Ναυτιλιακοί πλανήτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ +
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
Ναυτιλιακοί πλανήτες θεωρούνται η [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτη]] (Venus), ο [[Άρης (πλανήτης)|Άρης]] (Mars), ο [[Δίας (πλανήτης)|Δίας]] (Jupiter) και ο [[Κρόνος (πλανήτης)|Κρόνος]] (Saturn) που κρίνονται κατάλληλοι για παρατήρηση, λόγω του μεγάλου μεγέθους τους.
 
Επειδή οι [[εξωτερικός πλανήτης|εξωτερικοί πλανήτες]] μπορούν να λάβουν [[αποχή πλανητών|αποχή]] μέχρι και 180&deg; είναι προφανές ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν όχι μόνο για τον υπολογισμό του [[γεωγραφικό μήκος|μήκους]] αλλά και του [[γεωγραφικό πλάτος|πλάτους]] κατά την [[μεσημβρινή διάβαση|μεσουράνισήμεσουράνησή]] τους. Εφόσον οι πλανήτες αυτοί βρίσκονται πάνω από τον [[ορίζοντας|ορίζοντα]], όταν ο Ήλιος βρίσκεται κάτω από αυτόν, (κατά το [[λυκαυγές]] και το [[λυκόφως]]) μπορεί να μετρηθεί το [[αληθές ύψος]] τους με τον [[εξάντας|εξάντα]].<br>
Από τους παραπάνω πλανήτες η Αφροδίτη ως [[κατώτερος πλανήτης]] βρίσκεται πάντα κοντά στον Ήλιο μη απομακρυνόμενη πέραν των 47&deg;, οπότε μόνο κατά την εποχή που αυτή παρουσιάζει την μέγιστη ''αποχή'' της είναι κατάλληλη για παρατήρηση. Όταν αυτή παρατηρείται, (βρίσκεται), στο δυτικό τμήμα του ορίζοντα ονομάζεται ''Έσπερος'' ή ''Αποσπερίτης'', αντίθετα όταν είναι στο ανατολικό τμήμα ''Αυγερινός'' ή ''Εύφορος'' ή και ''Εωσφόρος''.