Τευτονικό Τάγμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
[[Αρχείο:Hermann von Salza Painting.jpg|thumb|right|300px|Ο μάγιστρος φον Σάλτσα]]
==Οι Τεύτονες υπό ξένους ηγεμόνες==
Παρόλ' αυτά, οι Τεύτονες δεν είχαν την ίδια ισχύ στην [[Ουτρεμέρ]] που απολάμβαναν οι Ναΐτες και οι Ιωαννίτες - η λατινική Μ. Ανατολή ήταν πρωτίστως φραγκική και οι Γερμανοί χρειάζονταν τους δικούς τους "ιερούς τόπους". Η ευκαιρία για να επεκτείνουν την παρουσία τους στην Ευρώπη τους δόθηκε αρχικά με την κλήση από τον Ανδρέα Β' της Ουγγαρίας, που τους παραχώρησε περιουσία στην [[Τρανσυλβανία]], με αντάλλαγμα τις υπηρεσίες στην άμυνα της ηγεμονίας του έναντι των επιδρομέων [[Κουμάνοι|Κουμάνων]]. Οι Τεύτονες όμως δεν επιθυμούσαν να είναι υποτελείς κανενός ηγεμόνα και ζήτησαν από τον πάπα να τους απαλλάξει από το βασιλικό όρκο υποτέλειας στον Ανδρέα. Παράλληλα, επέδειξαν ιδιαίτερα αισχρή συμπεριφορά τόσο απέναντι στον ηγεμόνα που τους φιλοξενούσε όσο και, ιδιαίτερα στους υπηκόους του, που υποτίθεται ότι προστάτευαν. Σύντομα ο Ανδρέας, απηυδισμένος, τους έδιωξε κακήν-κακώς από την επικράτειά του. Όσοι απέμειναν και μαζί με άλλους σάξωνες που ήλθαν αργότερα αποτέλεσαν τους [[Σάξωνες της Τρανσυλβανίας]]. Αυτοί αφού εγκαταστάθηκαν σε πόλεις κομβικά σημεία όπως το Σιμπίου,η Μπρασόβ και η Σιγκισιόρα κατάφεραν να ελέγξουν το εμπόριο. Οι υπόλοιποι Τεύτονες συνέχισαν να αναζητούν τη δική τους Ουτρεμέρ και σύντομα θα την έβρισκαν.
Ο νέος «εργοδότης» τους ήταν ο [[Κονράδος]], δούκας της [[Μαζοβία|Μαζοβίας]], ο οποίος παρότι είχε ακούσει πολλά για το χαρακτήρα και την άπληστη φύση των Τευτόνων, τους κάλεσε να τον βοηθήσουν στην υποταγή των Πρώσων, έχοντας ακούσει εξίσου πολλά για τις πολεμικές τους ικανότητες. Ο Κονράδος, που ήταν εθνικά [[Πολωνία|Πολωνός]], άνοιγε στην περίπτωση αυτή το κουτί της [[Πανδώρα|Πανδώρας]] για τους συμπατριώτες του, που για δύο αιώνες θα υπέφεραν πολλά από τους λευκοντυμένους Γερμανούς ιππότες.
Οι Τεύτονες είδαν στην Πρωσία πολλές δυνατότητες και την ευκαιρία να απαλλαγούν από την "ενοχλητική" επικυριαρχία του ενός ή του άλλου ηγεμόνα και να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος. Για το σκοπό αυτό, έλαβαν την άδεια του Γερμανού αυτοκράτορα (της κεφαλής της "[[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]"), και προχώρησαν με βάση το φέουδο που τους είχε παραχωρήσει ο Κονράδος στη Βορειοδυτική [[Πολωνία]], στην κατάληψη της [[Πρωσία|Πρωσίας]]. Οι τρομακτικές σφαγές, που είχαν ως αποτέλεσμα την εξολόθρευση της μεγάλης πλειονότητας των ντόπιων πληθυσμών, κράτησαν σχεδόν πενήντα χρόνια. Παρά τις παπικές παραινέσεις για εξασφάλιση περισσότερων πιστών μέσω προσηλυτισμού, οι Τεύτονες πολύ λίγο ενδιαφερόταν να φέρουν τους ντόπιους παγανιστές στο "δρόμο του [[Χριστός|Χριστού]]". Αντίθετα ως "άπιστοι" είχαν περισσότερη αξία, καθώς τους χρησιμοποιούσαν ως σκλάβους (οι χριστιανοί δεν μπορούσαν να έχουν χριστιανούς σκλάβους).
| |||