Ο δίσκος '''Blu-ray''' (επίσης γνωστός ως BD) είναι ένας τύπος [[οπτικός δίσκος|οπτικών δίσκων]] υψηλής πυκνότητας για την αποθήκευση ψηφιακών πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένου υψηλής ευκρίνειας βίντεο. To όνομα του προέρχεται από το μπλε-ιώδες [[λέιζερ]] που χρησιμοποιείται για να διαβάσει και να γράψει αυτόν τον τύπο οπτικού δίσκου.
Λόγω του πιο σύντομου μήκους κύματός του (405 [[Νανόμετρο|NM]]), μπορούν να αποθηκευτούν περισσότερα στοιχεία σε έναν δίσκο Βlu-ray απ' ό,τι στο πρότυπο του [[DVD]], το οποίο χρησιμοποιεί κόκκινο λέιζερ (650 NM). Ένας μονής στρώσης δίσκος Βlu-ray μπορεί να αποθηκεύσει 25 [[gigabyte|gigabytes]]s (GB), πάνω από πέντε φορές την ικανότητα αποθήκευσης ενός μονής στρώσης DVD που ανέρχεται στα 4,7 GB. Ένας δίσκος Βlu-ray διπλής στρώσης μπορεί να αποθηκεύσει 50 GB, σχεδόν έξι φορές την ικανότητα ενός DVD διπλής στρώσης που ανέρχεται στα 8,5 GB. Το Βlu-ray αναπτύχθηκε από την ''Ένωση Δίσκου Βlu-ray'' ([[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: Blu-ray Disc Association), μια ομάδα από επιχειρήσεις που αντιπροσωπεύουν τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης, το υλικό [[ηλεκτρονικός υπολογιστής|υπολογιστών]], και την παραγωγή ταινιών. Τα πρότυπα καλύπτονται από διάφορα [[Ευρεσιτεχνία|διπλώματα ευρεσιτεχνίας]] που ανήκουν στις διάφορες επιχειρήσεις. Το Μάρτιο του 2007, μια κοινή συμφωνία χορήγησης αδειών για όλα τα σχετικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας δεν είχαν οριστικοποιηθεί ακόμα. Μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου 2008, είχαν κυκλοφορήσει στην αγορά των [[ΗΠΑ|Ηνωμένων Πολιτειών]] περισσότεροι από 850 τίτλοι ταινιών σε δίσκο Βlu-ray και περισσότεροι από 500 τίτλοι στην [[Ιαπωνία|Ιαπωνική]] αγορά. Τα πρότυπο Βlu-ray επικράτησε τελικά στον εμπορικό πόλεμο με αντίπαλο τον τύπο οπτικού δίσκου [[HD-DVD]], καθώς η εταιρεία [[Toshiba]] που ήταν ο κύριος υποστηρικτής του δεύτερου, ανακοίνωσε στις [[19 Φεβρουαρίου]] [[2008]] ότι σταματά την ανάπτυξη, κατασκευή και πώληση συσκευών HD-DVD. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να την ακολουθήσουν σύντομα σχεδόν όλες οι υπόλοιπες εταιρείες που υποστήριζαν τον συγκεκριμένο τύπο.
