Κωνσταντίνος Κτιστόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην προσπάθεια ανάγνωσης των κρητομυκηναϊκών γραφών αναμίχθηκε ένα πλήθος ανθρώπων, ειδικών και ερασιτεχνών, αρμοδίων και μη αρμοδίων. Αυτοί που ξεχώρισαν εκτός από τον Μάϊκλ Βέντρις τον άνθρωπο του τελικά αποκρυπτογράφησε τη Γραμμική Β είναι α) '''Ο Έμμετ Μπέννετ''' με την προσωπική αντιγραφή των χαρακτήρων της Γραμμικής Β, β) '''Η Άλις Κόμπερ''' που ήταν εκείνη που πίστεψε ότι μόνο με αυστηρή ανάλυση των κειμένων μπορούσε να αναμένεται κάποια πρόοδος, γι’ αυτό και αρνήθηκε να ακολουθήσει το Βέντρις στα πετάγματα των εμπνεύσεών του και ήταν η μόνη που δεν του απάντησε στα γράμματά του και γ)''' ο Κωστής Δ. Κτιστόπουλος''' ο οποίος και πριν ακόμα από τον Κόμπερ πίστεψε ότι μόνο η εξαντλητική στατιστική ανάλυση των διαθεσίμων κειμένων μπορεί να φέρει κάποιο αποδεκτό αποτέλεσμα. Ο Κτιστόπουλος ήταν ο μόνος Έλληνας που απάντησε στο ερωτηματολόγιο του Βέντρις και από τις απαντήσεις σ’ αυτό συντέθηκε το «Mib-Century Report» (Έκθεση στα μέσα του αιώνα για τις γλώσσες του μινωικού και μυκηναϊκού πολιτισμού). Η συμβολή του Κτιστόπουλου στην «κοινή» προσπάθεια προκύπτει και από τη συχνή και ιδιαίτερη μνεία που κάνει σ’ αυτόν ο Βέντρις στις '''Σημειώσεις''' του και από την αλληλογραφία των δύο ανδρών.

Μετά την ανακοίνωση της αποκρυπτογράφησης οι ενδιαφερόμενοι για την μυκηναϊκή επιγραφική άρχισαν να οργανώνονται. Ο Κτιστόπουλος ήταν ο μόνος Έλληνας που δικαιωματικά κλήθηκε για να συμμετάσχει στο διεθνές συνέδριο που έλαβε χώρα στο προάστιο του Παρισιού Gif-sur-Yvette από 3 έως 7 Απριλίου 1956. Συμμετείχε μάλιστα με δύο σημαντικές ανακοινώσεις: η μία με τίτλο '''«Changements de terminaison en lineaire B»''' (Μεταβολές καταλήξεων στη Γραμμική Β), και η άλλη '''«Relations entre lineaire A et lineaire B»''' (Σχέσεις μεταξύ Γραμμικής Α και Β).

Για την σπουδαιότητα του συνεδρίου αρκεί να αναφέρουμε ότι εκείνοι που συμμετείχαν, καθηγητές, υφηγητές, διδάκτορες, διέπρεπαν ή διέπρεψαν αργότερα ο καθένας στον τομέα του. Οι μόνοι που δεν διέθεταν κάποιο πανεπιστημιακό τίτλο έστω κάπως σχετικό με το αντικείμενο, ήταν ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής Βέντρις που ήταν αρχιτέκτονας, από σχολή μάλιστα μη πανεπιστημιακή και ο '''Κτιστόπουλος πτυχιούχος νομικής.''' Γι αυτό ο Βέντρις αισθάνονταν με τον Κτιστόπουλο μεγαλύτερη οικειότητα απ’ ότι με τους άλλους επαγγελματίες φιλόλογους. Ο Βέντρις συνομιλούσε με τους υπόλοιπους συνέδρους στη γλώσσα τους με τον καθένα, ενώ με τον Κτιστόπουλο στα νέα ελληνικά τα οποία στο μεταξύ είχε μάθει. Τη συμβολή του Κτιστόπουλου στην όλη προσπάθεια της αποκρυπτογράφησης τονίζουν με ειλικρίνεια οι Βέντρις και Τσάντγουικ, αναφέρεται μάλιστα σε όλα τα βιβλία και άρθρα που αναφέρονται στην ιστορία της αποκρυπτογράφησης της Γραμμικής Β . Στη χώρα του μόνο έμεινε άγνωστος ο Κτιστόπουλος, γιατί η αυτοπροβολή ήταν έξω από το σπάνιο χαρακτήρα του, ενώ οι εξ καθέδρας αποσιώπησαν τη συμβολή του. Χαρακτηριστικό της σοβαρής προσπάθειάς του είναι ότι από διαφορετικούς δρόμους με το Βέντρις έφτασε στο ίδιο σχεδόν αποτέλεσμα.

Τον καιρό που ο Βέντρις ανακοίνωσε την αποκρυπτογράφησή του και τη φωνητική ταύτιση των όσων συμβόλων της Γραμμικής Β είχε ταυτίσει, ο Κτιστόπουλος είχε καταλήξει στις ίδιες περίπου αξίες με το Βέντρις για το ¼ περίπου των συμβόλων.

 

 

 

'''*Ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος γράφει για τον ΚΩΝΣ. Δ. ΚΤΙΣΤΟΠΟΥΛΟ'''

Δέκα έξι μήνες μετά το θάνατο του Κ.Δ. Κτιστόπουλου, ο Ι.Μ.Π. σημειώνει για τον

'''*Σημείωση''': Το κείμενο του Ι.Μ.Π. που δίνει σημαντικότατα στοιχεία για τον Κ.Δ.Κ. δημοσιεύθηκε στο περιοδικό '''«Ευθύνη»''' τεύχος 86/ 2ος /1979 σελ. 93. Υπάρχει στο αρχείο της εφημ. '''¨ΝΕΑ του Αιτωλικού».'''

 

'''*Κ.Δ. Κτιστόπουλος ο Ποιητής'''

Ο Κτιστόπουλος έμπρακτα, δεν διεκδικεί δάφνες ποιητή. Το ποιητικό του έργο, αριθμητικά περιορισμένο, δεν το είχε σε… «πρώτη θέα». Έγραφε τα ποιήματά του με την προσοχή και την επιμέλεια που τον χαρακτήριζε σ’ ένα τετράδιο της εποχής με χοντρό εξώφυλλο. Όλα κι όλα μας άφησε περίπου πενήντα ποιήματα. Γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του, από τις περιγραφές που μου έγιναν, την σεμνότητα και την ταπεινοφροσύνη του ανθρώπου, τολμώ να υποθέσω ότι ο Κωστής λογάριαζε τα ποιήματά του ωσάν «σημειώσεις» ιδιαίτερα προσωπικών στιγμών. Τις ξεχωρίζω σε στιγμές υπαρξιακής αγωνίας, συναισθηματικής φόρτισης ή και… πολιτικής έντασης. Το τελευταίο ίσως σας παραξενέψει, όμως ο Κτιστόπουλος ήταν πολιτικοποιημένος, συνειδητοποιημένος δημοκράτης. Αυτό φαίνεται από την πορεία του, από την συμπεριφορά του, και από τις σκέψεις του τις οποίες πέρασε σε μερικά από τα λιγοστά ποιήματα που μας άφησε. Στο ποίημά του «Η καταδίκη» αναφέρεται στην καταδίκη και το θάνατο του Σωκράτη, η οποία ουσιαστικά ήταν πολιτική πράξη, επιλογή που θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου τυχαία Όπως τυχαίο δεν είναι και το θέμα του δεύτερου ποιήματος «Επιτύμβιον» που σας παραθέτω πιο κάτω, αναφέρεται στον πόλεμο που έγινε στις αρχές του περασμένου αιώνα για τον έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου της Μέσης Ανατολής από τους αγγλογάλλους. Ό,τι δηλ. έγινε από τους… Αμερικανούς στις μέρες μας.