Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 161:
*'''Άγνοια''': Με το πέρασμα των χρόνων, οι ιεράρχες της Βυζαντινής Εκκλησίας γνώριζαν όλο και λιγότερο την Λατινική γλώσσα και τις παραδόσεις της Λατινικής Εκκλησίας, και το αντίστροφο. Οι περισότερροι Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης δεν γνώριζαν Λατινικά και οι περισότερροι Πάπες της Ρώμης δεν γνώριζαν Ελληνικά. Οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν ένζυμα στην Θεία Λειτουργία, τα οποία συμβόλιζαν τον αναστημένο Χριστό και οι Λατίνοι, άζυμα, όπως σύμφωνα με τα 3 Συνοπτικά Ευαγγέλια, χρησιμοποιήσε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο.
 
*'''Διαφορετική Θεολογία''': Και τα δύο είδη Θεολογίας ήταν Ορθόδοξα (δηλ. μη αιρετικά) αλλά εκφραζόταν διαφορετικά η κάθε Εκκλησία εκφραζόταν διαφορετικά . Η Δύση, έχοντας πιο πρακτικό τρόπο σκέψης, παρ'όλο που πιστεύαν πλήρως στην Θεΐκή φύση του Χριστού, έδινε πιο πολύ έμφαση στην ανθρώπινη μορφή του όταν παρουσίαζε τον Χριστό σε έργα τέχνης, με κυριότερο σύμβολο της Δυτικής Εκκλησίας σταυρούς πιο ρεαλιστικούς. Η Ανατολή είχε πιο θεωρητικό τρόπο σκέψης και παρ'όλο που πίστευε πλήρως στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, έδινε πιο πολύ έμφαση στην Θεΐκή του φύση, που ήταν πολύ πιο μυστηριώδες από την ανθρώπινη.
 
*'''Προσωπικότητες και πολιτική''': Ο Πατριάρχης Κηρουλάριος και ο Πάπας Αγ. Λέοντας δεν είχαν φιλικές σχέσεις και δεν εμπιστευόταν ο ένας τον άλλο. Ο Κηρουλάριος όμως, ξεπέρασε τα όρια όταν σε επιστολή προς τον Πάπα, του είπε ότι η χρήση άζυμων ήταν Εβραΐκή παράδοση και όχι Χριστιανική και αμφισβήτησε την εγκυρότητα της Θείας Ευχαριστίας στην Δυτική Εκκλησία. Η απάντηση του Πάπα Λέοντα ήταν ότι οι Πατριάρχες του Βυζαντίου πάντοτε ήταν μαριονέτες στα χέρια του Αυτοκράτορα.