Γεννήθηκε στις [[10 Αυγούστου]] του [[1916]]. Έγινε μέλος του κόμματος Δημοκρατικός Συναγερμός Δαχομέης (''Rassemblement Démocratique du Dahomé''). Θήτευσε ως αντιπρόσωπος στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση κατά την τελευταία περίοδο της αποικιοκρατίας στη Δαχομέη. Την τελευταία χρονιά πριν την ανεξαρτησία, υπηρέτησε στην πρωθυπουργία, από τις [[22 Μαΐου]] του [[1959]] ως τις [[31 Δεκεμβρίου]] του [[1960]]. Την [[1 Αυγούστου|1η Αυγούστου]] του [[1960]] η Δαχομέη έγινε ανεξάρτητη και ο Μαγκά ανέλαβε πρώτος Πρόεδρος. Τρία χρόνια μετά, ξέσπασαν ταραχές που κορυφώθηκαν με στρατιωτικό [[πραξικόπημα]] τον Οκτώβριο του [[1963]]. Οι Μαγκά, [[Σουρού-Μιγκάν Απιτί]] και [[Ζιστέν Αχομαντεγκμπέ-Τομετέν]] ήταν στην Προσωρινή Κυβέρνηση για μία ημέρα, από τις 27 Οκτωβρίου ως τις 28 Οκτωβρίου του 1963. Ο Μαγκά ανατράπηκε και έπειτα από εξορία, επέστρεψε στη χώρα και υπηρέτησε ως επικεφαλής εναλλασσόμενου Προεδρείου μαζί με τους άλλους δύο («Τριανδρία»), από τις [[7 Μαΐου]] του [[1970]] ως τις [[7 Μαΐου]] του [[1972]]. Στις [[26 Οκτωβρίου]] του ιδίου χρόνου, εκδηλώθηκε νέο στρατιωτικό [[πραξικόπημα]], που εγκατέστησε στην ηγεσία της χώρας το στρατιωτικό [[Ματιέ Κερέκου]]. Ο Μαγκά φυλακίστηκε και παρέμεινε έγκλειστος ως το [[1981]] .<ref>Samuel Decalo, "Benin: First of the New Democracies", in ''Political Reform in Francophone Africa'' (1997), ed. Clark and Gardinier, pages 46–4746–47.</ref>, οπότε απελευθερώθηκε μαζί με τους άλλους δύο της «Τριανδρίας». Απεβίωσε στις [[8 Μαΐου]] του [[2000]].
