Βικιπαίδεια

Σωτήρης Πατατζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
κατ και +επιμέλεια
Myrto (συζήτηση | συνεισφορές)
108 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{επιμέλεια}}
 
ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: [[ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΉΣ]]
Το 1949 ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η τρίτη χρονιά του [[Θιάσου Λεμού]] στην Καλλιθέα είναι πιο αποδοτική και αισιόδοξη, γιατί ανάμεσα στη σωρεία χειρογράφων που καταφθάνουν από παντού, στα έξι έργα που τελικά προέκρινε ο [[Λεμός]] για την τρέχουσα θερινή περίοδο 1949, υπήρχαν θετικά στοιχεία θεατρικής δομής που ξεπερνούσαν το συνηθισμένο επίπεδο των πρωτολείων. Πρώτα από όλα το «[[Επιστροφή από το Μπούχενβαλτ]]», του [[Σωτήρη Πατατζή]], που ο [[Λεμός]] ανακάλυψε μέσω των μυθιστορημάτων του «Η [[εθυσμένη πολιτεία]]», «[[Τα Ματωμένα χρόνια]]» και αργότερα «[[Η Νεράιδα του βυθού]]», όπου διαβάζοντας τα διέκρινε μια νέα ανανεωτική φόρμα γραφής. Η διαίσθηση του Λεμού, ότι ο συγγραφέας αυτός θα μπορούσε να γράψει και καλό θέατρο, τον οδήγησε στην αναζήτησή του στο ιστορικό πατάρι του Λουμίδη, όπου σύχναζε το υψηλό πνευματικό και καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας: Ελύτης, Γκάτσος, Χατζηδάκης, [[Τσαρούχης]], [[Βάρναλης]], [[Παπανούτσος]], [[Καραγάτσης]], [[Μυριβήλης]], [[Βουρνάς]], [[Ρώτας]], [[Θεοτοκάς]] [[Αυγέρης]], [[Τσιφόρος]] κ.τ.λ. ▼
 
▲Η τρίτη χρονιά του [[Θιάσου Λεμού]] στην Καλλιθέα είναι πιο αποδοτική και αισιόδοξη, γιατί ανάμεσα στη σωρεία χειρογράφων που καταφθάνουν από παντού, στα έξι έργα που τελικά προέκρινε ο [[Λεμός]] για την τρέχουσα θερινή περίοδο 1949, υπήρχαν θετικά στοιχεία θεατρικής δομής που ξεπερνούσαν το συνηθισμένο επίπεδο των πρωτολείων. Πρώτα από όλα το «[[Επιστροφή από το Μπούχενβαλτ]]», του [[Σωτήρη Πατατζή]], που ο [[Λεμός]] ανακάλυψε μέσω των μυθιστορημάτων του «Η [[εθυσμένηΜεθυσμένη πολιτεία]]», «[[Τα Ματωμένα χρόνια]]» και αργότερα «[[Η Νεράιδα του βυθού]]», όπου διαβάζοντας τα διέκρινε μια νέα ανανεωτική φόρμα γραφής. Η διαίσθηση του Λεμού, ότι ο συγγραφέας αυτός θα μπορούσε να γράψει και καλό θέατρο, τον οδήγησε στην αναζήτησή του στο ιστορικό πατάρι του Λουμίδη, όπου σύχναζε το υψηλό πνευματικό και καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας: Ελύτης, Γκάτσος, Χατζηδάκης, [[Τσαρούχης]], [[Βάρναλης]], [[Παπανούτσος]], [[Καραγάτσης]], [[Μυριβήλης]], [[Βουρνάς]], [[Ρώτας]], [[Θεοτοκάς]] [[Αυγέρης]], [[Τσιφόρος]] κ.τ.λ.
Ιδού σε συντομία ο διάλογος στην πρώτης συνάντησή τους: [[Λεμός]]- Έχετε γράψει θέατρο;
-[[Πατατζής]] – Όχι ! Είναι πολύ δύσκολο είδος.
-[[Λεμός]]- Οι σπαρταριστοί διάλογοι, το πλάσιμο των χαρακτήρων σας, ο ποιητικός ρεαλισμός, οι εικόνες, οι διάλογοι, όλα αυτά με πείθουν πως έχετε πολλά θεατρικά στοιχεία στα κείμενά σας.
-[[Πατατζής]]- Μπορεί… Ύστερα από το ερέθισμα που μου κάνατε θα το δοκιμάσω.
Σε λίγους μήνες η νέα συνάντησή τους πάλι στο ιστορικό πατάρι του Λουμίδη έφερε το ποθούμενο αποτέλεσμα. Ο [[Σωτήρης Πατατζής]] παραδίδει στον [[Λεμό]] ένα πακέτο με δαχτυλογραφημένες σελίδες λέγοντάς του:
« Ιδού το πρώτο μου εγχείρημα, σας το εμπιστεύομαι και περιμένω τη γνώμη σας»!
Το ευτυχές αποτέλεσμα προκύπτει από τη θριαμβευτική απήχηση που είχε το έργο «[[Επιστροφή από το Μπούχενβαλτ]]» (πρεμιέρα 2 Ιουνίου 1949) στους θεατρικούς κριτικούς και κοινό.
Μια άλλη πετυχημένη επιλογή του Λεμού ήταν το έργο «[[Ένας από μας]]» του [[Γεράσιμου Σταύρου]] (πρεμιέρα 13 Ιουνίου 1949) – που είχε αποσπάσει το πρώτο βραβείο στον καλοκαιρινό διαγωνισμό του 1942 –με κυρίαρχα στοιχεία κωμικότητας και κλαυσίγελου. Στον πρόλογο ένας δήθεν τυχαίος θεατής, «[[Ένας από μας]]», ανεβαίνει από την πλατεία στη σκηνή. Ο κεντρικός αυτός ήρωας είναι, όπως λέει ο Πιραντέλο, «ένας, κανένας και εκατό χιλιάδες». Μια σάτιρα με κοινωνικές προεκτάσεις, που επίσης εντυπωσίασε και καθιέρωσε τον Γεράσιμο Σταύρου, ως διακεκριμένο θεατρικό συγγραφέα. Σημειώνεται πως το δεύτερο έργο του που παρουσίασε στην ελληνική σκηνή, ύστερα από πέντε χρόνια, είναι το «Καληνύχτα Μαργαρίτα» και ακολουθούν πολλές άλλες επιτυχίες του.
Το επόμενο θεατρικό έργο που παίχτηκε το καλοκαίρι του 1949 ήταν το επίσης άπαικτο έργο της καθιερωμένης διηγηματογράφου [[Γαλάτειας Καζαντζάκη]] «[[Το υποστατικό]]» (πρεμιέρα 30 Ιουνίου 1949, σκηνοθεσία Αδαμαντίου Λεμού σκηνογραφία Κ. Μαλάμου), που παρουσιάστηκε κάτω από συνθήκες ισχυρού επηρεασμού τριών επιφανών ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, ενός Κ. Βάρναλη, ενός Μ. Αυγέρη και ενός Β. Ρώτα (Τακτικών επισκεπτών του [[Θιάσου Λεμού]]) που όμως όπως αποδείχτηκε, οι υποκειμενικές κρίσεις ακόμα κι από τους επαΐοντες, δεν είναι πάντα αλάνθαστες, σύμφωνα με την αρνητική υποδοχή που έτυχε το έργο από τους θεατρικούς κριτικούς, Αγ. Τερεζάκη, [[Μάριος Πλωρίτη]], [[Άλκη Θρύλο]] [[Λ. Κουκούλα]] κ.τ.λ.
 
Ακολουθεί το «[[Κοντά στο Θεό]]» της [[Ρόης Βαρουσιάδου]], (πρεμιέρα 20 Σεπτεμβίου 1949 σκηνοθεσία [[Τίγκης Γκίκα]], σκηνογραφία Φαίδωνα Μολφέση, μουσική [[Αργύρη Κουνάδη]]), που ήταν ένα συμπαθητικό πρωτόλειο με αξιόλογη θεατρική γραφή και πλοκή, που κινείται στα πλαίσια του νατουραλιστικού θεάτρου, εμποτισμένο με ποίηση, και το «[[Χωρίς Ουρανό]]» του [[Δημήτρη Κόκκου]] (πρεμιέρα 6 Οκτωβρίου 1949, σκηνοθεσία [[Τίγκης Γκίκα]], σκηνογραφία [[Φαίδωνα Μορφέση]]).
 
Μια άλλη επίσης σημαντική θεατρική συγγραφική ανακάλυψη από τον Λεμό, που συνέβη επίσης το καλοκαίρι του 1949, είναι η περίπτωση του [[Νότη Περγιάλη]] με το ποιητικό του δράμα [[Το Νυφιάτικο Τραγούδι]].
 
Μάιος – Σεπτέμβριος 1949 (θερινή περίοδος) για δεύτερη χρονιά στο «[[Θέατρο Διονύσια]]», στην Καλλιθέα. Ξεκίνημα με το πρωτοπαρουσιαζόμενο έργο «[[Επιστροφή από το Μπούχενβαλτ]]» του Σωτήρη Πατατζή.
Γραμμή 24 ⟶ 19 :
 
2-3-4- Ιουνίου 1961. Το “[[Lemos Theater]]” πρωτοπαρουσιάζει το πολυπρόσωπο και πολυδάπανο ( 50 ηθοποιοί, 20 κομπάρσοι) ιστορικό έργο «[[Ο Διάκος]]» του [[Σ. Πατατζή]] σε παγκόσμια πρεμιέρα στο “Fashion Institute of Technology”, χρησιμοποιώντας αυτόματη μετάφραση στην αγγλική γλώσσα, με ear phones και με οργανωτή την «[[Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης]]», Την πρεμιέρα προλόγισε ο συγγραφέας Σωτήρης Πατατζής, μετακαλούμενος από τον «Θίασο Λεμού». Η περίοδος Ιανουαρίου – Μαΐου, καλύφθηκε με περιοδείες σε πόλεις της Αμερικής και του Καναδά: Detroit, Pittsburg, Montreal, Toronto, Windsor, Ontario κτλ.
Ηθοποιοί: [[Αδαμάντιος Λεμός]], [[Μαίρη Γιατρά Λεμού]], Μυρτώ Λεμού, Βαγγέλης Κατσιλέρος, Νίκος Μυρούλης, Ακύλας Κουλουμπής, Χρήστος Πάρης, Χριστίνα Αντωνοπούλου, Πολ Γρίβας, Γιάννης Βλαχάκης, Ηλίας Μυράλ, Λευκή Φλωρεντινού, Μαίρη Στράτου, Γιάννης Χαλόφτης, Κώστας Κολάρος, Στέλιος Χριστοδούλου, Μαίρη Γεωργιάδου, Ηλίας Κορώνης, Γιώργος Μαυρόπουλος, Κώστας Βλάχος, Κώστας Ουζούνης, Δημήτρης Ρόδης, Δημήτρης Κουβέλας, Πήτερ Ντάλας, Στίβεν Μάικαλς κ.ά
 
Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 1964, πρεμιέρα του 15ου έργου του «Lemos Theater» στην Αμερική (τώρα σαν εκφραστικό μέσο του «Οργανισμού Ελληνικού Θεάτρου Αμερικής») με το έργο ([[Δον Καμιλλο]]) του [[Σωτήρη Πατατζή]] που παρουσιάστηκε με τον τίτλο «Ένα καλάθι θαύματα» με αγγλικό τίτλο (A Basket Full of Miracles), στο “Art and Design Theater” της Νέας Υόρκης.
 
Ηθοποιοί: [[δαμάντιος Λεμός]], [[Μαίρη Γιατρά Λεμού]], [[Μυρτώ Λεμού]], [[Τάσος Πολιτόπουλος]], [[Βαγγέλης Κατσιλέρος]], [[Χρήστος Πάρης]], [[Μαίρη Τάμιν]], [[Ηλίας Μυράλ]], [[Στέλιος Χριστοδούλου]], [[Κώστας Κινής]].
 
Το Φεβρουάριο του 1986 ο [[Αδαμάντιος Λεμός]] ξαναπαρουσιάζει το θεατρικό έργο «[[Δον Καμίλο]]», θεατρική διασκευή από τον Σωτήρη Πατατζή, στο [[Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Ηλιούπολης]]. Μια από τις ξεχωριστές επιτυχίες του [[Αδαμάντιου Λεμού]] στη Νέα Υόρκη το 1964
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Σωτήρης_Πατατζής"