Τρούλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά το οριστικό [[σχίσμα του 1054]], μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής εκκλησίας οι ανατολικές εκκλησίες που ακολούθησαν το ανατολικό ορθόδοξο δόγμα ([[Ρωσία]], [[Βαλκάνια]]) ακολούθησαν και τον αντίστοιχο αρχιτεκτονικό ρυθμό. Κατ' επέκταση και ο τρούλος προσαρμόσθηκε στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική των χωρών αυτών με ορισμένες διαφοροποιήσεις ως προς το σχήμα, γεγονός που οφείλεται και στις κλιματολογικές ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου. Ο τρούλος στη κορυφή εχει πάντα επίστεψη [[Σταυρός|σταυρού]], ενώ εσωτερικά αγιογραφείται κυρίως με τον [[Παντοκράτωρ (τέχνη)|Χριστό Παντοκράτορα]] και τις αγγελικές ουράνιες δυνάμεις (τα 9 τάγματα) και τους προφήτες της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]]. Ο τρούλος προσφέρει με τα διαδοχικά του παράθυρα φυσικό φωτισμό στο ναό, γεγονός που συνδέεται και συμβολικά καθώς συμβολίζει τον ουρανό που ενώνεται με τους πιστούς στη γή.

Τέλος, ο τρούλος μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, υιοθετήθηκε και από τη μουσουλμανική αρχιτεκτονική. Πρώτα το γαλάζιο τζαμί, χτίζεται σύμφωνα με τα πρότυπα της Αγίας Σοφίας και στη συνέχεια πολλά μουσουλμανικά τεμένη χτίστηκαν με την αντίστοιχη αρχιτεκτονική.

 

[[Κατηγορία:Αρχιτεκτονική]]