Δισκογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 6:
 
==Ανάπτυξη==
Εκείνο όμως που ανέτρεψε τη φθίνουσα φορά των πραγμάτων του χώρου αυτού ήταν η υπόπαρουσία της αμερκανικήςαμερικανικής εταιρείας Γκράμοφον Κόμπανυ(Gramophon Co.) γνωστότερη στη συνέχεια ως Χις Μάστερς Βόις (*) (His Master's Voice - HMV) η οποία ξεκίνησε την ευρύτερη παραγωγή μουσικών φωνογραφικών δίσκων με εκτελεστές μόνο διάσημους καλλιτέχνες, σολίστ και διευθυντές ορχηστρών τους λεγόμενους "σελεμπριτέ" όπως οι Πατί, Μελμπά, Μπατιστίνι, Κρέισλερ, Κεσάλ, Παντερέβσκι, Τοσκανίνι, κ.ά.<br>
Το [[1922]] η αμερικανική εταιρεία Κολούμπια Γκραφοφόν Κόμπανυ(Columbia Graphophon Co.) εισήγαγε τους λεγόμενους τότε "δίσκους αθόρυβης επιφάνειας", που έδωσε νέα ώθηση στη φωνογραφία. Τέλος το [[1925]] ξεκίνησε η ηλεκτρική [[φωνοληψία]] και ομοίως η ηλεκτρική αναπαραγωγή που αποτέλεσε θρίαμβο αποκάλυψης. Τα μειονεκτήματα που παρουσίαζε αρχικά η φωνογραφία άρχισαν να εξαλείφονται αφού πλέον η φωνοληψία μπορούσε να γίνει μέσα στις αίθουσες συναυλιών και γενικότερα από τους ίδιους χώρους ενδιαφέροντος.
 
Η φωνογραφία τότε άρχισε να επεκτείνεται και σ΄ άλλους χώρους όπως εκπαιδευτικούς, ιεραποστολικούς. Ειδικά η παραπάνω αναφερόμενη εταιρεία HMV δημιούργησε τότε μια πολύ μεγάλη και σπουδαία σειρά εκπαιδευτικών δίσκων, ενώ η Κολούμπια διέθεσε ομοίως δίσκους στη Διεθνή Εκπαιδευτική Εταιρεία που περιείχαν και εκμάθηση ξένων γλωσσών.
 
Παράλληλα όμως με τη φωνογραφία είχε αρχίσει και η εξάπλωση της [[ραδιοφωνία]]ς, η οποία και ωφέλησε σε πολύ μεγάλο βαθμό την πρώτη στην αναμετάδοση αλλά και διάδοση των δίσκων. Επίσης επωφελής στη φωνογραφία υπήρξε και η ανακάλυψη και βιομηχανία του "ομιλούντος κινηματογράφου" όπου αρχικά συνδέονταν οι ταινίες με φωνογράφο που μετέδιδαν τον ήχο. Με τη πάροδο του χρόνου πολλές φωνογραφικές εταιρείες δημιουργήθηκαν που όμως λόγω της προπολεμικής ύφεσης αναγκάσθηκαν οι περισσότερες να συμπτυχθούν και να αποτελέσουν μεγάλα συγκροτήματα.<br>
Έτσι το [[1930]] παρατηρούνται μόνο τρία σπουδαία τέτοια συγκροτήματα: η Κολούμπια, που περιλαμβάνει την Οντεόν (Odeon), την Παρλοφόν (Parlophon), την Παθέ (Pathé) κ.ά., η Γκραμοφόν (Gramopfon Co.) που περιλαμβάνει την Βίκτωρ (Victor) κ.ά. και η Μπρούνσβικ (Brunswick)που περιλαμβάνει την Πολυντόρ (Polydor)κ.ά..<br>
Μόλις όμως ένα χρόνο μετά, το [[1931]], προς περιορισμό των γενικών εξόδων και τα τρία παραπάνω φωνογραφικά συγκροτήματα ενώνονται σε ένα παγκόσμιο κολοσσό του είδους με την ονομασία "Ηλεκτρικές και Μουσικές Βιομηχανίες" (Electric and Musical Industries), γνωστότερα με το αρκτικόλεξο Ι-Εμ-Άι (ΕΜΙEMI) με έδρα το [[Λονδίνο]] και με εργοστάσια παραγωγής σε πλείστα μέρη του κόσμου.
 
 
 
{{επέκταση}}