Καφέ Τσεντράλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στα πρώτα χρόνια, το Ανάκτορο Φέρστελ στέγασε το Χρηματιστήριο της Βιέννης και την Αυστρο-ουγγρική Τράπεζα. ενώ από το 1906 φιλοξενεί διαφορα εμπορικά καταστήματα και το Καφέ Τσεντράλ που βρίσκεται στην πρώην κεντρική αιτούσα τις τράπεζας. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε και η εμπορική στοά μέσα στο ίδιο μέγαρο.

 

==Τα καφέ της Βιέννης==

Αναφέρεται ότι το πρώτο "καφενείο" στη Βιέννη άνοιξε από τον 'Ελληνα Johannes Theodat το 1685, μετά την ήττα των Τούρκων κατά την πολιορκία της Βιέννης (1683). Το 1839, η Βιέννη είχε 80 καφενεία, τριάντα στο κέντρο και πενήντα συνοικιακά.

 

 

Ανάμεσα στα πιο διάσημα και ιστορικά βιεννέζικα καφέ είναι το ''Καφέ Λάντμαν'' (Cafe Landtmann), όπου ο Σίγκμουντ Φρόιντ περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του, αλλά φιλοξένησε και άλλες διασημότητες από την Μαρλένε Ντήτριχ μέχρι το Γερμανό καγκελάριο Βίλλυ Μπραντ, το ''Καφέ Σπερλ'' (Cafe Sperl), όπου έπινε καθημερινά τον καφέ του ο συνθέτης Γιόχαν Στράους και προσφιλές στέκι του Χίτλερ, το ''Καφέ Γκρίνστα'ι'ντλ'' (Cafe Griensteidl), χρονολογούμενο από το 1844, με τακτικό θαμώνα του το συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ, το ''Καφέ Σβάρτσενμπεργκ'' (Cafe Schwarzenberg), με τακτικό πελάτη του τον Αυστριακό αρχιτέκτονα της αρ-νουβό Γιόζεφ Χόφμαν (Josef Hoffmann), και το ''Καφέ Μουζέουμ'' (Cafe Museum), φιλοτεχνημένο (1899) από τον αρχιτέκτονα 'Αντολφ Λόος (Adolf Loos, 1870 - 1933), όπου συχνάζουν μέχρι και σήμερα καλλιτέχνες και φοιτητές.

 

 

Στα τέλη του 19ου αιώνα, κατά την περίοδο από το 1890 μέχρι το 1897, μια φιλολογική ομάδα συγγραφέων, με την ονομασία "Νέα Βιέννη" (γερμ. Jung Wien, αγγλ. Young Vienna), οι οποίοι πειραματίζονταν σε ποικίλες λογοτεχνικές τάσεις μοντερνισμού, σύχναζαν αποκλειστικά στα βιεννέζικα καφέ.

 

==Το Καφέ Τσεντράλ και οι θαμώνες του==

Το Καφέ Τσεντράλ άνοιξε στο Ανάκτορο Φέρστελ το 1906 και αποτελούσε στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα τόπο συνάντησης της βιεννέζικης διανόησης. Οι αίθουσές του διακοσμημένες στο στυλ του τέλους του 19ου αιώνα και η εσωτερική διακόσμησή του, με τα θολωτά ταβάνια και τα αψιδωτά παράθυρα, τους φερ-φορζέ πολυελαίους, τους απαστράπτοντες μαρμάρινους κίονες κα τα πολύχρωμα βιτρώ, αντανακλούν αυτοκρατορικό μεγαλείο. Εδώ σύχναζαν συγγραφείς, αρχιτέκτονες, συνθέτες, κριτικοί τέχνης, γιατροί, αλλά και μαρξιστές εκπρόσωποι της Κομμουνιστικής Διεθνούς.