Δημήτριος Χαλκοκονδύλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1449 ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης πήγε στην [[Ρώμη]], αφού είχε προηγουμένως σπουδάσει φιλοσοφία, πιθανόν κοντά στον [[Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων|Γεώργιο Γεμιστό]]. Εκεί συμπλήρωσε τις σπουδές του δίπλα στον [[Θεόδωρος Γαζής|Θεόδωρο Γαζή]], από τον οποίο διδάχτηκε τα λατινικά. Με τον Γαζή συνδέθηκε με στενή φιλία η οποία επισφραγίστηκε με τη διαθήκη του τελευταίου που κληροδότησε στον Χαλκοκονδύλη την προσωπική του βιβλιοθήκη. Από το 1452 και για τρία χρόνια ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης βρέθηκε στην [[Περούτζια]], όπου παρέδιδε μαθήματα ελληνικής. Το 1455 επέστρεψε στην [[Ρώμη]], όπου παρέμεινε μέχρι το 1463.<br />▼

Από το 1463 μέχρι το 1472 έζησε στην [[Πάδοβα|Πάντοβα]] όπου ανέλαβε την έδρα των ελληνικών στο εκεί πανεπιστήμιο. Εκεί εισήγαγε τους ακροατές του στις φιλοσοφικές θεωρίες του [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] και του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και δίδαξε τα ελληνικά. Στην Πάντοβα μεταξύ των επιφανέστερων μαθητών του ήταν και ο [[Ιανός Λάσκαρις]].<br />▼

Το 1472 έφυγε για τη [[Φλωρεντία]], που τότε ήταν το σπουδαιότερο κέντρο ανθρωπιστικών σπουδών, και τρία χρόνια αργότερα προτάθηκε για και έλαβε την ''καθέδρα'' των ελληνικών γραμμάτων. Μεταξύ των μαθητών του ήταν: ο [[Τζοβάνι Πίκο ντε Μιράντολα]], ο Τζιοβάνι Μέντιτσι, ο Πέτρος των Μεδίκων, γιός του Λαυρέντιου και ο [[Γιόχαν Ρόιχλιν]], ο σημαντικότερος από τους Γερμανούς ανθρωπιστές. Στη συνέχεια έζησε στο Μιλάνο, όπου το 1488 εξέδωσε<ref>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Παύλου Δρανδάκη</ref> έργα του [[Όμηρος|Ομήρου]] με τίτλο "Ομήρου τα σωζώμενα". Εκεί εξέδωσε το 1493 και τον "Ισοκράτη", τα γραμματικά "Ερωτήματα" και το σημαντικό εγκυκλοπαιδικό λεξικό "[[Σουϊδα]]" ή "[[Σούδα]]". Πέθανε το 1511 στο [[Μιλάνο]].▼