, και από κει και μετά το [[μνημόσυνο]] πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην ημερομηνία του θανάτου. Οι συγγενείς του νεκρού για αόριστο χρονικό διάστημα που εξαρτάται απ' τους ίδιους, βρίσκονται σε πένθος, κατά τη διάρκεια του οποίου οι γυναίκες φορούν μαύρα ρούχα και οι άντρες μαύρο [[περιβραχιόνιο]].

 

Το [[Κανονικό Δίκαιο]] της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας που αποδίδει ιδιαίτερη τιμή στη τελετή της εκκλησιαστικής κήδευσης των Χριστιανών σύμφωνα προς το Δόγμα, απαγορεύει τέλεση εκκλησιαστικής κηδείας παρουσία ιερέα άνευ προηγουμένης αδείας (απόφασης προς εκκλησιαστική κήδευση) σε ορισμένες περιπτώσεις:

 

Τα ταφικά έθιμα διαφέρουν από λαό σε λαό και έχουν μεταβληθεί στη διάρκεια των χρόνων. Ενδεικτικά αναφέρονται:

 

[[Κατηγορία:Αρχαίος βίος]]

[[Κατηγορία:Λαογραφία]]

[[Κατηγορία:Ταφικά έθιμα]]

 

[[ar:جنازة]]

[[th:งานศพ]]

[[uk:Похорон]]

[[zh-yue:喪事]]