Σωτήρης Πατατζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Η τρίτη χρονιά του [[Θιάσου Λεμού]] στην Καλλιθέα είναι πιο αποδοτική και αισιόδοξη, γιατί ανάμεσα στη σωρεία χειρογράφων που καταφθάνουν από παντού, στα έξι έργα που τελικά προέκρινε ο [[Λεμός]] για την τρέχουσα θερινή περίοδο 1949, υπήρχαν θετικά στοιχεία θεατρικής δομής που ξεπερνούσαν το συνηθισμένο επίπεδο των πρωτολείων. Πρώτα από όλα το «[[Επιστροφή από το Μπούχενβαλτ]]», του [[Σωτήρη Πατατζή]], που ο [[Λεμός]] ανακάλυψε μέσω των μυθιστορημάτων του «Η [[Μεθυσμένη πολιτεία]]», «[[Τα Ματωμένα χρόνια]]» και αργότερα «[[Η Νεράιδα του βυθού]]», όπου διαβάζοντας τα διέκρινε μια νέα ανανεωτική φόρμα γραφής. Η διαίσθηση του Λεμού, ότι ο συγγραφέας αυτός θα μπορούσε να γράψει και καλό θέατρο, τον οδήγησε στην αναζήτησή του στο ιστορικό πατάρι του Λουμίδη, όπου σύχναζε το υψηλό πνευματικό και καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας: Ελύτης, Γκάτσος, Χατζηδάκης, [[Τσαρούχης]], [[Βάρναλης]], [[Παπανούτσος]], [[Καραγάτσης]], [[Μυριβήλης]], [[Βουρνάς]], [[Ρώτας]], [[Θεοτοκάς]] [[Αυγέρης]], [[Τσιφόρος]] κ.τ.λ.

-[[Λεμός]]- Έχετε γράψει θέατρο;

-[[Πατατζής]] – Όχι ! Είναι πολύ δύσκολο είδος.