Η ακριβής κατασκευή μιας γραφικής παράστασης είναι αδύνατη, τουλάχιστον σύμφωνα με τη [[θεωρία σφαλμάτων]]. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχουν τέλεια όργανα, τέλειοι χειρισμοί τους, ή ακόμη η γραφική παράσταση μπορεί να είναι μια καπμύλη γραμμή άπειρου μήκους. Συνήθως απεικονίζεται μόνο το μέρος της γραφικής παράστασης που μας ενδιαφέρει.
Η γραμμή που θα χρησιμοποιήσουμε θα έχει αναγκαστικά κάποιο πάχος. Επιλέον, στους υπολογισμούς υπάρχει πάντα κάποιο σφάλμα. Είναι λοιπόν χρήσιμο το πάχος της γραμμής που θα χρησιμοποιήσουμε να είναι τόσο όσο και το σφάλμα, ώστε να αποδωθεί μία σαφής εικόνα για τις μετρήσεις και τους υπολογισμούς. Επιπλέον, στα σημεία που υπολογίστηκαν ή μετρήθηκαν εκτός από κουκίδα σημειόνονται και με σταυρό, όπου τα μήκη των δύο πλευρών του είναι ανάλογα του σφάλαματος στον κάθε άξονα. Αρκετές φορές τυχαίνει η ακρίβεια προσδιορισμού της ανεξάρτητης μεταβλητής να ειναι διαφορετική από την ακρίβεια της εξαρτημένης.
Άλλο χαρακτηριστικό των γραφικών παραστάσεων είναι η μετατόπιση των αξόνων ή διαφορετική βαθμονόμησή τους ανάλογα με τις ανάγκες μας. Αυτή η μετατόπιση επιτρέπει να απεικονιστεί μόνο το καμμάτι της συνάρτησης που μας ενδιαφέρει στην ανάλογη κλίμακα. Αυτό όμως, έχει σαν αποτέλεσμα το σύστημα συντεταγμένων να μην είναι πλέον ορθοκανονικό, ίσως ούτε καν ορθογώνιο, αφού οι δύο αρχές των αξόνων μπορεί να μην ταυτίζονται, ή να μην εμφανίζονται στην απεικόνιση.
