Ούγος της Προβηγκίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, προσπάθησε να δημιουργήσει σχέσεις με το [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζάντιο]]. Είχε πολλές επιτυχίες με τους εξωτερικούς εχθρούς του, αλλά οι πολιτικές του δημιούργησαν πολλούς εσωτερικούς εχθρούς, που αποδυνάμωσαν τις εξουσίες του ως τον θάνατο του. Ήταν γιος του [[Θεοβάλδος της Αρλ|Θεοβάλδου της Αρλ]] και της [[Μπέρθα, κόρη του Λοθαρίου Β’|Μπέρθας]], θυγατέρας του [[Λοθάριος Β' της Λοθαριγγίας|Λοθαρίου Β’, βασιλιά της Λοθαριγγίας]]. Κληρονομώντας τις κομητείες της [[Αρλ]] και της [[Βιέννη (Γαλλία)|Βιέννης]], έγινε ένας από τους ισχυρότερους ευγενείς του βασιλείου της [[Προβηγκία|Προβηγκίας]]. Μετά την αιχμαλωσία και εξορία του αυτοκράτορα [[Λουδοβίκος ο Τυφλός|Λουδοβίκου Γ’]], που ήταν επίσης βασιλιάς της Προβηγκίας ([[905]]), έγινε αντιβασιλιάς και πήρε ([[911]]) τον τίτλο του δούκα της Προβηγκίας. Μετακίνησε την πρωτεύουσα του στην [[Αρλ]] και παντρεύτηκε την ετεροθαλή αδελφή του Λουδοβίκου [[Γκίλλα της Προβηγκίας|Γουίλλα]], κόρη του [[Μπόσο της Προβηγκίας]]. Κατά τον [[Κωνσταντίνος Ζ'|Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο]], επιτέθηκε με έναν Προβηγκιανό στρατό στην [[Λομβαρδία]] ([[923]]). Το [[922]] ευγενείς εξεγέρθηκαν κατά του αυτοκράτορα [[Βερεγγάριος Α' της Ιταλίας|Βερεγκάριου]], ορίζοντας τον [[Ροδόλφος Β' της Βουργουνδίας|Ροδόλφο Β’ της Βουργουνδίας]] βασιλιά της Ιταλίας. Ο [[εμφύλιος πόλεμος]] που ξέσπασε τερματίστηκε με την δολοφονία του Βερεγκάριου ([[924]]).

 

 

Οι υποστηριχτές του Βερεγκάριου όρισαν βασιλιά της Ιταλίας τον Ούγο ([[925]]), ενώ ο Ροδόλφος διώχθηκε από την [[Ιταλία]] ([[926]]). Ο Ούγος διέσχισε τις [[Άλπεις]] προκειμένου να στεφθεί βασιλιάς, την ίδια ώρα που ο [[Λουδοβίκος της Προβηγκίας]] έδινε την κομητεία της [[Βιέννη (Γαλλία)|Βιέννης]] στον [[Κάρολος Κωνσταντίνος της Βιέννης|Κάρολο – Κωνσταντίνο]]. Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου στις [[5 Ιουνίου]] [[928]] κατάφερε να ενσωματώσει στο βασίλειο της Ιταλίας τμήματα της Προβηγκίας. Εφάρμοσε σωστή κεντρική διοίκηση, αντιμετώπισε επιτυχώς τις επιδρομές των [[Μαγυάροι|Μαγυάρων]] επιδρομέων.

Για να επεκτείνει την εξουσία του στο [[Μιλάνο]], έστειλε μοναχό τον νόθο γιο του, Θεβάλδο, τοποθετώντας τον αρχιεπίσκοπο του Μιλάνου στην θέση του Αρδέριχου. Συνέχισε την άμυνα του κράτους του εναντίον των Μαγυάρων και των [[Ανδαλουσία|Ανδαλουσιανών]] [[πειρατεία|πειρατών]] και έκανε συνθήκη με τον Ροδόλφο ([[933]]), σύμφωνα με την οποία εγκατέλειψε τα δικαιώματα του στην [[Ιταλία]] παραμένοντας στην [[Προβηγκία]]. Διατήρησε φιλικές σχέσεις με το [[Βυζάντιο]], ενώ το [[942]] έδωσε στον Αλβέριχο μια από τις κόρες του σαν σύζυγο. Ο Ούγος συνέχιζε την τακτική να παραχωρεί περιοχές και αξιώματα σε ανθρώπους του στενού περιβάλλοντος του, κάτι που έφερε την αντίδραση της αριστοκρατίας. Ο [[Βερεγγάριος Β' της Ιταλίας]] επαναστάτησε και εξορίστηκε ([[941]]). Το ([[945]]) επέστρεψε ο Βερεγκάριος από την εξορία του στην [[Γερμανία]], νίκησε σε μάχη τον Ούγο και τον εκθρόνισε. Κατέφυγε στην [[Προβηγκία]], αλλά εξακολουθούσε να διατηρεί τον βασιλικό τίτλο.

 

 

Με 4 συζύγους και 4 αυλικές άφησε 8 παιδιά. Μερικά από αυτά ήταν ο [[Ουμβέρτος του Σπολέτο|Ουμβέρτος]], που πήρε την [[Τοσκάνη]], η Μπέρθα που παντρεύτηκε τον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ρωμανός Β'|Ρωμανό Β’]], πήρε το όνομα Ευδοκία και κληρονόμησε τα εδάφη του πατέρα της στην [[Προβηγκία]] κ.ά. Με την Γερμανίδα Άλδα γιος και διάδοχος του ήταν ο [[Λοθάριος Β' της Ιταλίας]].

 

 

[[Κατηγορία:Μονάρχες της Ιταλίας]]

[[Κατηγορία:Φράγκοι]]

[[Κατηγορία:Δυναστεία των Μποσονιδών]]