Πρώτος Πόλεμος των Μπόερς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η τελευταία εβδομάδα του 19ου αιώνα ήταν αποθαρρυντική για τους Βρετανούς: οι εφημερίδες του Λονδίνου την αποκάλεσαν ''μαύρη εβδομάδα'' και ο Ευρωπαϊκός Τύπος έκανε πρώτο θέμα την ήττα των Βρετανών στην Νότια Αφρική. Η κυβέρνηση της Αυτής Μεγαλοιότητος έπρεπε να αντιδράσει. Το απαιτούσε η Βασίλισσα Βικτωρία. Το Λονδίνο τοποθέτησε δύο σκληροτράχηλους αποικιοκράτες επικεφαλής της εκστρατευτικής δύναμης: τον Λόρδο Ρόμπερτς διοικητή και το Λόρδο Κίτσενερ αρχηγό του στρατεύματος. Εν τω μεταξύ, κατέφθασαν ενισχύσεις: 60.000 Βρετανοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν στο Κέιπ Τάουν, στο Ελίζαμπεθ και το Ιστ Λόντον. Στις 28 Φεβρουαρίου ο στρατηγός Μπάτλερ, επικεφαλής 26.000 ανδρών απελευθέρωσε το Λέιντισμιθ. Στις 31 Μαρτίου ήταν η σειρά του Κίμπερλι: το στρατιωτικό σώμα του Λόρδου Φρεντς προχώρησε προς την πόλη με 40.000 άνδρες, υποστηριζόμενο από το ιππικό μετά την συντριπτική επίθεση στο Μπλούμφοντέιν. Η ελεύθερη επαρχία του Οράγγη προσαρτήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία και τελικώς η Πρετόρια έπεσε στις 5 Ιουνίου, με το Τρανσβάαλ να βρίσκεται κοντά. Η νίκη όμως ήταν επιφανειακή, καθώς άρχισε ο ανταρτοπόλεμος με δύο χρόνια άγριων σφαγών, καταπίεσης και ερήμωσης σε βάρος των πολιτών. Μετά την ήττα του στρατού των Μπόερ στο πεδίο της μάχης, ο Πρόεδρος Κρούγκερ, γέρος και αποκαρδιωμένος, αναχώρησε για την Ευρώπη. Αποτέλεσμα ήταν να μοιραστεί εξίσου η εξουσία μεταξύ του Αντιπροέδρου Μπέργκερ και του ''Αντιστράτηγου'' Μπόθα.