Όρκα (Κύπρος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όρκα. Χωριό της επαρχίας Κερήνειας χτισμένο στην βορειοδυτική πλευρά της οροσειράς το Πενταδακτύλου. Το χωριό ακουμπά στο κύμμα της θάλασσας και ξεφυτρώνει από τη ρίζα του Πενταδακτύλου. Το χωριό μέχρι το 1974 αριθμούσε 189 έλληνες κατοίκους. Ιστορία. Η Όρκα αγοράστηκε το 1854 ως βοσκότοπος από τέσσερις κατοίκους του Καραβά έναντι του ποσού των 700 γροσίων. Την αγόρασαν οι: Κορτάρης, ΧατζηΛύκος, Τατάγιωρκης, και Ασπρής. Το όνομα Όρκα επεκράτησε από το < άρκα > - αγριάδα του τοπίου - σύμφωνα με τους παλαιότερους κατοίκους του χωριού. Κάτοικοι σπίτια του χωριού. Το χωριό ήταν αμιγώς ελληνικό και την δεκαετία του 50 αριθμούσε γύρω στους 300 περίπου κατοίκους.Ήταν η εποχή που το χωριό γνώρισε την μεγαλύτερη του άνθηση. Στη δεκαετία του 60 παρητηρήθηκε μια τάση μετακίνησης του πληθυσμού προς τα αστικά κέντρα και το εξωτερικό για αναζήτηση καλύτερων συνθηκών απασχόλησης. Η τάση όμως αυτή ανακόπηκε λίγο πριν την Τουρκική Εισβολή λόγω της τουριστικής ανάπτυξης που γνώρισε το χωριό. Τα σπίτια του χωριού ήταν κτισμένα από πέτρα και ασβέστη υλικά που αφθονούσαν στην περιοχή λόγω της ύπαρξης ασβεστολιθικών πετρωμάτων και της λειτουργίας ασβεστοκαμίνων. Σε αυτά υπήρχαν αρκετά στοιχεία λαϊκής αρχιτεκτονικής όπως καμάρες, κύριο χαρακτηριστικό τους δε ήταν το κτίσιμο των δωμαστίων σε δύο ορόφους ( ανόιν τζιαι κατώιν ) πάνω και κάτω. Κλίμα. Το κλίμα του χωριού ήταν από τα καλύτερα της περιοχής, ήπιο και ζεστό το χειμώνα και ζηρό και δροσερό το καλοκαίρι. Επαγγέλματα των κατοίκων. Οι κάτοικοι του χωριού ήταν κυρίως γεωργοί. κτηνοτρόφοι, τεχνίτες εργάτες και ψαράδες. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 50 άνθιζε η παραγωγή ασβέστη μια δουλειά που έφερνε στο χωριό και πολλούς εργάτες από τα γύρω χωριά για να κουβαλούν την πέτρα από τα λατομεία στα ασβεστοκάμινα καθώς και το <τσιαλίν> τους θάμνους δηλαδή που έκαιγαν για μια βδομάδα στό κάτω μέρος του καμινιού για να μετατραπεί η πέτρα σε άσβεστο ασβέστη. Γεωργικές Ασχολίες. Οι σημαντικότερες γεωργικές ασχολίες ήταν η σπορά το θέρος και η συγκομιδή των χαρουπιών και των ελιών. Στην αρχή το όργωμα γινόταν με το παραδοσιακό αλέτρι που το έσερναν τα βόδια, το θέρισμα και αυτό με το δρεπάνι, και το αλώνισμα με τη δουκάνη. Δημοτικό Σχολείο. Το Δημοτικό σχολείο στο χωριό λειτούργησε το 1912 με πρώτο δάσκαλο τον Κλεάνθη Τοφαρίδη. Πιο μπροστά τα παιδιά φοιτούσαν στα σχολεία των διπλανών χωριών. Το σχολείο ήταν μονοδιδάσκαλο. Τα παιδιά που τέλειωναν το δημοτικό της Όρκας συνέχιζαν τουλάχιστον τα πιο πολλά στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου. Ήταν χτισμένο δίπλα στην εκκλησία του χωριού που ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Τουριστική Προβολή. Η ομορφιά του τοπίου που περιέβαλλε το χωριό δεν έμεινε απαρατήρητη από ξένους και κύπριους. Από το 1970 πολλοί ξένοι, κυρίως Άγγλοι άρχισαν να επισκέπτονται το χωριό, να αγοράζουν χωράφια και να χτίζουν σπίτια και οι περισσότεροι κατοικούσαν μόνιμα και ολόχρονα στο χωριό. Έτσι πριν την Τουρκική Εισβολή ήταν χτισμένες πάνω από 30 κατοικίες και το ενδιαφέρον τόσο των ξένων όσο και των κυπρίων ολοένα αυξάνετο. Ήθη-Έθιμα-Ελεύθερες Ασχολίες. Οι κάτοικοι της Όρκας όλοι ελληνοκύπριοι διατηρούσαν άσβεστα τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη στα ήθη και τα έθιμα τους. Θρήσκευαν βαθιά και εκκλησιάζονταν τις Κυριακές και τις γιορτές στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Συμμετείχαν σε διάφορες εκδηλώσεις που γίνονταν με την ευκαιρεία των εθνικών επετείων όπως δοξολογίες ομιλίες και σημαιοστολισμούς. Υπήρχε έθιμο να παίζονται διάφορα παιχνίδια κυρίως στην αυλή της εκκλησίας μετά από μεγάλες θρησκευτικές γιορτές, όπως τριάππιθκια, λιγκρί, σκατούλλικα, κρέμασμα σούσας καθώς επίσης και επίδειξη δύναμης με το σήκωμα του δυτσιμιού που ήταν μια μεγάλη και βαριά πέτρα. Κατά τον ελεύθερο χρόνο τους οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με το κυνήγι και το ψάρεμα. Παναγιώτης Παναγιώτου.▼