Φακός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''φακός''' είναι ένα σώμα διαφανές που περιορίζεται από τουλάχιστον δύο διαθλαστικές επιφάνειες ([[Διάθλαση|δίοπτρα]]), με συνέπεια να αποτελεί οπτικό σύστημα που βασίζεται στο φυσικό φαινόμενο [[διάθλαση]]. Το πότε ακριβώς επινοήθηκαν οι φακοί δεν είναι γνωστό. Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι ότι ήταν γνωστοί στους αρχαίους Έλληνες που το χρησιμοποιούσαν για το άναμμα της φωτιάς με συγκέντρωση των ηλιακών ακτίνων, όπως συνάγεται καταφανώς από τους στίχους του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]] στις [[Νεφέλες (κωμωδία)|Νεφέλες]]: «''...την λίθον την καλήν, την διαφανή, αφ ής το πυρ άπτουσιν''» κ.λπ.<br>

Η εξέλιξη των φακών μέσα στον χρόνο καθορίστηκε από τη συνεχή ανάγκη ποιοτικής αναβάθμισης των πάσης φύσεως [[οπτικά όργανα|οπτικών οργάνων]], π.χ. [[φωτογραφική μηχανή|φωτογραφικών μηχανών]], [[τηλεσκόπιο|τηλεσκοπίων]], [[μικροσκόπιο|μικροσκοπίων]], κ.ά..

Αν μια εστιακή αξονική δέσμη προσπίπτει στο φακό από το σημείο της πρωτεύουσας/δευτερεύουσας κύριας εστίας (F/F΄΄), η διαθλώμενη δέσμη θα εξέλθει παράλληλα προς τον κύριο άξονα. Αν προεκτείνουμε τις προσπίπτουσες και διαθλώμενες ακτίνες, τα σημεία τομής τους ορίζουν ένα επίπεδο, κάθετο στον άξονα, που ονομάζεται πρωτεύον/δευτερεύον '''κύριο επίπεδο''' ''(primary/secondary principal plain)'', και το σημείο τομής του (H/H΄΄) με τον άξονα, ονομάζεται πρωτεύον/δευτερεύον '''κύριο σημείο''' ''(primary / secondary principal point)''.

 

 

Όταν μια στιγματική αξονική δέσμη προσπίπτει από ένα σημείο εκτός του άξονα σε ένα παχύ φακό, υπάρχει μια ακτίνα της δέσμης, η '''κύρια ακτίνα''' (chief ray), η οποία δεν υφίσταται εκτροπή αλλά μόνο παράλληλη μετατόπιση. Αν προεκτείνουμε την προσπίπτουσα και την εξερχόμενη ακτίνα οι προεκτάσεις θα συναντήσουν τον κύριο άξονα στα σημεία N και N΄΄ αντίστοιχα.

 

Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο των φακών είναι ο '''συντελεστής σχήματος''' αυτών. το μέγεθος αυτό δίνεται από τη σχέση

 

:<math>q=\frac{R_2+R_1}{R_2-R_1}</math>

 

===Σφάλματα φακών===

 

{{Link FA|ru}}