Περίθλαση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το φαινόμενο της περίθλασης παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιταλό φυσικό [[Φραντσέσκο Γκριμάλντι]] το 1665. Ο Γκριμάλντι παρατήρησε ότι οι ακτίνες φωτός που διαπερνούσαν μία λεπτή σχισμή δημιουργούσαν μία λεπτή φωτεινή ζώνη λίγο πλατύτερη από την σχισμή. Το φαινόμενο αυτό το ερμήνευσε ως κάμψη του φωτός λόγω των άκρων των σχισμών και το ονόμασε περίθλαση<ref>[http://www.kosmologia.gr/theory3_cosmology/history.htm Ανακαλύψεις σχετικές με τον ηλεκτρομαγνητισμό]</ref><ref>[http://fermi.imss.fi.it/rd/bdv?/bdviewer/bid=300682# Francesco Maria Grimaldi, Physico mathesis de lumine, coloribus, et iride, aliisque annexis libri duo (Bologna ("Bonomia"), Italy: Vittorio Bonati, 1665), pages 1-11]. Διαθέσιμο το βιβλίο on-line στα λατινικά</ref>. Το φαινόμενο το μελέτησε και ο [[Νεύτωνας]] μερικά χρόνια αργότερα. Την ίδια περίπου περίοδο ο Τζέιμς Γκρέγκορι παραήρησε εικόνα περίθλασης που προερχόταν από φως που έπεφτε σε φτερό πτηνού. Το φτερό ήταν η πρώτη διάταξη παρατήρησης εικόνας περίθλασης που χρησιμοποιήθηκε. Το 1801 ο [[Τόμας Γιανγκ]] πραγματοποίησε το πείραμα με τις δυο σχισμές που επιβεβαιωσε την κυματική φυση του φωτός και το φαινόμενο συμβολής. Το 1818 ο [[Ογκιστέν Ζαν Φρενέλ]] έδωσε εξήγησε στο φαινόμενο χρησιμοποιώντας την αρχή του Χόιχενς. Η θεωρία του Φρενέλ ενίσχυσε την άποψη πως το φως έχει κυματική φύση