313 Χαλδαία

Η Χαλδαία (Chaldaea) είναι ένας μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,9. Ανακαλύφθηκε το 1891 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από τη Βιέννη, και πήρε το όνομά της από την [[Χαλδαία|ομώνυμη περιοχή της νότιας Μεσοποταμίας.

313 Χαλδαία

Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα):	Johann Palisa
Ημερομηνία ανακάλυψης:	30 Αυγούστου 1891
Εναλλακτικές ονομασίες B:
Κατηγορία:
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
Εποχή 30 Ιανουαρίου 2005 (Ι.Η. (JD) 2453400,5)
Εκκεντρότητα (e):	0,180
Μεγάλος ημιάξονας (a):	2,376 AU (355,5 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q):	1,949 AU (291,6 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q):	2,803 AU (419,3 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P):	1337,7 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i):	11,646 ° (μοίρες)
Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω):	176,83 °
Όρισμα του περιηλίου (ω):	315,775 °
Μέση ανωμαλία (M):	211,77 °

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η μέση διάμετρος της Χαλδαίας υπολογίζεται σε 96,3 χιλιόμετρα, ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 936 τρισεκατομμύρια τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Με αυτή την πυκνότητα, η επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Χαλδαίας θα είναι 2,7 cm/sec² (362 φορές μικρότερη από την αντίστοιχη γήινη), ενώ η ταχύτητα διαφυγής από την επιφάνεια 50,9 m/sec (183 χιλιόμετρα την ώρα). Ο φασματικός τύπος της Χαλδαίας είναι C (ανθρακούχος), ενώ το άλβεδό της είναι 0,052 (από δεδομένα του IRAS). Η Χαλδαία περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 8 ώρες και 24 λεπτά. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 90 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα