Ισμέτ Ινονού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με το ξέσπασμα του [[Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Β΄ Βαλκανικού Πολέμου]] ο Ισμέτ πασάς κατόπιν εντολής του Σουλτάνου εισήλθε στο πόλεμο όπου προελαύνοντας ανακατέλαβε τμήματα της Ανατολικής Θράκης μεταξύ των οποίων και την [[Αδριανούπολη]] που είχαν καταληφθεί από τους Βουλγάρους. Κατά τη διάρκεια του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄Παγκοσμίου Πολέμου]] ο Ισμέτ Πασάς όπως λεγόταν τότε πολέμησε στη [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]] εναντίον των Αγγλικών δυνάμεων, στη συνέχεια υποχωρώντας έγινε αρχηγός του επιτελείου του [[Κεμάλ Ατατούρκ]] κατά τις εναντίον των Ρώσων επιχειρήσεις στην ανατολική Τουρκία. Κατά τη διάρκεια της ελληνικής [[Μικρασιατική εκστρατεία|μικρασιατικής εκστρατείας]] ήταν και πάλι αρχηγός του επαναστατικού επιτελείου, διεύθυνε τις περί τη πόλη Ιν Ονού μάχες, τον Δεκέμβριο του [[1920]], από την οποία πόλη έλαβε το επίθετο όταν αργότερα επιβλήθηκε από τον Κεμάλ με τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Στενός πλέον συνεργάτης και αφοσιωμένος βοηθός του Κεμάλ ονομάσθηκε, με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας στις [[29 Οκτωβρίου]] του [[1922]], "Πρωθυπουργός της Τουρκίας". Συντηρητικότερος όμως του Κεμάλ ο Ινονού έρχονταν τακτικά σε ρήξη μ΄ εκείνον ειδικά στην εισαγωγή δυτικότροπων ηθών και μέτρων. Παρά ταύτα παρέμεινε στη θέση του πρωθυπουργού μέχρι το [[1937]] που παραιτήθηκε αιφνίδια. Ένα χρόνο μετά, το [[1938]] που πέθανε ο Κεμάλ, ο Ινονού εκλέχθηκε ομόφωνα Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαδεχόμενος τον Κεμάλ στην αρχηγία του Λαϊκού Κόμματος. Ο Ινονού εισήγαγε τότε το δικαίωμα της αντιπολίτευσης και την ίδρυση του Δημοκρατικού Κόμματος υπό τον [[Τζελάλ Μπαγιάρ]]. Ο Ινονού διατήρησε τη θέση του προέδρου μέχρι τις [[22 Μαΐου]] του [[1950]] όταν η εθνοσυνέλευση που προήλθε από τις εκλογές του ίδιου μήνα, όπου ηττήθηκε κατά κράτος το Λαϊκό Κόμμα, ψήφισε τον Τζελάλ Μπαγιάρ. Ο Ινονού αποσύρθηκε τότε από την πολιτική για δέκα χρόνια, όταν επέστρεψε το [[1960]] με το πραξικόπημα της ίδιας χρονιάς.