Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 155:
<small>Κύριο άρθρο [[Σχίσμα του 1054]]</small>
Η σχέση Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας αρχικά διαταράχθηκαν από την δημιουργία της [[Αγία Ρωμαΐκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαΐκής Αυτοκρατορίας]] αφού ο Πάπας έδειξε την πρόθεση να κάνει τους Καρολινούς τους μοναδικούς Αυτοκράτορες ολόκληρου του Ρωμαΐκού κόσμου (συμπεριλαμβανομένης και της Ανατολικής Ρωμαΐκής Αυτοκρατορίας). Αυτό θα περιόριζε το ρόλο του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου και του πατριάρχη [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]], με τον οποίο ήταν πάντα σε στενές σχέσεις. Από την εποχή του χωρισμού της Αυτοκρατορίας το [[286]] μ.Χ. σε Δυτική και Ανατολική και ίδρυση της Κωνσταντινούπολης, το Ανατολικό τμήμα επιβίωσε παρά τις συνεχείς επελάσεις των βαρβάρων στην Δύση. Μετά την πτώση της Ρώμης, η Ανατολική Αυτοκρατορία συνέχιζε την Ρωμαΐκή παράδοση. Την στέψη του Καρλομάγνου, ως Αυτοκράτορα των Ρωμαίων (αποτέλεσμα της Εικονομαχίας), εξέλαβε το Βυζάντιο ως "χαστούκι" στον Αυτοκράτορα και την Αυτοκρατορία από τον Πάπα. Από τότε οι σχέσεις Ανατολής-Δύσης, γινόταν όλο και πιο τυπικές μέχρι το οριστικό Σχίσμα του 1054. Η Ανατολική Εκκλησία έγινε η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία αποκόβοντας κάθε σχέση με την Ρώμη και την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τον Πάπα, καθώς και με τον Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Άλλοι λόγοι που οδήγησαν στην αποξένωση και το Σχίσμα του 1054 ήταν:
* '''Γεωγραφικοί''': Η Δυτική Ρωμαΐκή Αυτοκρατορία αποτελούταν από τα Βόρεια και τα Δυτικά τμήματα της Μεσογείου ενώ η Ανατολική Αυτοκρατορία καταλάμβανε την Ελλάδα με την Μικρά Ασία, την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική.
*'''Άγνοια''': Με το πέρασμα των χρόνων, οι ιεράρχες της Βυζαντινής Εκκλησίας γνώριζαν όλο και λιγότερο την Λατινική γλώσσα και τις παραδόσεις της Λατινικής Εκκλησίας, και το αντίστροφο. Οι περισότερροι Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης δεν γνώριζαν Λατινικά και οι περισότερροι Πάπες της Ρώμης δεν γνώριζαν Ελληνικά. Οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν ένζυμα στην Θεία Λειτουργία, τα οποία συμβόλιζαν τον αναστημένο Χριστό και οι Λατίνοι, άζυμα, όπως σύμφωνα με τα 3 Συνοπτικά Ευαγγέλια, χρησιμοποιήσε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο.
*'''Διαφορετική Θεολογία''': Και τα δύο είδη Θεολογίας ήταν Ορθόδοξα (δηλ. μη αιρετικά) αλλά εκφραζόταν διαφορετικά η κάθε Εκκλησία. Η Δύση, έχοντας πιο πρακτικό τρόπο σκέψης, παρ'όλο που πιστεύαν πλήρως στην Θεΐκή φύση του Χριστού, έδινε πιο πολύ έμφαση στην ανθρώπινη μορφή του όταν παρουσίαζε τον Χριστό σε έργα τέχνης, με κυριότερο σύμβολο της Δυτικής Εκκλησίας σταυρούς πιο ρεαλιστικούς. Η Ανατολή είχε πιο θεωρητικό τρόπο σκέψης και παρ'όλο που πίστευε πλήρως στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, έδινε πιο πολύ έμφαση στην Θεΐκή του φύση, που ήταν πολύ πιο μυστηριώδες από την ανθρώπινη.
*'''Προσωπικότητες και πολιτική''': Ο Πατριάρχης Κηρουλάριος και ο Πάπας Αγ. Λέοντας δεν είχαν φιλικές σχέσεις και δεν εμπιστευόταν ο ένας τον άλλο. Ο Κηρουλάριος όμως, ξεπέρασε τα όρια όταν σε επιστολή προς τον Πάπα, του είπε ότι η χρήση άζυμων ήταν Εβραΐκή παράδοση και όχι Χριστιανική και αμφισβήτησε την εγκυρότητα της Θείας Ευχαριστίας στην Δυτική Εκκλησία. Η απάντηση του Πάπα Λέοντα ήταν ότι οι Πατριάρχες του Βυζαντίου πάντοτε ήταν μαριονέτες στα χέρια του Αυτοκράτορα.
Στο τέλος, ο Πάπας Λέοντας και ο Πατριάρχης Κηρουλάριος αναθεματίσαν ο ένας τον άλλον και τις Εκκλησίες που ο καθένας εκπροσωπούσε. Μετά από περίπου 900 χρόνια, το 1965, ο Πάπας Παύλος και ο Πατριάρχης Αθηναγόρας έκαναν άρση των αναθεματισμών.
Το Σχίσμα που χώρισε τον Χριστιανισμό στα δύο, υπάρχει μέχρι και σήμερα. Παρ'όλο που οι δύο πλευρές δέχονται την εγκυρότητα των μυστηρίων και του ιερατείου της άλλης, δεν μπορούν να τελέσουν μαζί Θεία Λειτουργία.
===Ο Ορθόδοξος κόσμος υπό οθωμανική κυριαρχία===
| |||