Γκούσταβ Κίρχοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ο '''Γκούσταβ Ρόμπερτ Κίρχοφ''' (''Gustav Robert Kirchhoff'', [[12 Μαρτίου]] [[1824]] – [[17 Οκτωβρίου]] [[1887]]) ήταν [[Γερμανία|Γερμανός]] [[φυσική|φυσικός]], ο οποίος έχει συνεισφέρει σε διάφορα πεδία της φυσικής και της χημείας όπως η [[μηχανική (φυσική)|μηχανική]], ο [[ηλεκτρισμός]], η [[φασματογραφία]], η [[θερμική ακτινοβολία]] και η [[αστροφυσική]]. Γύρω στο [[1845]] μελέτησε τους νόμους που διέπουν τα [[ηλεκτρικά κυκλώματα]], και στη συνέχεια έδειξε ότι η ταχύτητα αποστολής ενός ηλεκτρικού σήματος είναι ίση με την [[ταχύτητα του φωτός]]. Το [[1854]] μαζί με τον [[Ρόμπερτ Μπούνσεν]] (''Robert Bunsen'') επινόησαν την [[φασματική ανάλυση]], μέσω της οποίας ανακάλυψαν δύο νέα [[χημικό στοιχείο|χημικά στοιχεία]], το [[καίσιο]] και το [[ρουβίδιο]]. Χρησιμοποίησε την φασματική ανάλυση για να μελετήσει τη σύνθεση του [[Ήλιος|Ήλιου]] και ήταν ο πρώτος που ερμήνευσε τις μαύρες γραμμές που εμφανίζονται στο [[φάσμα]] του ([[1859]]). Το [[1860]] εισήγαγε τον όρο «[[μέλαν σώμα]]» για να περιγράψει ένα εξιδανικευμένο σώμα που εκπέμπει και απορροφά ακτινοβολία.

Ο Κίρχοφ γεννήθηκε στις [[12 Μαρτίου]] του [[1824]] στην [[Καινιξβέργη]] της [[Πρωσία|Πρωσίας]] (που σήμερα ονομάζεται [[Καλίνινγκραντ]] και ανήκει στη [[Ρωσία]]). Πατέρας του ήταν ο Φρειδερίκος Κίρχοφ (''Friedrich Kirchhoff''), νομικός σύμβουλος, και μητέρα του η Johanna Henriette Wittke. Οι γονείς του είχαν έντονα πατριωτικά αισθήματα και θεωρούσαν ότι μπορεί κάποιος να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο [[Πρωσία|Πρωσσικό κράτος]] από τη θέση του πανεπιστημιακού καθηγητή, έτσι φρόντισαν ώστε ο Γκούσταβ να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα. Το [[1842]] μπήκε στο πανεπιστήμιο του Κένιγκσμπεργκ (''Albertus Universität von Königsberg''), από το οποίο αποφοίτησε το [[1847]].

 

Κατά την περίοδο [[1843]] – [[1846|46]] παρακολούθησε το σεμινάριο μαθηματικών και φυσικής των [[Φραντς Νόιμαν]] (''Franz Neumann'') και [[Καρλ Τζακόμπι]] (''Carl Jacobi''), το οποίο είχαν καθιερώσει από το [[1833]]. Το σεμινάριο αυτό καταπιανόταν επίσης και με τη διδασκαλία ερευνητικών μεθόδων. Ο Τζακόμπι είχε φύγει από το Κένινγκσμπεργκ τον Ιούλιο του [[1842]] και παρέμεινε μακρυά λόγω του κλίματος της περιοχής και της κλονισμένης του υγείας. Ο Νόιμαν όμως βρισκόταν στο Königsberg και είχε ιδιαίτερη επιρροή στον Κίρχοφ. Ο Νόιμαν είχε ασχοληθεί με τη [[μαθηματική φυσική]] και την εποχή που μπήκε ο Κίρχοφ στο πανεπιστήμιο, είχε αρχίσει να ασχολείται με το θέμα της [[ηλεκτρική επαγωγή|ηλεκτρικής επαγωγής]]. Μάλιστα δημοσίευσε την πρώτη από τις δύο σημαντικότερες εργασίες του στο θέμα αυτό το [[1845]]. Τον ίδιο χρόνο ο Κίρκοφ παρουσίασε την δική του εργασία πάνω στο [[ηλεκτρικό ρεύμα]], διατυπώνοντας τους νόμους που έμειναν γνωστοί ως [[νόμοι του Κίρχοφ]]. Μέσω των νόμων αυτών μπορούν να υπολογιστούν οι [[ένταση ηλεκτρικού ρεύματος|εντάσεις των ρευμάτων]], τα [[ηλεκτρικό δυναμικό|δυναμικά]] και οι [[ηλεκτρική αντίσταση|αντιστάσεις]] που εμφανίζονται σε [[ηλεκτρικά κυκλώματα]] με πολλαπλούς κόμβους:

# '''''Νόμος των εντάσεων'''''. Ο πρώτος νόμος λέει ότι σε οποιοδήποτε σημείο ενός ηλεκτρικού κυκλώματος, στο οποίο η πυκνότητα του ηλεκτρικού φορτίου είναι σταθερή, το άθροισμα των εντάσεων των ρευμάτων που έχουν φορά προς αυτό ισούται με το άθροισμα των εντάσεων των ρευμάτων που απομακρύνονται από αυτό. Η χρησιμότητα του πρώτου νόμου γίνεται φανερή όταν εφαρμοστεί στους κόμβους των κυκλωμάτων, όπου περισσότερα από ένα ηλεκτρικά ρεύματα προσέρχονται ή απομακρύνονται.

# '''''Νόμος των τάσεων'''''. Ο δεύτερος νόμος απορρέει από την [[αρχή διατήρησης της ενέργειας]] και λέει ότι κατά μήκος μιας κλειστής διαδρομής (βρόχου) στο κύκλωμα, το άθροισμα των τάσεων ισούται με μηδέν. Μια άλλη διατύπωση είναι ότι το άθροισμα των [[ηλεκτρεγερτική δύναμη|ηλεκτρεγερτικών δυνάμεων]] των ηλεκτρικών πηγών που περιλαμβάνει ο βρόχος και της πτώσης δυναμικού στα άκρα των αντιστάσεων, ισούται με μηδέν.

 

Οι νόμοι του Κίρχοφ αποτελούν μια επέκταση της θεωρίας του [[Γκέοργκ Ωμ]] (''Georg Ohm'').

Το [[1847]] αποφοίτησε από το Κένινγκσμπεργκ και παντρεύτηκε την Clara Richelot, την κόρη του καθηγητή του των μαθηματικών Friedrich Richelot, και μετακόμισαν στο Βερολίνο. Από το [[1848]] ως το [[1850]] δίδαξε στο πανεπιστήμιο του [[Βερολίνο|Βερολίνου]] στη θέση του άμισθου λέκτορα, ενώ το 1850 έφυγε για το [[Μπρεσλάου]] όπου τον διόρισαν ως επισκέπτη καθηγητή (''extraordinary professor''). Τον ίδιο χρόνο έλυσε ένα πρόβλημα που αφορούσε την παραμόρφωση ελασμάτων. Τον επόμενο χρόνο γνώρισε τον Μπούνσεν, που βρισκόταν στο Μπρεσλάου κατά την διάρκεια του [[ακαδημαϊκό έτος|ακαδημαϊκού έτους]] [[1851]]-[[1852|52]], και έγιναν στενοί φίλοι και συνεργάτες.

[[Αρχείο:Bunsen-Kirchhoff.jpg|thumb|200px|left|Οι Γκούσταβ Ρόμπερτ Κίρχοφ (αριστερά) και Ρόμπερτ Μπούνσεν (δεξιά).]]