Πολιτικός στίχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 9:
''του όντος υπέρ έπαινον, του όντος υπέρ λόγον'' (Ύμνος 1, στ. 1-4)
Χρησιμοποιήθηκε και από μεταγενέστερους λόγιους Βυζαντινούς ποιητές, όπως στο μυθιστόρημα ''Αρίστανδρος και Καλλιθέα'' του [[Κωνσταντίνος Μανασσής|Κωνσταντίνου Μανασσή]] (12ος αι.), αλλά η χρήση του εδραιώθηκε στη βυζαντινή ποίηση σε δημώδη γλώσσα που εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 12ο αιώνα, η οποία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, χρησιμοποιεί αποκλειστικά τον ανομοιοκατάληκτο δεκαπεντασύλλαβο. Οι επόμενοι στίχοι προέρχονται από το έπος του [[Διγενής Ακρίτας|Διγενή
''Ευθύς εκαβαλίκευσαν, 'ς τόν κάμπον κατεβαίνουν.''<br>
| |||