Τρίτωνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: la:Triton (mythologia) |
Xqbot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Ρομπότ: Τροποποίηση: th:ไทรทัน (เทพปกรณัม); διακοσμητικές αλλαγές |
||
Γραμμή 5:
Κατά τις παραδόσεις του [[Παυσανίας|Παυσανία]] («Βοιωτικά» Θ' 20,24,25) ο Τρίτων φονεύθηκε από τον [[Διόνυσος|Διόνυσο]] όταν επιτέθηκε κατά των Ταναγραίων γυναικών που κολυμπούσαν για να «καθαρθούν» προκειμένου να συμμετάσχουν σε όργια Διονυσιακής εορτής. Κατ΄ άλλους ο Τρίτων (ως προσωποποίηση του παλινδρομικού παράκτιου κύματος) άρπαζε κοπάδια ζώων που πλησίαζαν τις ακτές οπότε κάποιος Ταναγραίος βοσκός απέκοψε τον αυχένα του Τρίτωνα την ώρα που εκείνος κοιμόταν (δηλαδή σε κάποια κατάσταση ηρεμίας έφτιαξε κάποιο παράκτιο φράγμα - τοιχίο) ή φονεύθηκε από τον Διόνυσο επειδή συνελήφθη μεθυσμένος.
Ο [[Παυσανίας]] τον περιγράφει να φέρει πυκνά βαθυπράσινα μαλλιά (χρώμα ρηχής θάλασσας), με μεγάλο στόμα (μήκος ακτής), μάτια μεγάλα λευκά (παράκτιος αφρός), δάκτυλα και νύχια μεγάλα (τα ίχνη του αποσυρόμενου παράκτιου κύματος επί της ξηράς) και από το στέρνο και κάτω ουρά δελφίνων (ως ορμή που έβγαινε από τη θάλασσα). Άλλοι παρίσταναν αυτόν με δύο ουρές και δύο πόδες ίππου όπως ο [[Ιχθυοκένταυρος]]. Άλλοι θεωρούσαν ότι υπήρχαν πολλοί Τρίτωνες οι «Κενταυροτρίτωνες» που σάλπιζαν με κοχύλια την έλευση του Ποσειδώνα ή κατά διαταγή εκείνου την ηρεμία των κυμάτων. Η φαντασία των αρχαίων Ελλήνων δημιούργησε και ερωτικές περιπέτειες αυτών με τις Νηρηίδες όπως οι ακόλουθοι του [[Πάνας|Πάνα]] οι Σάτυροι με τις Νύμφες. Ο Τρίτωνας συνδέθηκε επίσης με τον μύθο του [[Ηρακλής|Ηρακλή]] «των χρυσών μήλων των Εσπερίδων» που έπρεπε προηγουμένως να τον καταβάλει ο Ηρακλής. Εξ αυτού και η γλυπτή παράσταση στη ζωοφόρο αρχαίου ναού
Η θεότητα αυτή εισήχθηκε και στη [[Ρωμαϊκή μυθολογία]], έτσι ο μεν [[Βιργίλιος]] αναφέρει πως ο σύντροφος του [[Αινείας|Αινεία]] ο Μισηνός γκρεμίσθηκε από τον Τρίτωνα στη θάλασσα επειδή τόλμησε να συναγωνισθεί μαζί του στον ήχο της σάλπιγγας, ο δε [[Οβίδιος]] επειδή συνετέλεσε στην αποχώρηση των υδάτων με τα οποία ο Ζευς απειλούσε να καλύψει τη γη μετά τον κατακλυσμό.
Γραμμή 11:
Κύριο σύμβολο της θεότητας ήταν το «θαλάσσιο κέρας» ή «θαλάσσια κόγχη», το κοινώς λεγόμενο μεγάλο κοχύλι εκ του οποίου έβγαιναν ήχοι που τίποτα δεν μπορούσε ν΄ αντισταθεί καθώς και η τρίαινα και το κουπί (παράκτια ναυτικά εργαλεία).
== Στη Τέχνη ==
Στον αρχαίο ισθμό της Κορίνθου (κατά τον Παυσανία) στον Ναό του Ποσειδώνα υπήρχαν χάλκινοι Τρίτωνες καθώς και δύο χρυσελεφάντινοι, που είχε αφιερώσει ο [[Ηρώδης ο Αττικός]]. Επίσης στη κορυφή της στέγης του ωρολογίου του Ανδρόνικου του Κυρρήστου, στην Αθήνα, υπήρχε Τρίτωνας βαστάζοντας ράβδο που στρέφονταν κατά τη διεύθυνση του πνέοντος ανέμου (ως ανεμοδείκτης). Επίσης σε νεώτερους χρόνους, ([[Ελληνιστική περίοδος]]) φαίνεται πως το δάπεδο στον πρόναο του Ναού του Διός στην Ολυμπία το είχαν κοσμήσει με ωραίο ψηφιδωτό που εικόνιζε δύο Τρίτωνες.
[[Κατηγορία:Θαλάσσιες θεότητες της ελληνικής μυθολογίας]]
Γραμμή 47 ⟶ 46 :
[[sr:Тритон (митологија)]]
[[sv:Triton (mytologi)]]
[[th:
[[tr:Triton (mitoloji)]]
[[uk:Тритон (міфологія)]]
| |||