Ο σπουδαίος φιλόλογος και υπέρμαχος της καθαρεύουσας Γ.'''Γεώργιος Μιστριώτης''' γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1840 και πέθανε τοστις 10 Ιουνίου του 1916<ref>[http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=33369&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARoASRASbAScASZASRASmAScASP&CropPDF=0 Εμπρός], Νεκρολογία: Γεώργιος Μιστριώτης, 11 Ιουνίου 1916 (αρχείο σε μορφή .pdf).</ref>. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια με υποτροφία του Ελληνικού Κράτους συνέχισε στο [[Πανεπιστήμιο της Λειψίας]]. Το 1868 ανακηρύχθηκε υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και κατόπιν έγίνεέγινε τακτικός καθηγητής και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το θάνατο του.
Η αντιθεσήαντίθεσή του προς τη δημοτική γλώσσα είχε σαν συνέπεια να χαρακτηρισθεί αντιδραστικός και να υποτιμηθεί το πλούσιο επιστημονικό του έργο. Στην ιστορία έμεινε η ανάμειξή του στα [[Ορεστειακά]]. Παρόλα αυτά δεν δίστασε να βραβεύσει ως εισηγητής σε ποιητικούς διαγωνισμούς έργα γραμμένα στη δημοτική. Η ιστορία των ομηρικών επών του Μιστριώτη και τα έργα του για τον [[Πλάτων|Πλάτωνα]] και τις τραγωδίες των τριών τραγικών παραμένουν ακόμη έως σήμερα υποδειγματικά και μοναδικά. Εξαίρετο, ακόμη έργο του θεωρείται ”'''Η Ελληνική Γραμματολογία''' μέχρι της υπό των Τούρκων αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως” που αποτελείται από δύο τόμους που εξέδωσε το 1897. Πρόκειται για μία ιστορία της αρχαίας και μεσαιωνικής λογοτεχνίας που, μολονότι βασίζεται επί το πλείστον σε Γερμανικά κυρίως έργα, είναι μέχρι σήμερα από τις ελάχιστες που εγράφησαν από Έλληνα φιλόλογο.
Χρημάτισε πρόεδρος της [[Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία|Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας]], της '''Εταιρείας των φίλων του Λαού''' και της '''Αρχαιολογικής Εταιρείας'''. Την περιουσία του την κληροδότησε στην Τρίπολη για κοινωφελείς σκοπούς. Με αυτή κατασκευάστηκε το '''Μιστριώτειο Διδακτήριο''' όπου στεγάζονται το 1ο Γυμνάσιο και το 1ο Λύκειο Τρίπολης. Στο διδακτήριο αυτό φυλάσσονται τα βιβλία του και τα συγγράμματά του.
