Παυλικιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι τρεις απεσταλμένοι της αυτοκράτειρας στη [[Μικρά Ασία]], ο Λέων Αργυρός, ο Ανδρόνικος Δούκας και ο Σουδάλης, επέδειξαν πρωτοφανή σκληρότητα εναντίον των αιρετικών. Χιλιάδες Παυλικιανοί θανατώθηκαν μετά από βασανιστήρια. Σύμφωνα με τις βυζαντινές πηγές άλλοι Παυλικιανοί αποκεφαλίσθηκαν, άλλοι σταυρώθηκαν και άλλοι πνίγηκαν στη θάλασσα. Στα θύματα συμπεριλαμβανόταν ο πατέρας ενός αξιωματικού (πρωτομανδάτορα) του στρατού του θέματος των Ανατολικών, του [[Καρβέας|Καρβέα]]. Αγανακτισμένος ο τελευταίος τέθηκε επικεφαλής 5.000 ομοθρήσκων του που κατέφυγαν στον εμίρη της ΜελιτήνηςΜελιτηνής. Ο πρώην αξιωματικός θα εξελισσόταν σε θανάσιμο εχθρό του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντίου]].

Ο Καρβέας συνένωσε τις δυνάμεις του με εκείνες του εμίρη της Μελιτήνης, Ομάρ, και του εμίρη της [[Ταρσός|Ταρσού]], Αλή, εναντίον των Βυζαντινών. Ταυτόχρονα, όμως, ένιωθε την ανάγκη να απαγκιστρωθεί από την άμεση εξάρτησή του από τους αλλόθρησκους [[Άραβες]]. Επίσης, ο Καρβέας επιθυμούσε οι Παυλικιανοί να βρίσκονται εγγύτερα στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], ώστε να πραγματοποιούν ταχύτερα επιδρομές εναντίον της. Για όλους τους παραπάνω λόγους, οι Παυλικιανοί μετεγκαταστάθηκαν σε νέες πόλεις στη στρατηγική περιοχή των βυζαντινοαραβοαρμενικών συνόρων. Μεταξύ άλλων, ίδρυσαν εκεί την πρωτεύουσά τους, [[Τεφρική]].

Ο αυτοκράτορας [[Μιχαήλ Γ']] ([[856]]-[[867]]), γιος της [[Θεοδώρα (9ος αιώνας)|Θεοδώρας]], στράφηκε αποφασιστικά εναντίον των εξ ανατολών εχθρών του. Ο στρατηγός του Πετρωνάς εισέβαλε το [[856]] στο εμιράτο της Μελιτήνης και στην επικράτεια των Παυλικιανών. Τα περίχωρα της Τεφρικής καταστράφηκαν και συνελήφθη ένα πλήθος αιχμαλώτων. Ωστόσο, λίγο αργότερα, μία απόπειρα εκπόρθησης των Σαμοσάτων από τον ίδιο τον αυτοκράτορα αποκρούσθηκε από τον εμίρη Ομάρ με τη συνδρομή του Καρβέα. Τελικά, ο Πετρωνάς κατήγαγε καθοριστική νίκη εναντίον των [[Άραβες|Αράβων]] στις όχθες του ποταμού Λαλακάοντα τον [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] του [[862863]]. Η συγκεκριμένη μάχη αποτέλεσε ορόσημο, καθώς έκτοτε οι Βυζαντινοί ανέλαβαν την πρωτοβουλία έναντι των Αράβων στο Ανατολικό μέτωπο. Μία άλλη σημαντική συνέπεια της μάχης ήταν ότι σε αυτήν έχασε τη ζωή του ο εμίρης Ομάρ, ο σπουδαιότερος σύμμαχος των Παυλικιανών. Πιθανολογείται επίσης η παρουσία του Καρβέα στην ίδια μάχη, καθώς είναι γνωστό ότι πέθανε το ίδιο έτος.

Το 863 ο βυζαντινός στρατός χτύπησε τους Παυλικιανούς με σφοδρότητα και ο αρχηγός τους Καρβέας σκοτώθηκε. Παρόλα αυτά, οι Παυλικιανοί δεν υπέκυψαν και αναδείχθηκε μεταξύ τους ένας νέος ηγέτης, εξίσου ικανός με τον Καρβέα. Ο [[Ιωάννης Χρυσόχειρ]] ήταν ανιψιός του Καρβέα και υπηρετούσε ως [[σπαθάριος]] στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Αργότερα μετατέθηκε στην Τεφρική. Όταν ο Καρβέας απεβίωσε το [[863]], τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του. Ο Χρυσόχειρ εξαπέλυσε επιθέσεις μεγάλης έκτασης εναντίον της αυτοκρατορίας. Οι Παυλικιανοί έφθασαν λεηλατώντας μέχρι τη Νίκαια, τη [[Νικομήδεια]] και την [[Έφεσος|Έφεσο]].

Το [[873872]], ο Χρυσόχειρ επέδραμε για μία ακόμη φορά στη Μικρά Ασία φθάνοντας μέχρι την [[Άγκυρα]]. Κατά την επιστροφή του στην Τεφρική, τον παρακολουθούσε ένας ισχυρός βυζαντινός στρατός υπό τον δομέστικο των Σχολών Χριστόφορο. Σε κάποιο σημείο, οι Παυλικιανοί δέχθηκαν [[Μάχη στο Βαθύ Ρύακα|αιφνιδιαστική επίθεση]] και τράπηκαν σε φυγή. Οι Βυζαντινοί κατόρθωσαν να συλλάβουν τον Χρυσόχειρα και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν. Η κεφαλή του αποστάλθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Η απώλεια του χαρισματικού ηγέτη τους θα σηματοδοτούσε την αρχή του τέλους για τους Παυλικιανούς.