Δερβίσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
Μετά από έναν αιώνα περίπου ασκητές παρόμοιας εμφάνισης καταγράφεται ότι συγκεντρώθηκαν γύρω από τον [[Μπάρακ Μπάμπα]] στη [[Μικρά Ασία]] και το [[Ιράν]] περί το 706/1306. Ο Μπάρακ Μπάμπα φέρεται ότι έφθασε στη Συρία το έτος 706/1306 επικεφαλής ομάδας ντερβίς, ενδεδυμένων με ένα κόκκινο ύφασμα γύρω από τη μέση. Στο κεφάλι έφεραν κόκκινο τουρμπάνι και κωδωνόσχημα σήμαντρα, θυμίζοντας σε ένα επίπεδο τους [[Σαμανισμός|σαμάνους]] του Β. Αφγανιστάν<ref>Algar Hamid, 754-55.</ref>. Έναν αιώνα μετά την παρουσία του ΜΠάρακ Μπάμπα το 1404, ο [[Ισπανία|Ισπανός]] περιηγητής [[Ρούι Γκονδάλεθ ντε Κλαβίχο]] (Ruy Gonzales de Clavijo) ανέφερε την παρουσία ενός χωριού, το σημερινό Ντελίμπαμπα, κοντά στο [[Ερζερούμ]], που κατοικείτο αποκλειστικά από Ντερβίς, υποδεικνύοντας ομοιότητες προς τους Ντερβίς των περασμένων πρώιμων περιόδων, όσον αφορά τουλάχιστον στη χρήση των κεράτων<ref>de Clavijo Ruy Gonzales, 139-40.</ref>.
Σε όλα τα παραπάνω πρώιμα στάδια στηρίχθηκε η ιδεολογία της ασκητικής απάρνησης που πρόβαλε και διαδόθηκε στο Ισλάμ κατά τη διάρκεια της Ύστερης Μέσης Περιόδου (περ. 600-900/1200-1500)<ref>Σύμφωνα με την περιοδολόγηση του Hodgson, στο Hodgson Marshall G. S. ''The Venture of Islam: Conscience and History in a World Civilization''. 3 vols. Chicago: University of Chicago Press, 1974 ISBN 0226346846.</ref>. Βέβαια παρόλο που υφίστανται μαρτυρίες για την πρώιμη παρουσία για αυτή την ιδεολογία της απάρνησης, οι πρώτες κοινότητες που υιοθετούν μαζικά αυτόν τον τρόπο ζωής εμφανίζονται περίπου στα τέλη του 7ου/13ου αι. σε δύο διακριτά ρεύματα, τους Καλανταριγιά στη Συρία και την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] και του Χαϊνταριγιά, στο [[Ιράν]] με ιδρυτή τον Κουτάμπ αλ-Ντιν Χαϊντάρ (Qutb al-Din Haydar). Και τα δύο αυτά ρεύματα εξαπλώθηκαν γοργά προς την [[Ινδία]] και τη Μικρά Ασία<ref>Karamustafa, Ahmet T. 1994, 3.</ref>.
==Παραπομπές-σημειώσεις==
| |||