Επιχείρηση Ράινχαρντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ λινκς
Γραμμή 1:
{{Ολοκαύτωμα}}
 
'''Επιχείρηση Ράινχαρντ''' (στα [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]] ''Aktion Reinhard'' ή ''Einsatz Reinhard'') είναι η κωδική ονομασία ενός σχεδίου που είχε σκοπό την εξόντωση όλων των [[Εβραίοι|Εβραίων]] στις περιοχές που βρίσκονταν κάτω από τον έλεγχο του ναζιστικού [[Γενικό Κυβερνείο|Γενικού Κυβερνείου]] (κατεχόμενη [[Πολωνία]]) και την αρπαγή των περιουσιών τους. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης αυτής περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι θανατώθηκαν στο [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ|Μπέλζεκ]], στο [[Στρατόπεδο εξόντωσης ΖομπίμπορΣομπιμπόρ|ΖομπίμπορΣομπιμπόρ]], στην [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρέμπλινκα]] και στο [[ΜάζντανεκΜαϊντάνεκ]], η πλειονότητα των οποίων ήταν Εβραίοι.
 
==Oνομασία==
Γενικότερα πιστεύεται ότι η επιχείρηση έλαβε το όνομά της από τον δολοφονηθέντα στην [[Πράγα]] αξιωματούχο των [[SS]] [[Ράινχαρντ Χάιντριχ]] (Reinhard Heydrich)<ref>[http://www1.yadvashem.org/odot_pdf/microsoft%20word%20-%205724.pdf Yad Vashem]</ref><ref>Donald Bloxham, ''Genocide on Trial: War Crimes Trials and the Formation of Holocaust History and Memory'', Oxford University Press, 2001 ISBN 0198208723, σελ. 109</ref>, ωστόσο κατά μια άλλη εκδοχή το όνομα οφείλεται στον [[Φριτς Ράινχαρντ]] (Fritz Reinhardt) (-dt στο τέλος). Επικρατέστερη θεωρείται η πρώτη εκδοχή, αν και σε πολλά επίσημα έγγραφα της εποχής το όνομα του Ράινχαρντ Χάιντριχ εμφανίζεται ως Reinhardt<ref>Στο [http://www.deathcamps.org/ Aktion Reinhard Camps] παρατίθεται "διπλωμαδίπλωμα" ορκομωσίας του Ράινχαρντ στην SS, όπου αναφέρεται ως "Reinhardt".</ref>.
 
==Έναρξη και αποτελέσματα==
Ο σχεδιασμός της επιχείρησης έγινε στην [[Διάσκεψη της Βάνζεε]]. Ο Χάιντριχ, επιφορτισμένος με το σχέδιο της [[Τελική Λύση|Τελικής λύσης]] έδωσε τις κατευθυντήριες γραμμές για την δημιουργία [[γκέτο]] και [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|στρατοπέδων εξόντωσης]]. Η δημιουργία αυτών των στρατοπέδων αποφασίστηκε να γίνει εκτός των εδαφικών ορίων της Γερμανίας, ώστε να είναι δυνατή η απόκρυψη των φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν εκεί από τον εγχώριο πληθυσμό. Επίσης δεν θα χρειάζονταν μεγάλης έκτασης μεταφορές, καθώς η πλειονότητα των προς εξάλειψη Εβραίων βρίσκονταν στην [[Πολωνία]]. Επικεφαλής της επιχείρησης ορίστηκε ο Ταξίαρχος (Brigadeführer) των [[SS]] [[Οντίλο Γκλομπότσνικ]] (Odilo Globocnik), τότε επικεφαλής της Αστυνομίας του Γενικού Κυβερνείου (Generalgouvernement) της κατεχόμενης [[Πολωνία|Πολωνίας]], με έδρα το [[Λούμπλιν]].
 
Για το σκοπό αυτό ο Γκλομπότσνικ δημιούργησε δυο τμήματα στο επιτελείο του: Το ένα, με επικεφαλής τον Ταγματάρχη (Sturmbannführer) των [[SS]] Χέρμαν Χέφλε (Hermann Hoefle), είχε την ευθύνη του συντονισμού των ανδρών και των μέσων που απαιτούνταν για τις μεταγωγές των θυμάτων. To δεύτερο τμήμα, με επικεφαλής τον Λοχαγό της Αστυνομίας [[Κρίστιαν Βιρτ]] (Christian Wirth) ήταν υπεύθυνο για την κατασκευή και συντήρηση των απαιτούμενων εγκαταστάσεων στα τρία κέντρα εξόντωσης (Τρέμπλινκα, ΖομπίμπορΣομπιμπόρ και Μπέλζεκ).
 
[[Image:KrematoriumMajdanek.JPG|right|thumb|250px|Το κρεματόριο του Μαϊντάνεκ]]
 
Η διαδικασία εξόντωσης ήταν παρόμοια με αυτή που ακολουθούνταν ήδη στα Στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας και της Αυστρίας. Στα νεοδημιουργημένα στρατόπεδα, ωστόσο, του [[Μαϊντάνεκ]], του [[Στρατόπεδο εξόντωσης ΖομπίμπορΣομπιμπόρ|ΖομπίμπορΣομπιμπόρ]], του [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ|Μπέλζεκ]] και της [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]] απλουστεύθηκε σημαντικά η διαδικασία, ώστε να διευκολύνει τις μαζικές δολοφονίες σε σύντομο χρόνο: Τις περισσότερες φορές, μόλις έφθανε μεταφορικό μέσο φορτωμένο με Εβραίους (συνήθως τρένο), οι νεοαφιχθέντες οδηγούνταν αμέσως στους [[Θάλαμος Αερίων|θαλάμους αερίων]], όπου και θανατώνονταν. Προηγουμένως είχαν λεπτομερειακά καταγραφεί (αργότερα συμπληρωνόταν και ο τρόπος θανάτου), είχαν υποχρεωθεί να εκδυθούν τελείως και όλα τους τα κινητά υπάρχοντα κατάσχονταν - σύμφωνα με νόμο τα κατασχεθέντα αντικείμενα γίνονταν ιδιοκτησία της Τράπεζας της Γερμανίας. Υπολογίζεται ότι τα αντικείμενα αυτά, μαζί με τα τεχνητά δόντια από χρυσό, που αφαιρούνταν μετά τον θάνατό τους από συνεργεία άλλων κρατουμένων, απέφεραν στην Τράπεζα (δηλ. στην [[Ναζιστική Γερμανία]]) το ποσό των 180.000.000 μάρκων της εποχής (περίπου 550.000.000 σημερινά ευρώ). Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων των Στρατοπέδων εξόντωσης, που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια της Επιχείρησης Ράινχαρντ, υπολογίζεται σε δύο περίπου εκατομμύρια, ενώ, αν υπολογιστούν και τα θύματα του [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]], ο αριθμός υπερβαίνει τα τρία εκατομμύρια<ref>[http://www.ushmm.org/wlc/article.php?lang=en&ModuleId=10005372 Μουσείο Ολοκαυτώματος Η.Π.Α.]</ref>. Να σημειωθεί ότι η διαδικασία διέφερε ελαφρά στα στρατόπεδα εξόντωσης: Στο [[Στρατόπεδο εξόντωσης Κέλμνο]] χρησιμοποιήθηκαν τα αποκαλούμενα "gas vans", αυτοκίνητα που είχαν μετατραπεί σε θαλάμους αερίων και χρησιμοποιούσαν μονοξείδιο του άνθρακα<sup>.</sup> ήταν το μόνο στρατόπεδο με "κινητούς" θαλάμους αερίων - στα υπόλοιπα χρησιμοποιούνταν σταθερές κατασκευές. Στο Μπέλζεκ, το ΖομπίμπορΣομπιμπόρ και στην Τρεμπλίνκα, ως μέσο εξόντωσης στους θαλάμους χρησιμοποιήθηκε μονοξείδιο του άνθρακα, στο [[Μαϊντάνεκ]] [[μονοξείδιο του άνθρακα]] και [[Κυκλώνας Β]] και στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]] [[Κυκλώνας Β]]<ref>Henry Friedlander, The Origins of Nazi Genocide: From Euthanasia to the Final Solution, University of North Carolina Press, Chapel Hill & London, 1995, ISBN 0-8078-2208-6</ref>
 
[[Image:Hoefletelegram.jpg|left|thumb|250px|Τηλεγράφημα του Χέφλε προς τον [[Άντολφ Άιχμαν|Άιχμαν]], στο οποίο αναφέρει ότι ο συνολικός αριθμός των μεταχθέντων στα κέντρα εξόντωσης μέχρι το τέλος του 1942 ανέρχεται σε 1.274.166 άτομα]]