Εμμανουήλ Τζάνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Εμμανουήλ Τζάνες''', ο επιλεγόμενος και '''Μπουνιαλής''', είναι, μαζί με το [[Θεόδωρος Πουλάκης| Θεόδωρο Πουλάκη]], ο σημαντικότερος Κρητικός αγιογράφος του δεύτερου μισού του 17ου αιώνα. Γεννήθηκε στο [[Ρέθυμνο]] το [[1610]] και πέθανε στη [[Βενετία]] το [[1690]].

Τον Απρίλιο του [[1648]], βρίσκεται στην [[Κέρκυρα]], όπου συνεργαζόταν με τον επίσης πρόσφυγα του Κρητικού Πόλεμου γνωστό ζωγράφο [[Φιλόθεος Σκούφος| Φιλόθεο Σκούφο]]. Στην Κέρκυρα, όπου έμεινε τουλάχιστον ως το τέλος του [[1654]], συνδέθηκε με το λόγιο Κρητικό ιερομόναχο [[Καλλιόπιος Καλλιέργης| Καλλιόπιο Καλλιέργη]], ο οποίος ήταν εφημέριος στο ναό των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου. Ζωγράφισε τότε ο Τζάνες, πολλές εικόνες για το ναό. Τον Μάρτιο του [[1658]] βρίσκεται στη [[Βενετία]], όπου και παρέμεινε ως το θάνατό του. Το [[1660]] εξελέγη εφημέριος στο ναό του Αγίου Γεωργίου, θέση που κράτησε, με μικρά διαλείμματα, έως το [[1685]].

Δεν γνωρίζουμε πουπού μαθήτευσε, ωστόσο, όπως και οι περισσότεροι ζωγράφοι, για τις μεμονωμένες μορφές, ακολουθεί βυζαντινά πρότυπα του 14ου και 15ου αιώνα, περίοδο που αποτελεί την πρώτη ακμή της [[Κρητική Σχολή| Κρητικής Σχολής]]. Αντίθετα σε σύνθετες σκηνές, εμπνέεται από τα εικονογραφικά σχήματα και τα τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά που επικρατούν τον 17ο αιώνα. Στα έργα που φανερώνουν έντονη δυτική επίδραση, διακρίνεται επίσης η επίδραση από τις φλαμανδικές χαλκογραφίες.

Η τεχνοτροπία του Τζάνε ποικίλλει ανάλογα με τα πρότυπα από τα οποία εμπνέεται. Οι μορφές που ακολουθούν υστεροβυζαντινά πρότυπα είναι επίπεδες, δισδιάστατες. Ο όγκος δηλώνεται με διαδοχικά ανοιχτότερα γεωμετρικά του ίδιου ή συμπληρωματικού χρώματος, που δεν συγχέονται. Οι φωτισμένες επιφάνειες έχουν μια μεταλλική ανταύγεια. Συχνά τα υφάσματα είναι διάστιχταδιάστικτα από νευρώδεις λευκές βούλες. Ανάλογη πτυχολογία συναντά κανείς στην Παντάνασσα του [[Μυστράς]] γύρω στο [[1428]]. Στις εικόνες όμως που ο Ρεθυμνιώτης ζωράφοςζωγράφος ακολουθεί δυτικά πρότυπα, η πτυχολογία είναι ρευστή, με βαθμιαία μετάβαση από το φως στη σκιά. Ως προς δε τα γυμνά μέρη, ο Τζάνες ακολουθεί παλαιολόγεια πρότυπα. Συνήθως ολόκληρη η φωτισμένη επιφάνεια καλύπτεται από αμέτρητες λευκές πινελιές, πολλές φορές εναλλάξ έντονες και αμυδρές, με αποτέλεσμα η σχεδίαση των όγκων να γίνεται με καλλιγραφική διάθεση.

Υπολογίζεται ότι έχουν σωθεί πάνω από εκατό έργα του και πάνω από τα μισά φέρουν και χρονολογία. Ο Τζάνες υπογράφει χρησιμοποιώντας πάντα τητις λέξηλέξεις ''χειρ'' ή ''ποίημα'', το όνομα Εμμανουήλ, το επώνυμο Τζάνες ή Ζάνες , μερικές φορές και την ιδιότητα του ιερέως, και σπανίως το παρωνύμιο Μπουνιαλής και τον τόπο καταγωγής του. Ένα χρόνο όμως πριν πεθάνει, στην τελευταία γνωστή εικόνα του, υπογράφει ''πόνος γηραιού πρεσβυταίρου εμμανουήλου ρηθυμναίου του λεγομένου Μπουνιαλή''.

Στην τριετία [[1655]]-[[1657]], κατά την οποία δεν γνωρίζουμε εάν ο ζωγράφος ήταν ακόμα στην πατρίδα του ή είχε μεταβεί στην [[Κέρκυρα]], εντάσσονται τα εξής έργα: