Συνθήκη του Νεϊγύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Bulgaria after Treatry of Neuilly-sur-Seine.png|thumb|250px|Η Βουλγαρία μετά τη συνθήκη του Νεϊγύ. Με έντονο πορτοκαλί χρώμα απώλειες εδαφών και με καφέ νέα πρόσκτηση (από Ευρωπ. Τουρκία)]]
Η '''Συνθήκη του Νεϊγύ'''
Με τη συνθήκη αυτή, που από τη βουλγαρική ιστοριογραφία έχει χαρακτηριστεί ως η δεύτερη εθνική καταστροφή, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε τα ακόλουθα:
Γραμμή 8:
*Να προστατεύσει τις ξένες μειονότητες που διαβιούν στη Βουλγαρία μεταξύ των οποίων και της ελληνικής¹.
*Να περιορίσει το στρατό της σε 20.000 μόνο εθελοντές άνδρες και 13.000 για τα σώματα ασφαλείας.
*Να καταβάλει πολεμική
*Επίσης οι σύμμαχοι ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν στην Βουλγαρία την οικονομική της διέξοδο στο Αιγαίο με το άρθρο 48 της συνθήκης που άφηνε ανοικτές, για μελλοντική ρύθμιση, τις λεπτομέρειες της εφαρμογής της διάταξης αυτής².
Η κατακραυγή για την ήττα και την επαίσχυντη για τους Βουλγάρους συνθήκη οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης (είχε προηγηθεί η παραίτηση του Βασιλιά [[Φερδινάνδος Α' της Βουλγαρίας|Φερδινάνδου]] υπέρ του γιού του [[Μπόρις Γ' της Βουλγαρίας|
▲Η κατακραυγή για την ήττα και την επαίσχυντη για τους Βουλγάρους συνθήκη οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης (είχε προηγηθεί η παραίτηση του Βασιλιά [[Φερδινάνδος Α' της Βουλγαρίας|Φερδινάνδου]] υπέρ του γιού του [[Μπόρις Γ' της Βουλγαρίας|Βόριδος]]) και στο ξέσπασμα κοινωνικών ταραχών.
=== Σημειώσεις ===
(*)¹ Ταυτόχρονα με την κύρια συνθήκη η Βουλγαρία υπόγραψε ειδική συνθήκη με την Ελλάδα περί εθελουσίας αμοιβαίας μετανάστευσης των εκατέρωθεν μειονοτήτων εκ της οποίας και ακολούθησε εθελουσία [[ανταλλαγή πληθυσμών]]. Σημειώνεται όμως ότι η Ελλάδα συμμετείχε στον πόλεμο, στο τέλος του [[1917]], χωρίς όμως προηγουμένως να έχει συνάψει συμφωνία με τους Συμμάχους για τα οφέλη που θα αποκόμιζε από την πολεμική της συμβολή. Έτσι ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ε. Βενιζέλος]] που συμμετείχε στη υπογραφή της συνθήκης αυτής αρκέσθηκε στην ελεύθερη αυτοδιάθεση των λαών και την κύρια προβολή των ελληνικών αξιώσεων σε μελλοντική καταλληλότερη στιγμή.
(*)² Οι ελληνικές διεκδικήσεις περιλαμβάνονταν στο από [[30 Δεκεμβρίου]] [[1918]] Υπόμνημα το οποίο και εξέθεσε με μεγάλη επιδεξιότητα ο Ε. Βενιζέλος ενώπιον του "Συμβουλίου των Δέκα" στις [[3 Φεβρουαρίου]] [[1919]] το οποίο και βρήκε ευμενή απήχηση με εξαίρεση του Αμερικανούς και κυρίως αντίθετους του Ιταλούς. Γνωρίζοντας έτσι ο Βενιζέλος εκ των προτέρων την στάση αυτών στο σημείο βοήθειας των συμμάχων προς την Βουλγαρία για την έξοδο στο Αιγαίο λαμβάνοντας τον λόγο ζήτησε την εφαρμογή της αρχής των Εθνοτήτων της Θράκης της οποίας το δυτικό τμήμα έπρεπε να
::"''Αναμφιβόλως τούτο θα είχε ως αναπόφευκτον συνέπειαν την απώλειαν της διεξόδου εις το Αιγαίον αλλά είμαι έτοιμος να συστήσω λύσιν προς αντιμετώπιση των οικονομικών αναγκών της Βουλγαρίας, καίτοι αυτή διαθέτει θαυμάσιους λιμένες εις την Μαύρην Θάλασσαν...''" και συνέχισε "''κάθε παραχώρηση κι αν εγίνετο θα ήταν ανωφελής εφόσον η Βουλγαρία δεν θα ησύχαζε μέχρις ότου αποκτήση ολόκληρον την Βαλκανικήν, αξιούσα πλήρη ηγεμονίαν εφ΄ όλης της Χερσονήσου και κατά συνέπειαν, επωφελούμενης πάσης ευκαιρίας δια να ικανοποιήση τις φιλοδοξίες της. Η Βουλγαρία αντιπροσωπεύει εις τα Βαλκάνια ότι η Πρωσσία εις την Κεντρικήν Ευρώπην, πάντοτε δε θα επιχειρή να επιβάλη τον μιλιταρισμόν της επί των Βαλκανίων, όπως επεχείρησε να πράξη η Πρωσσία εις την Δυτικήν Ευρώπην''".<ref>Διπλωματική Ιστορία της Ευρώπης, Αντώνιος Κοραντής Τόμος 1ος, σ.119.</ref>.<br />
Γραμμή 27 ⟶ 26 :
*Η [[Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων]] (Μάιος 1919)
*Η μυστική [[Συμφωνία Βενιζέλου - Τιττόνι]] ([[29 Ιουλίου]] [[1919]])
*Τα νεοτουρκικά "Εθνικά Συνέδρια" του Ερζερούμ (Ιούλιος 1919) και της
*Η [[Συνθήκη Αγίου Γερμανού]] (του Σηκουάνα, [[10 Σεπτεμβρίου]] [[1919]])
| |||