Ελληνική Οπερέτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
Γρήγορα ο ηθοποιός και θιασάρχης [[Ιωάννης Παπαϊωάννου|Ιωάννης Παπαϊωάννου]] (1875-1931) με την χρηματική ενίσχυση του Φώτη Σαμαρτζή, Πατρινού δερματεμπόρου, δημιουργεί τον πρώτο αποκλειστικά οπερετικό θίασο, που αφού ανεβάζει επιτυχώς πολλές γαλλικές και αυστριακές οπερέτες, στην πορεία ανεβάζει ελληνικές με πρώτη το "Σία κι αράξαμέ" (1909) του [[Θεόφραστος Σακελλαρίδης|Σακελλαρίδη]]. Η συγκεκριμένη είναι η πρώτη ελληνική οπερέτα, αν και συχνά, λανθασμένα, θεωρείται ως πρώτη το "Πόλεμος εν πολέμω" του Σαμάρα. Η οπερέτα κερδίζει αμέσως την αγάπη του κοινού εξ αιτίας του εύθυμου περιεχομένου της, τη ωραίας μουσικής και της χρήσης δημοτικής γλώσσας. Ακολουθούν σε λίγο ο ένας μετά τον άλλον οι θιάσοι "Έλσας Ένκελ", "Κονταράτου", "Αφεντάκη", "Αθηναϊκή Οπερέττα", "Λαγκαδά", "Νίκα" και άλλοι.
Το δρόμο που άνοιξε ο [[Θεόφραστος Σακελλαρίδης]] ακολουθούν οι:
*[[Σπυρίδων Σαμάρας]]: "Πόλεμος εν πολέμω" (1914), "Πριγκήπισσα της Σασσώνος" (1915), "Κρητικοπούλα" (1916),
*[[Νίκος Χατζηαποστόλου]]: "Μοντέρνα καμαριέρα" (η πρώτη του οπερέτα, 1916)
| |||