Έριχ Ραίντερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Image:Erich Raeder.jpg|right|thumb|200px|Ο Μέγας Ναύαρχος Έριχ Ρέντερ]]
Ο '''Έριχ Χανς Άλμπερτ Ρέντερ''' (Erich Hans Albert Raeder)<ref>Σε άλλες πηγές, όπως στο [http://www.nndb.com/ NNDB] αναφέρεται ως "Erich Johann Albert Raeder"</ref> ήταν Γερμανός [[Ναύαρχος#Άλλες χώρες|Μέγας Ναύαρχος]] (Großadmiral), επικεφαλής του Γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού ([[Kriegsmarine]]) πριν και κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]]. Από την ηγεσία του Ναυτικού παραιτήθηκε
==Τα πρώτα χρόνια==
Γραμμή 22:
Το καλοκαίρι του [[1940]] ο Χίτλερ, έχοντας μόλις κατακτήσει την [[Γαλλία]], αρχίζει να σκέπτεται το σχέδιο απόβασης στην [[Βρετανία]] (σχέδιο "Θαλάσσιος Λέων" (Seelowe). Οι [[Στρατηγός|Στρατηγοί]] του την εγκρίνουν και υπερθεματίζουν: Έχουν δίκιο, καθώς οι βρετανικές χερσαίες δυνάμεις είναι ολοσχερώς ανεπαρκείς για να καλύψουν τα "τρωτά σημεία" μιας ενδεχόμενης απόβασης. Το βάρος της απόβασης πέφτει στο Ναυτικό, που πρέπει να μεταφέρει, σε μικρό χρονικό διάστημα, μεγάλο αριθμό μεραρχιών σε δύο κύματα, μέσω της [[Μάγχη|Μάγχης]] και σε εποχή που δεν προσφέρεται ιδιαίτερα για κάτι τέτοιο. Ο Ρέντερ υποστηρίζει ότι το Ναυτικό δεν έχει ούτε τον χρόνο να το προετοιμάσει, ούτε μέσα να το φέρει σε πέρας και να το υποστηρίξει όπως πρέπει. Το δεύτερο κύμα μπορεί να ακολουθήσει μόνο μετά από δεκαπέντε ημέρες και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι τα σκάφη του δεν θα δέχονται επιθέσεις από εχθρικά πλοία και αεροσκάφη: πρέπει, κατά συνέπεια, η Γερμανία να εξασφαλίσει την κυριαρχία του ουρανού, για να μπορέσει το Ναυτικό να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή. Ο Γκέρινγκ και ο Χίτλερ δέχονται την πρόκληση, ξεκινώντας την [[Μάχη της Αγγλίας]]. Η Λουφτβάφφε αποτυγχάνει να εξουδετερώσει την [[RAF]] και το σχέδιο απόβασης εγκαταλείπεται, όχι όμως χωρίς να προκαλέσει την δυσαρέσκεια του Χίτλερ απέναντι στον Ναύαρχό του, που τον θεωρεί άτολμο. Ο Ρέντερ δεν είναι άτολμος: γνωρίζει πολύ καλά τόσο την ανεπάρκεια των Ναυτικών δυνάμεων, στην οποία είχε συμβάλει ο Γκέρινγκ, όσο και την αδυναμία των σκαφών επιφανείας απέναντι στα σύγχρονα βομβαρδιστικά. Η αντίδρασή του μπορεί να χαρακτηρισθεί "σώφρων".
[[Image:Bundesarchiv Bild 183-H27590, Erich Raeder, Adolf Hitler.jpg|left|thumb|
Στα τέλη Δεκεμβρίου του [[1942]] Γερμανική μοίρα με το θωρηκτό τσέπης "Λύτσοβ", δύο βαριά καταδρομικά και τρία αντιτορπιλικά, συνεπικουρούμενη από τρία υποβρύχια, επιτίθεται κατά της νηοπομπής JW 51B, η οποία μεταφέρει πολεμικό υλικό στην [[ΕΣΣΔ]]. Την νηοπομπή αυτή, που την αποτελούν 14 εμπορικά σκάφη, δεν συνοδεύουν παρά μερικά αντιτορπιλικά και λίγα βοηθητικά πλοία. Η εποχή και οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για ναυμαχία, η οποία, ωστόσο, διεξάγεται υπό συνθήκες που δεν επιτρέπουν ούτε τον εντοπισμό των φίλιων και εχθρικών σκαφών (Ναυμαχία της Θάλασσας Μπάρεντς <ref>[http://www.german-navy.de/kriegsmarine/articles/feature5.html German Kriegsmarine Encyclopedia]</ref>). Τα προπετάσματα καπνού και οι τορπίλες των μικρών αντιτορπιλικών, τα οποία προς το τέλος ενισχύονται από δύο βρετανικά καταδρομικά, προκαλούν βαριές ζημιές σε γερμανικά σκάφη, τα οποία αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την μάχη με το πενιχρό επίτευγμα της βύθισης δύο αντιτορπιλικών. Κανένα εμπορικό σκάφος δεν βυθίζεται και όλα φθάνουν ανέπαφα στον [[Αρχάγγελσκ|Αρχάγγελο]].
Η αποτυχία αυτή προκαλεί πραγματική μανία στον Χίτλερ, ο οποίος καλεί τον Ρέντερ και σε έξαλλο ύφος του δηλώνει ότι το Ναυτικό επιφάνειας είναι άχρηστο και το μόνο που κάνει είναι να απορροφά πόρους χωρίς αντίκρισμα. Γι' αυτό και θα διαταχθεί άμεσα η διάλυση όλων των σκαφών επιφανείας. Ο Ρέντερ, αν και είναι ακόμη από τους λίγους αξιωματικούς, των οποίων τη γνώμη ακούει ο Χίτλερ, προσπαθεί να δικαιολογήσει το γεγονός και να σώσει τον Στόλο επιφανείας. Ο Χίτλερ είναι ανένδοτος και ο Ναύαρχος, μη βλέποντας ποιο ρόλο θα μπορούσε να διαδραματίζει χωρίς να διαθέτει στόλο, υποβάλλει παραίτηση. Ο Χίτλερ την αποδέχεται και του ζητεί να υποδείξει διάδοχο. Ο Ρέντερ υποδεικνύει έναν, άσημο κατά τον Χίτλερ, Ναύαρχο και τον Ντένιτς. Προς μεγάλη απογοήτευση του Ρέντερ, διάδοχός του ορίζεται ο Ντένιτς ([[30 Ιανουαρίου]] [[1943]])<ref name=cartier/>, ο οποίος
==Μετά τον Πόλεμο==
[[Image:Bundesarchiv Bild 183-60485-0028, Berlin, Raeder mit Ehefrau.jpg|right|thumb|
Ο Ρέντερ παραμένει σε αποστρατεία μέχρι την λήξη του Πολέμου, οπότε και συλλαμβάνεται και παραπέμπεται να δικαστεί στη [[Δίκη της Νυρεμβέργης]]. Λόγω της επίθεσης εναντίον της Νορβηγίας το Δικαστήριο τον κρίνει ένοχο και τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη. Εγκλείεται στην φυλακή του [[Σπάνταου]]. Η ποινή του μετριάζεται και για λόγους υγείας αποφυλακίζεται στις [[26 Σεπτεμβρίου]] [[1955]]. Εγκαθίσταται στο [[Λίπσταντ]] (Lippstadt) της [[Βεστφαλία|Βεστφαλίας]], όπου και συγγράφει την αυτοβιογραφία του, που εκδίδεται, υπό τον τίτλο "Mein Leben" (Η ζωή μου), το [[1957]].
| |||