Καρολίγγεια Αναγέννηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στα χρόνια της βασιλείας του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]] αλλά και του διαδόχου του [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του Ευσεβούς]] παρατηρείται μια ανάκαμψη των γραμμάτων και των τεχνών που είχαν εκπέσει μετά την κατάρρευση της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] το 476, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από την αρχαία και ελληνορωμαϊκή γραμματεία. Η περίοδος αυτή ονομάστηκε -για κάποιους ιστορικούς πιθανώς υπερβολικά{{fn|1}}- '''Καρολίγγεια Αναγέννηση'''.

Την εποχή εκείνη η πνευματική ζωή επηρεαζόταν ως επί το πλείστον από την στάση του εκάστοτε ηγεμόνα και από την πατρωνία που μπορούσαν να παρέχουν οι αρχές στους καλλιτέχνες και λόγιους. Έτσι έχουμε ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα στην «επιχορηγούμενη» αυλική κουλτούρα και σε μια πιο ελεύθερη [[πολιτισμός|πολιτισμική]] ζωή.

 

 

 

 

Ένας από αυτούς ήταν και ο [[Αλκουίνος της Υόρκης]] (732-811) στον οποίο ανέθεσε την αναδιάρθρωση της [[εκπαίδευση]]ς. Ο τελευταίος συστηματοποίησε τη λατινική ορθογραφία και γραμματική και κατήρτισε στην ανακτορική σχολή έναν απαιτητικό κύκλο σπουδών σε δύο επίπεδα: την ''τριττύα'' (''trivium'' που περιελάμβανε τη [[γραμματική]], τη [[ρητορική]] και τη [[διαλεκτική]]) και την ''τετρακτύα'' (''quadrivium'' που περιλαμβάνει τη [[γεωμετρία]], την [[αριθμητική]], την [[αστρονομία]] και τη θεωρία της μουσικής){{fn|5}}.

Επέβαλε, επίσης, μία ενιαία [[θεία λειτουργία]] σε όλο το βασίλειο το 786, βασισμένη στο γρηγοριανό λειτουργικό, που αντικατέστησε τις αντίστοιχες τοπικές. Παράλληλα καθιέρωσε, μέσα από τα εργαστήρια συγγραφής των μοναστηριών (''scriptoria''{{fn|6}}), μια νέα μορφή μικρογράμματης γραφής, κάτι που διευκόλυνε το έργο της αντιγραφής των χειρογράφων. Τα κείμενα που αντιγράφηκαν εκείνη την εποχή, είναι το πλείστον έργα [[Λατινική γραμματεία|λατινικής γραμματείας]] αλλά και λατινικές μεταφράσεις ελληνικών εκκλησιαστικών κειμένων{{fn|7}}, ενώ εκδόθηκαν και λίγα πρωτότυπα έργα{{fn|8}}, τα οποία διακοσμούνταν με εξαιρετικής τεχνικής μικρογραφίες.

 

 

Η [[αρχαία ελληνική γραμματεία]] έγινε ευρύτερα γνωστή αργότερα μέσα από μεταφράσεις από τα [[Αραβική γλώσσα|Αραβικά]] στα λατινικά κειμένων του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και του [[Πλάτων|Πλάτωνα]], τα οποία είχαν αρχικά μεταφράσει από τα [[Αρχαία ελληνική γλώσσα|Ελληνικά]] στα Αραβικά Άραβες λόγιοι{{fn|9}}.

 

Αναγέννηση, όμως, υπήρξε και στις [[Τέχνη|τέχνες]]. Στην [[αρχιτεκτονική]] λόγω της μεγάλης εύνοιας, που έχαιρε πλέον η [[εκκλησία]], παρατηρήθηκε κατασκευαστικός οργασμός (από το 768 ως το 855 κτίσθηκαν 27 νέοι καθεδρικοί ναοί και 417 μοναστήρια{{fn|10}}). Τα κτήρια συνδύαζαν ποικίλες επιρροές, από τις οποίες η πιο εμφανής ήταν η βυζαντινή.

 

Μετά τον θάνατο του Καρλομάγνου το 814 ο γιος του Λουδοβίκος ο Ευσεβής συνέχισε την προσπάθεια του πατέρα του. Οι διάδοχοι όμως του τελευταίου μοιράστηκαν την αυτοκρατορία του, η οποία κατακερματίστηκε σταδιακά και εξέπεσε. Ωστόσο, το πρότυπο της διοικητικής δομής που κατάφερε να επιβάλλει ο Καρλομάγνος στην αυτοκρατορία του, συνέχισε να επηρεάζει στους μετέπειτα αιώνες τα κράτη που δημιουργήθηκαν{{fn|12}}.

 

 

 

 

[[Κατηγορία:Μεσαίωνας]]

[[sr:Каролиншка ренесанса]]

[[sv:Karolingisk renässans]]

[[vls:Karolingische renaissance]]

[[zh:卡洛林文艺复兴]]