Φραγκίσκος Β΄ των Δύο Σικελιών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Xqbot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Ρομπότ: Τροποποίηση: la:Franciscus II (rex Utriusque Siciliae); διακοσμητικές αλλαγές |
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Ήταν ο μοναδικός γιος και διάδοχος του βασιλιά των δύο Σικελιών [[Φερδινάνδος Β' των δύο Σικελιών|Φερδινάνδου Β']] από τον γάμο του με την πρώτη σύζυγο του [[Μαρία Χριστίνα της Σαβοΐας]], που πέθανε πάνω στην γέννα του. Ο πατέρας του αμέλησε τις σπουδές του και, όταν τον διαδέχθηκε, σε ηλικία 23 ετών αποδείχθηκε βασιλιάς αδύναμου χαρακτήρα, εύκολα επηρεαζόμένος από την μητριά του [[Μαρία Θηρεσία]] της Αυστρίας, τους ιερείς και την Αυλή.
Νυμφεύτηκε ([[1859]]) την [[Μαρία Σοφία της Βαυαρίας]] των [[Βίτελσμπαχ]] (μικρή αδελφή της αυτοκράτειρας [[Ελισάβετ της Αυστρίας]]), χωρίς να κατορθώσουν να αποκτήσουν παιδιά. Σαν πρωθυπουργό του διόρισε τον Κάρλο Φιλανγκιέρι, τον στρατηγό που πραγματοποίησε τις σημαντικές νίκες κατά του [[Πεδεμόντιο|Πεδεμοντίου]] στην [[Λομβαρδία]]. Ο Φιλανγκιέρι προσπάθησε να πείσει τον βασιλιά να δεχτεί την πρόταση του Καμίκο Μπένσο, κόμητος του [[Καβούρ (Ιταλία)|Καβούρ]], για συνεργασία του με το βασίλειο της [[Σαρδηνία|Σαρδηνίας]].
Στις [[7 Ιουνίου]] μια μερίδα των [[Ελβετοί|Ελβετών]] φρουρών εξεγέρθηκε, και ενώ ο ίδιος ο βασιλιάς προσπαθούσε να τους υποσχεθεί ότι θα ικανοποιήσει τα αιτήματα τους, ο στρατηγός Νουνζιάντε τους περικύκλωσε με τον στρατό του και τους κατανίκησε και το βασίλειο έχασε τους καλύτερους υπερασπιστές του. Ο Καβούρ πρότεινε να μοιράσουν τα παπικά εδάφη ανάμεσα στο Πεδεμόντιο και την Νάπολη, ο Φραγκίσκος φοβήθηκε την ιεροσυλία και αρνήθηκε. Τότε ο Φιλανγκιέρι βλέποντας ότι η μοναρχία στην [[Νάπολη]] κινδύνευε προσπάθησε να πείσει τον βασιλιά για την παραχώρηση Συντάγματος.
| |||