Χατζηχρήστος Βούλγαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Χατζή Χρήστος Ντάγκοβιτς''' (1783 - 1853), ήταν [[Σέρβοι|Σέρβος]] με βουλγαρική καταγωγή αγωνιστής της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|ελληνικής επανάστασης]] του 1821 και πολιτικός. Είχε αποκτήσει την προσωνυμία '''Βούλγαρης''', λόγω της καταγωγής του, και σε αρκετές ελληνικές πηγές αναφέρεται και σαν ''Χατζή Χρήστος Βούλγαρης'', ο ίδιος υπέγραφε και με τα δύο ονόματα.
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε στο [[Βελιγράδι]] το 1783 , ο πατέρας του Πέτρος και ο αδελφός του Σταύρος ήταν αγωνιστές της Σερβικής επανάστασης και σκοτώθηκαν στη πολιορκία του Βελιγραδίου το 1806. Κυνηγημένος από τους Οθωμανούς διέφυγε μαζί με την μητέρα του Άννα αρχικά στη [[Βοσνία]] , [[Βενετία]], [[Ρόδος|Ρόδο]] και [[Κύπρος|Κύπρο]] για να καταλήξει στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]]. Εκεί μπήκε αρχικά σαν στρατιώτης στις υπηρεσίες του Χουρσίτ πασά αλλά διακριθείς σε μάχες διορίστηκε το 1820 [[Βαλής|βαλής]] της Πελοποννήσου.
 
Στην ελληνική επανάσταση όταν άρχισε η [[Άλωση της Τριπολιτσάς|πολιορκία της Τριπολιτσάς]] από τα ελληνικά στρατεύματα εγκατέλειψε τη πόλη και προσχώρησε στο ελληνικό στρατόπεδο. Έφτιαξε δικό του στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από Σέρβους και Βούλγαρους με το οποίο πήρε μέρος σε πολλές μάχες και διακρίθηκε ιδιαίτερα στα [[Μάχη των Δερβενακίων|Δερβενάκια]].
Γραμμή 7:
Τον Απρίλιο του 1825 πιάστηκε αιχμάλωτος των Οθωμανών μετά τη μάχη του Πετροχωρίου για να απελευθερωθεί το 1828. Με το τέλος της επανάστασης προήχθη σε στρατηγό, έγινε υπασπιστής του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] και τιμήθηκε με το ανώτατο αριστείο.
 
Χρημάτισε πληρεξούσιος Σέρβων Βουλγάρων και Θρακών στην [[Η της Γ’ Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις|εθνοσυνέλευση του 1843]]. Πέθανε το 1853 από [[Αποπληξία|αποπληξία]].
 
== Πηγές ==
*''Ιστορικά Θέματα'', τεύχος 10 Σεπτεμβρίου 2002.