Λάμπρος Τζαβέλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Λάμπρος Τζαβέλας''' ([[Σούλι|Σούλι]] 1745 - 1795) υπήρξε αρχηγός της φάρας (πατριάς) των [[Τζαβελαίοι|Τζαβελαίων]], [[Ελλάδα|Ελληνικής]] οικογένειας από το Σούλι του νομού [[Θεσπρωτία|Θεσπρωτίας]]. Η δράση του μαρτυρείται από το 1789. Σε έγγραφο που υπάρχει από εκείνη την εποχή, φαίνεται πως ο Τζαβέλας δίνει την υπόσχεση να επιτεθεί στους [[Τουρκία|Τούρκους]] και τους Τουρκαλβανούς της [[Στερεά Ελλάδα|Στεράς Ελλάδας]]. Ανάλογη υπόσχεση δίνουν κι οι [[Νικόλαος Ζέρβας|Νικόλαος Ζέρβας]] και [[Γεώργιος Μποτσαρης|Γεώργιος Μπότσαρης]].

Μετά το τέλος του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος|Ρωσοτουρκικού Πολέμου]] το 1792, ο [[Αλή Πασάς|Αλή Πασάς]], με σχέδιο την εδραίωση της κυριαρχίας του στην ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και τη [[Βαλκάνια|Βαλκανική]], στράφηκε εναντίον των [[Κλέφτες|κλεφτών]] και των [[Αρματολοί|αρματολών]]. Μακρόχρονες προσπάθειες έκανε δε, μέχρι να καθυποτάξει τους [[Σουλιώτες|Σουλιώτες]]. Αποπειράθηκε να το επιτύχει με δόλο. Μετά τον Ιανουάριο του 1792, ζήτησε την βοήθειά τους με την πρόφαση να καθαρίσει το [[Δέλβινο|Δέλβινο]] και το [[Αργυρόκαστρο|Αργυρόκαστρο]] από τους ατάκτους. Ο Λάμπρος Τζαβέλας, ο γιος του [[Φώτος Τζαβέλας|Φώτος]] κι άλλοι 70 Σουλιώτες στάλθηκαν. Μόλις κατέφθασαν, ο Αλί Πασάς τους συνέλαβε κι απείλησε ότι θα εκτελέσει τον Φώτο, εκτός εάν γυρνούσε στο Σούλι κι έπειθαν τους κατοίκους να φύγουν. Ο Λάμπρος γυρνώντας στην πατρίδα του, αποφάσισε μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες να μην παραδοθούν. Απέστειλε μάλιστα στον Αλί το εξής γράμμα:

Ο μουσουλμάνος άρχοντας επιτέθηκε στο Σούλι με 10.000 Τούρκους κι Αλβανούς τον Ιούλιο του 1792. Στη μάχη της [[Κιάφα|Κιάφας]], οι Τουρκαλβανοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν αφήνοντάς χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Δυστυχώς, όμως, στην μάχη αυτή, τραυματίστηκε κι ο Λάμπρος και πέρθανε τρία χρόνια αργότερα.

Μετά την ήττα του, ο Αλής ζήτησε διαπραγματεύσεις με τους Σουλιώτες. Το αποτέλεσμα των συζητήσεων ήταν η απελευθέρωση των ομήρων και του Φώτου κι η απομάκρυνση των Τουρκαλβανών από τα χωριά της Θεσπρωτίας. Ο Αλής έφυγε αλλά οι άτακτοι [[Αλβανία|Αλβανοί]] σκόρπισαν τον τρόμο και τον θάνατο σε αρκετά χωριά ακόμη, πριν υποχωρήσουν.