Παναγία των Βλαχερνών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ο ναός ανεγέρθη από την [[Αυγούστα Πουλχερία]] το έτος [[435]], στην αρχή του αυτοκράτορα [[Μαρκιανός|Μαρκιανού]]. Στον ναό αυτό ανίδρυσε ο [[Ιουστίνος]] δύο αψίδες, και η εκκλησία έγινε σταυρωτή. Η εκκλησία πυρπολήθηκε επί [[Ρωμανός Δ' Διογένης|Ρωμανού Διογένη]], και στην συνέχεια ο [[Ανδρόνικος Α΄|Ανδρόνικος ο πρεσβύτερος]] την ανέγειρε και την διεύρυνε. Οι [[Δ' Σταυροφορία|Σταυροφόροι]] την μετέτρεψαν σε Λατινική. Σώζονται πολλές επιστολές του [[Πάπας Ιννοκέντιος Δ΄|Πάπα Ιννοκέντιου]] προς τον αρχιερέα της εκκλησίας των Βλαχερνών. Σύμφωνα με την μαρτυρία του [[Ατταλιώτης|Ατταλιώτη]], η εκκλησία πυρπολήθηκε το 1070, ξανακτίστηκε και ξαναπυρπολήθηκε το 1434. Από τις πολλές πυρκαγιές που δεινοπάθησε, συμπεραίνουμε ότι η εκκλησία είχε ξύλινη σκεπή, όπως αυτές του [[Μονή Στουδίου|Στουδίου]] και του [[Μονή του Μανουήλ|Μανουήλου]]. Λόγω των ιερών κειμηλίων του ναού, πολλοί πιστοί εκκλησιάζονταν εδώ.

==Κειμήλια της μονής ==

Στον ναό φυλάσσονταν η τίμια εσθής του Θεοτόκου, την οποία οι [[Πατρίκιος (τίτλος)|πατρίκιοι]] Γάλβιος και Κάνδιδος μετακόμισαν από την [[Γαλιλαία]], και κατέθεσαν πρώτα στον [[Εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Μάρκου|ναό των Αγίων Πέτρου και Μάρκου]] (σήμερα «''Κοτζά Μουσταφά πασά''»), και ακολούθως στον ναό των Βλαχερνών. Μαζί με τον εσθήτα αυτόν φυλάσσονταν και το [[Ωμοφόριο|ωμοφόριον]] της Θεοτόκου, το οποίον ο [[Ρωμανός Α'|Ρωμανός Λακαπηνός]] «''ως θώρακα περιέβαλε και εξήλθε κατά του πολιορκητούντος την πόλιν [[Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας|Συμεών του Βουλγάρου]]''». Από τον ναό αυτό αφαίρεσαν οι Λατίνοι Σταυροφόροι τον βραχίονα του Αγίου Γεωργίου, το σώμα της Αγίας Λουκίας, και έναν θαυματουργό σταυρό. Τα κειμήλια αυτά σώζονται σήμερα στην Βενετία.